DÜNYANIN EN YAVAŞ MEMELİLERİ: AĞAÇLARIN TEMBEL HAYVANLARI
SICAK KANLI hayvanların hiç biri, «tembel hayvan» kadar hareketsiz değildir. Bu hayvan o kadar halsiz ve o kadar uyuşuktur ki, kaba tüylerinin arasında bir nevi yeşil yosun bile yetişir. İyice su gördüğü yağmur mevsiminde, tembel hayvanın kürkünde, oldukça gelişmiş yosunlardan ileri gelen yeşilimsi bir renk göze çarpar. Buna mukabil kurak mevsim gelip çatınca, bu yeşil renk de kaybolur.
Tembel hayvanın tepetaklak dünyası: Tembel hayvan, dünyayı başaşağı görür. Parmaklarının ucunda uzun ve kavisli pençeler vardır. Hayvan bunlarla kendini bir ağacın üst dallarına asar ve ellerini birbirinin üzerinden geçire geçire ilerleri Uyanık saatlerini ağır ağır yaprak toplayıp çiğnemekle geçirir.
İyi bir yüzücü ve yiğit bir savaşçıdır:
Tembel hayvan, hava şartlarına karşı korunmak için, kendine ağaçların üzerinde yuva yapmaya teşebbüs etmez bile. Fakat tünemek için ille bir ağacın üzerinde bellediği çatal yerine döner. Genel olarak dikey bir dalın üzerinde uyur; buna dört ayağıyla sıkı sıkı sarılır. Bu arada başını iki ön ayağının arasına sokar. Tembel hayvan, gününün tam on sekiz saatini böyle sakin bir uykuyla geçirir. Bununla beraber uyandığı zaman, sınırlı hareketlerini yapmak için gerekli enerjiden bile mahrum gözükür.
Tembel hayvan, yerde tamamiyle âciz durumda değildir. Vakti olunca hayli uzak mesafelere seyahat edebilir. Suyun içindeyken, ağaçların üzerindekinden daha süratli yol alır ve bazen bir buçuk kilometreden geniş gölleri aşar. Yüzmesini ön ayaklarının hareketlerine borçludur.
Yalnız , yaşayan yaratıklar olan tembel hayvanlar, çiftleşme mevsiminin dışında bir arada görülmezler. İkisi kapalı bir yere konuldukları takdirde, mutlaka dövüşüp birbirlerini öldürürler.
«Hızlı» tembel hayvanla «Ağır» tembel hayvan:
Tembel hayvanların başlıca iki türü vardır. «Üç parmaklı tembel hayvan» yahut öbür adıyla «ai» (Bradypus), ortalama 60 santim uzunluğunda ince yapılı bir
hayvandır. Fakat uzun, kaim ve kaba tüylerinin yüzünden daha şişman gözükür. Ayrıca isminden de anlaşıldığı üzere her ayağında üç parmağı vardır. Başı küçük ve yuvarlak, gözleriyle kulakları küçüktür. Bu hayvan iyi görüp işitemez, bu yüzden daha ziyade koku alma ve dokunma duygularına güvenir.
Üç parmaklanın uzun bir boynu vardır. Boynundaki omurların sayısı dokuz, yani alelade memelilerdekinden iki fazladır. Rengi donuk bir kahverengi veya gridir, bunun üzerinde beyaz lekeler göze çarpar. Erkeklerin garip bir özellikleri de, sırtlarında gümüş lira büyüklüğünde bir san lekenin varlığıdır. Bu lekenin içindeki tüyler kısa ve parlaktır. Bu garip hususiyetin sebebini bugüne kadar hiç kimse izah edememiştir.
«İki parmaklı tembel hayvan» yahutta öbür adıyla «unau» (Choloepus),lüç parmaklı uyuşuk akrabasından biraz daha canlıdır. Bir ağaç gövdesinin üzerindeyken dönüp, baş aşağı olmak üzere aşağı inebilir. Halbuki üç parmaklı, kuyruk önde inmek mecburiyetindedir.
İki parmakh'nm yavrusu yaz aylarında tek olarak dünyaya gelir. Hayatının ilk çağında kollarını ve bacaklarım açarak annesinin karnına yapışır. Beş haftalık olunca kendi kendine beslenmeye başlar. Ağır üreyen hayvanların hayat süreleri umumiyetle uzundur. Bir erkek tembel hayvan da Londra Hayvanat Bahçesi'nde on bir yıl yaşamıştır.
Dünün dev tembel hayvanları: Günümüzün tembel hayvanları (Aile adı: Bradypodidge), Honduras ile
Bolivya ülkelerinnt arasındaki kendilerine uygun bölgelerde yaşarlar, fakat geçmişte hem sayıları, hem de türleri daha fazlaydı ve Birleşik Amerika'nın güneyi ile Patagonya arasındaki hemen bütün bölgelerde dolaşırlardı. Büyüklükleri de muhtelifti. Tilki'den iri olmayan bir tembel hayvan olduğu gibi, dev yer tembel hayvanı da, 6 metrelik uzunluğuyla yetişkin fillerden büyük bir yaratıktı. Buna bilimsel adıyla: «Megatherium» denirdi
Yer tembel hayvanları da, bugünkü ağaç tembel hayvanları gibi yaprakla karınlarını doyururlardı. Zannedildiğine göre, büyük hayvanlar ağaçları devirir ve bu sayede üst dallardaki yeşil filizleri yerlerdi!
Patagonya'da dev bir tembel hayvan fosilinin yanında ilk insanlardan kalma izlere rastlanılması, bu hayvanların, ilkel insanlar tarafından sürü halinde beslendiğini, yahut da dünya yüzünde aynı zamanda var olduklarını göstermektedir. Yeni Meksika'daki bir sönmüş volkanın kraterinde bulunan ayı iriliğindeki tembel hayvan'm ölüm tarihi iki bin yıl öncesinden geriye gitmese gerektir.