Aşk Benim Diyebilenindir.

[Sahilim]

Aşka mı âşık insanoğlu yoksa gördüğü her güzelin yüzündeki gamzesine, tebessümündeki işvesine, duruşundaki cilvesine mi? ​

Aşkın dayanılmaz ihtişamımı mı çeken âşıkları yoksa yalnız yaşamanın, kendi çabasıyla ayakta durmanın acısı mı?
Aşk sevgili için kırlardan toplanan papatya mı yoksa prosedür icabı sunulan bir buket orkide mi? ​

Aşk ucu ucuna denkleştirilen paranın sayesinde alınan 14 ayar alyans mı yoksa “yarınızı” sevindirmek adına çaba harcanmadan sadece kredi kartı kolaylığıyla parmağa takılan tek taş pırlanta mı?​

Samanlık seyran olsaydı “aşk”, yaşanmaya doyulmayan, nefes aldıkça oksijene ihtiyaç duyulan bir gereksinim olurdu.
Aşk, ulaşılmazlığın çekiciliği içinde, yüreği sevgi için çarpan insanlara göz kırparken, sevgisizliği ilke edinenler için fuzuli bir şeyden öteye gitmez. ​

Ki aşk, önce kendisine inananın kapısını çalar, kapıyı açana bir ömür boyu yetecek kadar mutluluk sunar, taşıyacağına ve yaşatacağına inanıyorsa bir parçasını kalbinin orta yerine koyar, gönül rahatlığıyla başka sevdalıları bulmak için uçsuz bucaksız sevgi denizine yelken açar… ​

Ama aşk, en çok inançsızlığa tahammül edemez, tahammülsüzlüğünün cezasını da hadsizi es geçerek ödetir…
Aşk önce, yârini sevene layık…
Aşk, bir dakika sonrasını bir yana bırakın bir saniyenin bile hesabını yapmadan kendini, sadece “O”na adayan temiz gönüllere layık. ​

Aşk, Aslı ile Leyla’yı, Mecnun ile Ferhat’ı aynı temada buluşturan gönüllere layık. Aşk, aşka âşık olanlara layık…
Aşk karanlıkta zayıf da olsa yanan bir mum ışığıysa, sakın söndürme onu. Unutma, bir alevdir gönülleri yakan, yine bir alevdir var olan yangınların sönmesine neden olan. Ya “püf” dersin ya da sadece seyredersin… ​

Aşk, denizde kopan bir fırtınaysa yaklaşma ona. Bile bile ateşe atlamak denir buna. Aşk, sunuyorsa kendini insana, mutlaka zor tarafını koyacaktır meydana ama içine alana kadar kapatacaktır yaşanacak zorlukları da…
Istırap çekmeyenin yaşadığı aşk olur mu? ​

Sızı çekmeyen gönül aşkı tatmamış demektir. Çünkü aşk, her şeyi tamamlanmış, sıkıntısı azaltılmış, mutluluğu çoğaltılmış bir duygu değildir… ​

Aşk, “off” demeden yaşayana aittir…
Aşk, gözüne mendil bağlayarak gezmeyi kabul edenin, kulağında “Seni Seviyorum” sözleriyle pekiştirilen bir sanat eserini her daim dinleyenindir…
Aşk realist olmayı reddedenin, gerçeklerle yüzleşenin, hayallerle sevişenindir…​

Aşk sadece göğüs gerenin,
Aşk “O”nun için olmazsa olmaz diyebilenindir…​

AŞK BENİM DİYEBİLENİNDİR...​

 

[Sahilim]

Yüreğime dokun

Sadece sen

bir tek sen dokun yüreğime

Gözlerini kapatıp

seyret bendeki sevdanı

Yani kendini gör

bende olan seni sevgili

Bakışlar

kalbdeki sevdanın habercisi değil mi?

Yüreğime dokun

titrek yüreğinle

Ölüm bir son

bir yokluk değil ki.
Ve sen

benim sonum olsan ne çıkar

Muhabbetle varırken o ulvi dergaha

Kabir

huzurun

rahmetin kapısı değil mi?

Yüreğime dokun

büyüleyen gözlerinle

Ben ağladıkça

konuş benim lisanımla

Eğer susmuşsa dilin dudakların

O halde sus

konuşma

sadece bak yüreğime

Susmak

kabullenmek demekti

değil mi?

