İntizam-ı Kelam - Hiç Umudum Yok

[admiral]

Beni bir dinle... Ben nasıl geldim buralara.
Sabah,öğle,akşam kafamı taşlara vura vura.
Dışarıdan kolay gibi görünür hayat bazen,
Bize verilmez bu neslin sonunda hüzün de var,sevinç de, keder de!
Biterse bu durmayan hicivler, kelam o hıza boğdu benliğini bir selam gönder.
Dertli kaderime ve mert olan bu kusurlu geçmişe, bırak dokunma kalsın, hayellerimle!
Bir medet umun dedim de ben mi yalan söyledim.
Öyle baktın yüzüme bilmem nerde yanlış yapmışım ben?
Neyim var ki seni de kullanmışım,şairdim hasımlarım,cümleleri gammazlarım.
Hani sonunda gülecek olan bizdik? Yalanmış...

Bu dünya her zamanki gibi zavallıymış.
Çok geç oldu bilirim amma bir hayal ederiz.
Belki sen, belki ben dünyayı değiştiririz.


Hiç umudum yok,anladım yine ucu olmayan çölde kaldım tek başıma,
Ben seni bulamıyorum. Ne kadar zavallıymışım anladım.
Hani bir umut vardı bana bir şans daha ver diye bağırırdım dünyaya,
Haykırışlarımı duyan yok, hepsi yalanmış ben bunu anladım.​