Mayhoş
mayhoş
Bütün mevsimler sen simdi.
Hüzünlü gözlerinden bana dogru uçusan martılardan, sabrımın katıksız bekleyisinden alıntılar yaptım sana, sırf bu yüzden.
Sen molasındayım yani, bitirimhanelerinden çıkarıyorum bütün benleri, hazırlan ufkumun yüregine uzanan yolculuguna. Sana dökülecegim askın yamaçlarından, usul usul..
Bende oldugunu biliyorum artık, sehrimin gölgesiz kalan, sehrimin yagmur kokan her yerinde adına ait bir seyler saklı, tut elimden tek tek çıkaralım senleri oralardan, tut, özlemine giden bütün sokaklarımı içimden çek çıkar, bütün yollar sana çıksın hadi, tut, en katıksız düsler kuralım seninle, camın sana bakan tarafını temizle hadi, bugusunu sil gögümün, uykularımı diz gecene, sabah seninle günes, ögle seninle gün, ikindi seninle los kalsın tenimde.
De ki, “bir an gelsin fısıltıyla karısık sarkılar mırıldan bana. Öyle kalsın zaman, içime düstügün gibi hep.” Geçmise ibret olsun diye yıkıyorum karanlıgımı, geldiginde yagacagın yarınlara inat bugünden sarılıyorum, bugünden asıyorum düsleri koynuna…
Bilir misin, sevmek hesapsızdır, neden sevdigini bilmeden seversin, zamanmıs, hayalmis bakmadan, görmeden, seve seve bulursun içini, seve seve, sarılırsın, aglarsın, özlersin en özleminden, düse düse buldugun kaldırım kokusudur, bilir misin, sevdin mi böyle, çocuk gibi hem de, hep bir artısı vardır yoklugunda, eksildigin güne bakmadan , sıra sıra önce kaybolur sonra bulursun, mazgalları dolar göz bebeklerinin, seversin ama, ulan bit kadar aklın vardı, o da güme gider her gördügünde, iste buna benzer sevda, dergâhın toz tutmaz, yüzün yoz görmez hiç..
Bende oldugunu biliyorum artık.
Yasamın yagmuruyla ak pak edilmis gözlerin vuruyor her geceme.. Dünden beri kosuyorum sana, dünümden bu yana, pususundayım umutların, sen, evet sen, kapanıyorum sana, sus payı yok simdi senden bana,
Dört duvarım, sabrı otuzüçe bölen zamanımsın..
Camların arkasından sehrine bakmak, dis etlerimi kanatırcasına iskence görüp hala seni sayıklamak… Tuhaf degil mi?
Parçalara bölünmüs zamanın uykusundayım simdi. Senden öncesi ve senden sonrası… İki büklüm seyretmek seni..
Mavi dokunuslar sehri.
Yüzüme bakan binlerce yüzün arasından yüzüne akmak, yagmur gibi. Numarasız bir sayfayı çevirip çevirip okumak, tuhaf degil mi? Bir bir yoklugunu sayıklamak. Eteginden somurtkan düsleri döke döke gelisinden anlamalıydım gidecegini.
Ki sen hala..
Yazılmayı bekliyorsun…
Seni kusuyor yine sensizlik…
Bazen sadece yazmak istiyorum. Cevap bekledigimden degil, kendime söz geçiremiyorum. Ne gök ne yer, tam ortasından tutuyorum hayatı, basımı kaldırsam sana degmek, yere bassam tenimi acıtmak, bunlar korkutuyor beni… Her ne varsa sakladıgım, ikisinin arasında kalsın istiyorum bu yüzden. Kırdıgım bizler uyku aralarında uzaklasıyor da, bir el verip tutmuyorum onları. Gerisi zaten bos geliyor, suskunlugum, sususun, hatta gidisin bile. Elimde kalanlarsa anılarım..
Senli anılarım çok…
Bütün mevsimler sen simdi.
