Arama sonuçlarınız

Anladım diyemem ki ! Suçluyum. Belki ben anlatamadım sana kendimi Tutuştum, yandım da yokluğunda her gece Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi. Her gün her dakika seni özlerdim Bitmezdi kederim senin yanında bile Susardım, gözlerime baktığın zaman Mermer bir heykelin çaresizliğiyle Oysa neler...

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız . Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var. Şimdi nerdesin, ne yapıyorsun? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın , değil mi? Öyleyse ayrılmadık. Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz . Zamanı hatırlatan her şeyden...

Bir iskele üzerinde titreyen yüreğimle seni bekliyorum Havada ağır bir yalnızlık kokusu Gözlerimde senin geri dönmeyeceğin korkusu Yıldızlar ayışığına küskün hüsrana şarkı söylüyor Gecenin kör karanlığı yine üzerimizde Biraz olsun mutluluk yok sözlerimde Hüzün açık pencerelerden içeri...

Gideceksin, ağlamaklı olacak herşey, Ağlamaklı olacak gökyüzü. Ve ağlamaklı olacak yurdum. Kağıtlarım, kalemlerim ve masam, sandalyem, sigaram. Ve içimde yeni açan tomurcuk güllerim. Ölüm güzeldir ama böylesi yakışmaz bize. Böyle acı, böyle dayanılması zor, böylesine genç. Yakışmayacak...

Baba ve kızı arasındaki yıllar geçtikçe farklılaşan diyalog ilginizi çekecek... 0 yaşında Baba : Ne kadar da güzel. Şimdi bu küçücük şey benim kızım mı...¿ Gözleri de bana ne kadar çok benziyor... Kızı : Bu gözlerini benden hiç ayirmayan adam babam olsa gerek... 5 yaşında Baba ...

Ellerimin ellerine deydiği andır yaşamak... senin yanında olmak cennetin en güzel köşesinde oturmaktır belki de. öyle huzurluyum ki senin yanında; sen dertlerin bittiği nokta; kuşku bulutlarını dağıtan huzur meltemi; şefkatin sonsuz ufku; ruhumun sükun limanı... bakışların alır beni bu...

Vazgeçtim bu dünyadan tek ölüm paklar beni, Değmez bu yangın yeri, avuç açmaya değmez. Değil mi ki çiğnenmiş inancın en seçkini, Değil mi ki yoksullar mutluluktan habersiz, Değil mi ki ayaklar altında insan onuru, O kızoğlan kız erdem dağlara kaldırılmış, Ezilmiş, horgörülmüş el emeği, göz...

Gittin... Ben, arkandan sadece baktım. Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki... "Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini. Gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak. Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi O karanlıkta yolumu kaybedeceğim"...

Bir eylüldü başlayan içimde Ağaçlar dökmüştü yapraklarını Çimenler sararmıştı Rengi solmuştu tüm çiçeklerin Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı Katar katar gidiyordu kuşlar uzaklara Deli deli esiyordu rüzgâr Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar Neydi o bir...

EĞER O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler, arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer. Dayanılması o kadar da zor değildir, büyük ayrılıklar bile, en güzel yerde başlatılsaydı eğer. Utanılacak bir şey değildir ağlamak, yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı...

Bir sabah, Zamanı durdurdun sen... Ayrılığı ekledin sonbahara Mevsimin bütün bulutları, Gözlerimde birikti de Ben yağamadım bakışlarına... Söyle! Hangi güneş Baharı getirecek şimdi bana? Kadehimiz ayrılağa kalkmadı ki hiç Ben nasıl içebilirim yokluğuna... Belki, Zamansızdı sevgim...

Bilirim ki aşkın bahçesinden bir gül koklayan, şeyda bülbül olurmuş. Bilirim ki aşkın pınarından bir damla içen, ömrünce sarhoş gezermiş. Bilirim ki kavuşmak olmasa sevdalılar, ağlaya ağlaya kör olurmuş. Biliyor musun, iki gözüm; bugün ayın kaçı? Hangi mevsimdeyiz? Bahar mı, kış mı, sonbahar...

Sensiz yaşanılacak olan bir hayata atılmaktan korkuyorum.Böyle bir hayatta ayakta durabileceğimi hiç sanmıyorum.Sonu hiç gelmeyecek gibi görünen yaz gecelerinde sensizlik beni bitirmeyecek de ne yapacak? Seni sevmek mutluluksa,ben çok mutluydum.Senin de mutlu olduğunu düşünüyordum.Bu mutluluğum...

VUSLAT KADAR UZAKTIN ! Ve daldım yalnızlığıma Yutkunamadığım acılar Boğazımda düğümlendi Kesti soluğumu… Çırpınışlarımı, haykırışlarımı Kimse görmedi Anlamadı çaresizliğimi… Artık, Ne bir sokak arasında, Ne yol kenarında, Ne de karanlık odamdayım… Sensizliğin şehrinde Ölüme doğru Adım...

Cem Yılmaz Giyindi! (Gerçek Haber) (20.04.2005) Okul yıllarından beri ilk kez kravat takan ünlü şovmen, ''K.çım büyük ondan 501 bile giyemedim'' dedi Cem Yılmaz erkek dergisi Boxer'e kapak oldu. Ünlü komedyen okul yıllarından sonra ilk kez kravat bağladı, siyahtan vazgeçti. "Bana hiç bi b.k...

Gecenin bir yarısı ve ben dertli yüreğimin sefil şairini dinliyorum. Sen en derin uykularındayken, ben o şairin mısralarında sensizliğe gizlediği hasretine hayran bir ruhla seni düşlüyorum. Cümlelerim çok karışık geliyor belki sana, ruhuna ağır geldi ki bu sevda, arayıp sormaz oldun beni...

Dün gece bir dost evinde seninleydim bütün gece. Bilirsin saatlerce konuşulur. Nerdeyse sabah olur, Güneş yüzünü gösterir de sen hala konuşursun... Neden bir türlü yola koyamadığımı anlayamadığım hayatıma baktım. Sonra gün ağardı ben sana senin okuyamayacağını bildiğim bir mektup yazdım...

''Kal'' deseydin,kalırdım Demedin oysa... Kuru bir "bitmesin"den başka hiçbir şey demedin. Öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki ondaki anlam! Bu kadar kolay mıydı her şey, bu kadar yakın mıydık uçuruma? Savunmayacak mıydın sevgimizi? "Kal" diye haykırmayacakmıydın ardımdan? Düşündüğüm bu...

Bir dilin bütün sözcüklerini kullansam seni tarif edemeyeceğimi biliyorum. Ulaşılmaz oldun hep hayatımda. Dokunmak,hissetmek,dolu dolu yaşamak isterken seni kocaman bir yalnızlıktı payıma düşen. Payıma düşen herşeyi erteledim. Erteleyemediğim bir şey vardı sana benziyordu. Su olsan dokunduğumda...

Bu öykü, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç oğluna kadar uzanır. Babasının isi nedeniyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı. Orta ikideyken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istediği konusunda bir kompozisyon...