Mayhoş
mayhoş
ßu evin "küçük hanımı" yine üşüdü …
Hafifce kaLktım uyudugum ßuz gibi yataktan…
DogruLdum derin ßir iç çektim…
...yine “firar etmisti uykularım “Elimi yuzume getirip…
Dûs/ündum
Üzü/düm
Kahr/ol/ettim… !
KaLktım !
DeLi kız gibi ;Loş odam da ßir saga ßir sola savruldum…
ßunaltmıştı artık bu karanlık ßeni bunaltmıstı artık ßu yalın haLLer…
Dur/dum…!
Dusun/dum…
ßu evin Küçük Hanımı….
Yuregimdeki deniz de fırtınaLarım gizli…
Küçük ßir fırtına eLzem oLsun yüreğime..
AçıLsın odamın kapısı“Küçük hanım uyumadın mı sen daha" densin!
Ufak Küçük ßir fısıLtı istedim…Boguyordu bu sessizlik beni ..
Ürküyorum..!
Ezgiler söyLemek istedim..
Nara atmak istedim deLi Kız gißi…
Avazım çıktığı kadar ağLamak istedim…
Sustum.
ßir iç çektim derinden..
Gözüm odamın ßuguLu camına takıLmıştı…
“ßu gece yine camLarı ağLatmışsın karanLık“
KaranLığına mahkum ettiğin yüreğimi ağLattığın gißi…
NemLendi yine gözLerim…
“ßu evin küçük hanımLığıda “ yetmiyormuş hüzüne engeL …!
Hüzün süzüLdü gözLerimden karanLık işLemişti yüreğime. ßu sessizLik deniLen çığLıkLar Gece kadar rahatsız etmiyordu ßeni…
Yine karanLığın hapsinde sessizLiğin muhaßßetinde..
Hüzn-ü mekanımda
MeçhuL gözyaşLarıma..
Sustum!…
(A)
Hafifce kaLktım uyudugum ßuz gibi yataktan…
DogruLdum derin ßir iç çektim…
...yine “firar etmisti uykularım “Elimi yuzume getirip…
Dûs/ündum
Üzü/düm
Kahr/ol/ettim… !
KaLktım !
DeLi kız gibi ;Loş odam da ßir saga ßir sola savruldum…
ßunaltmıştı artık bu karanlık ßeni bunaltmıstı artık ßu yalın haLLer…
Dur/dum…!
Dusun/dum…
ßu evin Küçük Hanımı….
Yuregimdeki deniz de fırtınaLarım gizli…
Küçük ßir fırtına eLzem oLsun yüreğime..
AçıLsın odamın kapısı“Küçük hanım uyumadın mı sen daha" densin!
Ufak Küçük ßir fısıLtı istedim…Boguyordu bu sessizlik beni ..
Ürküyorum..!
Ezgiler söyLemek istedim..
Nara atmak istedim deLi Kız gißi…
Avazım çıktığı kadar ağLamak istedim…
Sustum.
ßir iç çektim derinden..
Gözüm odamın ßuguLu camına takıLmıştı…
“ßu gece yine camLarı ağLatmışsın karanLık“
KaranLığına mahkum ettiğin yüreğimi ağLattığın gißi…
NemLendi yine gözLerim…
“ßu evin küçük hanımLığıda “ yetmiyormuş hüzüne engeL …!
Hüzün süzüLdü gözLerimden karanLık işLemişti yüreğime. ßu sessizLik deniLen çığLıkLar Gece kadar rahatsız etmiyordu ßeni…
Yine karanLığın hapsinde sessizLiğin muhaßßetinde..
Hüzn-ü mekanımda
MeçhuL gözyaşLarıma..
Sustum!…

(A)