Gözümden kaçan umutların hemen yanında umutlarım beliriyor, anlıyorum; en güzel
Karanlıkta uyunuyor. Kim bilir, yerine koymaya çalısırken hayatında kendimi,
Dikenlerine takılmısım sanki, kanıyorum hala…
Biliyorum, mavin de olmasa yoluma Yön veren, kaybolup giderdim içinde, yine de sustum sana.
Çekmecelerimi karıstırıp da buldugum o eski yıldızı anlattım sadece, kendime ama.
Sönmüs bir yıldızı..
İlk nefesimi… Gözlerimi…
Koynumda gürültülü bir aksamüstü yalnızlıgı kol geziyor… Kederli gözlerimde
Sahipsiz bir renkten alıyorum seni, çamura bulamadan, tipiye yakalanmadan geldigin..
Nefesimden sırtlayarak kaçırıyorum yüzünü.
Geride hiç kalıyor.
Çok istedim ama olmadı iste. Atamadım posetleyip seni çöpüme.
Tütsüler yakıp sere Serpe uzandıgımız deniz kokulu geceleri sökemedim yüregimin serçe kanadından…
Tenimde huzur yok simdi, bak, sana susamıs gözbebegimden çıkmıyor askla döktügün
Hiçbir leke, aynamda bir insan eskisi, dalıp dalıp gidiyor her gece sehrine. Senki
Bin acımın üzerine örtüydün, tırnaklarımla kazıyorum kendimi gelecekten.
Ne diye?
Sen yoksun iste. Pamuk tenin yastıgıma düsmüyor diye…
Yakındır, nesteri yine dem vuracak yüzümün.
Simdiye kadar ölemedim, hadi
En azından bu sefer izin ver tanrıya…
Askı yansıtan gözlerim;
Simdi tut ve gögsündeki sıcaklıga düsür beni..
Yeniden…
Hüzünlü gözlerinden bana dogru uçusan martılardan, sabrımın katıksız bekleyisinden alıntılar yaptım sana, sırf bu yüzden.
Sen molasındayım yani, bitirimhanelerinden çıkarıyorum bütün benleri, hazırlan ufkumun yüregine uzanan yolculuguna. Sana dökülecegim askın yamaçlarından, usul usul..
Bende oldugunu biliyorum artık, sehrimin gölgesiz kalan, sehrimin yagmur kokan her yerinde adına ait bir seyler saklı, tut elimden tek tek çıkaralım senleri oralardan, tut, özlemine giden bütün sokaklarımı içimden çek çıkar, bütün yollar sana çıksın hadi, tut, en katıksız düsler kuralım seninle, camın sana bakan tarafını temizle hadi, bugusunu sil gögümün, uykularımı diz gecene, sabah seninle günes, ögle seninle gün, ikindi seninle los kalsın tenimde.
De ki, “bir an gelsin fısıltıyla karısık sarkılar mırıldan bana. Öyle kalsın zaman, içime düstügün gibi hep.” Geçmise ibret olsun diye yıkıyorum karanlıgımı, geldiginde yagacagın yarınlara inat bugünden sarılıyorum, bugünden asıyorum düsleri koynuna…
Bilir misin, sevmek hesapsızdır, neden sevdigini bilmeden seversin, zamanmıs, hayalmis bakmadan, görmeden, seve seve bulursun içini, seve seve, sarılırsın, aglarsın, özlersin en özleminden, düse düse buldugun kaldırım kokusudur, bilir misin, sevdin mi böyle, çocuk gibi hem de, hep bir artısı vardır yoklugunda, eksildigin güne bakmadan , sıra sıra önce kaybolur sonra bulursun, mazgalları dolar göz bebeklerinin, seversin ama, ulan bit kadar aklın vardı, o da güme gider her gördügünde, iste buna benzer sevda, dergâhın toz tutmaz, yüzün yoz görmez hiç..
Bende oldugunu biliyorum artık.
Yasamın yagmuruyla ak pak edilmis gözlerin vuruyor her geceme.. Dünden beri kosuyorum sana, dünümden bu yana, pususundayım umutların, sen, evet sen, kapanıyorum sana, sus payı yok simdi senden bana,
Dört duvarım, sabrı otuzüçe bölen zamanımsın..
