ŞEKER KAMIŞI
Kamış, prosesten geçirilip içindeki öz suyu çıkarıldıktan sonra geri kalan posusu yakılarak değirmenlerin ihtiyaç duyduğu ısı ve elektrik üretiminde kullanıldığı gibi, içerdiği yüksek selüloz oranı nedeniyle kağıt, karton ve “çevre dostu” mutfak eşyaları üretimi için de önemil bir hammaddedir.
Şeker üretimi
Kalın kamış özünde önemli sucrose yani şekerli özsuyu barındırmaktadır. Söz konusu öz suyu, çeşitli prosesler yardımıyla suyundan arındırılarak şeker elde edilir.
Şeker kamışı şurubu
Şeker kamışı şurubu (Juice Tebu), Açe’de içecek olarak gündelik yaşamda önemli bir tüketim maddesidir ve her yaştan insan tarafından sevilen bir içecektir. Şehir içerisinde bazı bölgelerde ve özellikle sayfiye bölgelerinde, herhangi bir işlemden geçirilmemiş şeker kamışlarının ikiye kesilmesi ve küçük bir silindirden defalarca geçirilmesi sonucu su elde edilir. Elde edilen su, arzuya bağlı olarak sade veya buz ilâve edilerek içilir.
Şeker kamışı Güney Asya ve Güneydoğu Asya’da yetişen yerli bir üründür. Tarihi verilere göre Hindistan’da ilk kristal şeker üretiminin gerçekleştirildiği bilinmektedir. Yaklaşık 8. Yüzyılda Araplar Akdeniz, Mezopotamya, Mısır, Kuzey afrika ve İspanya’ya şekeri tanıttılar. 10. Yüzyıla gelindiğinde ise Mezopotamya’da her bir köyde şeker kamışı üretimi gerçekleştirilmeye başlandı. İspanyollar bu ürünü Amerika kıtasına taşıdılar ve Brezilya günümüzde en büyük şeker kamışı üreticisi konumundadır.
19. yüzyıl şeker kamışı suyundan saf şeker üretimi için, şeker kamışı tarlalarının hemen yanıbaşında inşa edilen atölyeler işletildi.
Yetişme koşulları
Yıllık 24 oC sıcaklığında ve asgari 600 mm nem oranına sahip tropiklerde yetiştirilmektedir. Bir metrekarelik alanda yetiştirilen şeker kamışından yaklaşık 20 kg şeker elde edilmektedir.