Camların arkasından sehrine bakmak, dis etlerimi kanatırcasına iskence görüp hala seni sayıklamak… Tuhaf degil mi?
Parçalara bölünmüs zamanın uykusundayım simdi. Senden öncesi ve senden sonrası… İki büklüm seyretmek seni..
Mavi dokunuslar sehri.
Yüzüme bakan binlerce yüzün arasından yüzüne akmak, yagmur gibi. Numarasız bir sayfayı çevirip çevirip okumak, tuhaf degil mi? Bir bir yoklugunu sayıklamak. Eteginden somurtkan düsleri döke döke gelisinden anlamalıydım gidecegini.
Ki sen hala..
Yazılmayı bekliyorsun…
Seni kusuyor yine sensizlik…
Bazen sadece yazmak istiyorum. Cevap bekledigimden degil, kendime söz geçiremiyorum. Ne gök ne yer, tam ortasından tutuyorum hayatı, basımı kaldırsam sana degmek, yere bassam tenimi acıtmak, bunlar korkutuyor beni… Her ne varsa sakladıgım, ikisinin arasında kalsın istiyorum bu yüzden. Kırdıgım bizler uyku aralarında uzaklasıyor da, bir el verip tutmuyorum onları. Gerisi zaten bos geliyor, suskunlugum, sususun, hatta gidisin bile. Elimde kalanlarsa anılarım..
Senli anılarım çok…
Bütün mevsimler sen simdi.
Gözümden kaçan umutların hemen yanında umutlarım beliriyor, anlıyorum; en güzel
Karanlıkta uyunuyor. Kim bilir, yerine koymaya çalısırken hayatında kendimi,
Dikenlerine takılmısım sanki, kanıyorum hala…
Biliyorum, mavin de olmasa yoluma Yön veren, kaybolup giderdim içinde, yine de sustum sana.
Çekmecelerimi karıstırıp da buldugum o eski yıldızı anlattım sadece, kendime ama.
Sönmüs bir yıldızı..
İlk nefesimi… Gözlerimi…
Koynumda gürültülü bir aksamüstü yalnızlıgı kol geziyor… Kederli gözlerimde
Sahipsiz bir renkten alıyorum seni, çamura bulamadan, tipiye yakalanmadan geldigin..
Nefesimden sırtlayarak kaçırıyorum yüzünü.
Geride hiç kalıyor.
Çok istedim ama olmadı iste. Atamadım posetleyip seni çöpüme.
Tütsüler yakıp sere Serpe uzandıgımız deniz kokulu geceleri sökemedim yüregimin serçe kanadından…
Tenimde huzur yok simdi, bak, sana susamıs gözbebegimden çıkmıyor askla döktügün
Hiçbir leke, aynamda bir insan eskisi, dalıp dalıp gidiyor her gece sehrine. Senki
Bin acımın üzerine örtüydün, tırnaklarımla kazıyorum kendimi gelecekten.
Ne diye?
Sen yoksun iste. Pamuk tenin yastıgıma düsmüyor diye…
Yakındır, nesteri yine dem vuracak yüzümün.
Simdiye kadar ölemedim, hadi
En azından bu sefer izin ver tanrıya…
Askı yansıtan gözlerim;
Simdi tut ve gögsündeki sıcaklıga düsür beni..
Yeniden…
Okudum
ben oldum
okudun
sen oldun
okuduk
hiçbir şey olduk
Ben karanlığın kıskacında ölürken, kimse seslenmesede beni;
kurtarma beni benden.
ki nereye bakarsan oradayım hala, hani tıpkı eskisi gibi okuduğun cümlelerin satır aralarında.
Alıntı ben oldum
okudun
sen oldun
okuduk
hiçbir şey olduk
Ben karanlığın kıskacında ölürken, kimse seslenmesede beni;
kurtarma beni benden.
ki nereye bakarsan oradayım hala, hani tıpkı eskisi gibi okuduğun cümlelerin satır aralarında.