Yüreğime dokun

bir lahzacık gülüşünle

Derin bir mana taşıyor bakışın

gülüşün

Apansız kalbe inen yabancı bir sevda gibi

Sükut etmişsen

hüzün yüklüdür yüreğin bilesin

Hüzün

vuslatsız bir aşkın neticesi değil mi?

Yüreğime dokun

ruhumu mest eden sözlerinle

Sana beni ben bile anlatamam ki

Kendine

yüreğine bak

öyle bul beni

Bir sevdanın hüznünde seni anarken akşamları

Firakın bana sensiz yaşamayı öğretemek istese de

Yüreğimde

beni halden hale koyan seni gördün değil mi?

Sonra

hep yüreğime dokun

bitmeyen hasretinle

Belki birgün hatırlarsın beni

buruk bir tebessümle

Hasretleri yaşarsın farkında olmasan da

Nihayet birgün sızlarsa kalbin derinden

Ya da hüzünlü bir şiir okurken ürperirsen

Yüreğine bak gül yüzlüm

beni orada bulursun

Yüreğime dokun

ne olursun

​

 

[Sahilim]

Sana anlatmak isterdim kelimelerce

sayfalarca ; bendeki seni . .
Sözcükler yetmedi

sayfalar taşıyamadı bu yükü .
Bendeki senin değerini

benden başkası kaldıramadı . .
Çok isterdim

senin de böyle sevmeni ama . .
Ama olmadı . . . .
Sendeki ben ; uymadı

yakıştıramadın yüreğine
Anlayamadın bu sevgiyi

hissedemedin benim gibi . .
Gözlerin dolmadı

yüreğin yanmadı . . .
Adımı söyleyince vücudunu bir ürperti kaplayıp
Her bir zerrene iğne batırılıyormuşçasına acımadı canın . .
Boşluğa daldırıp gözlerini an’madın sevgimi & beni . .
Sen hiç sevdin mi ?
Sevmeyi içinde

kalbinde

Her anında

her yerde hissedebildin mi ?
< Ya giderse . . Bir gün beni bırakıp giderse ? . .
Diye kaç gece ıslak yastığına sordun

ve kendine ?
Dualar ettin ; yeter bu kadar acı

Bir ‘dur’ deme zamanı

>
Cesaret gösterip söyleyebildin mi bunları kendine
Hiç düşündün mü ?
Bu kadar sevecek birisi olacak mı bir daha ?
Uğruma bu kadar gözyaşı dökecek

Sabırla bekleyip

hep susacak

kabullenecek . .
Yalanlarıma

iyi / kötü günlerime ortak olup

ört bas edecek
Kimseyi sevgisine karıştırmayacak .

.
Ya da düşünür müsün bunları bir gün bilmem ?
Sana seni yazacağım .
Ama o gün ; bugün değil !
Anladım . ! . !

alıntı​

 

[Sahilim]

Aşk cesaret ister, kocaman bir yürek ister.

Aşk hayata karşı işlenilen en doğru suç ortaklığıdır,
Aşk hayatın tekdüzeliğine, bütün sıradanlığına en soylubaşkaldırıdır. Ondan korkup kaçmak hiç kimseye yakışmaz.
Ve elbetteAşkı suçlamak, yargılamak, karalamak inkar etmek de
asla yakışık olmaz.
Niçin aşk? Nedir bu aşk denilen şey, elle tutulmaz gözle görülmez bir
şeyse nedir bu yaşanan somut acılar, güzellikler?
Tek başına aşkı tanımlamak herşeyden soyutlamak mümkün mü?
Hayır ! Aşk bugünlerde bazılarına göre plastikten bile yeniden yapıldı. Dünyada yaşanan suniliğe doğru gidiş aşkın etrafını sardı.
Nedir şu aşk...? Aşk hayatın bize hazırladığı en güzel sürprizdir,
bu yüzden de kalpleri ne zaman ele geçireceği hiç belli değildir.
Daha ne olduğunu bile anlayamadan onun hükümdarlığına giriverirsiniz. Aşk; en yalın biçimde anlatılan tek kavramdır o, adı kendisidir zaten. Onu anlatmak için sonu gelmez cümleler kurmanıza gerek yoktur,
"Aşık oldum"
dediğiniz an akan sular durur, küçücük çocuk bile sizi rahatlıkla
anlayabilir, çünkü aşkın dili tektir.
Aşkın zamanını biz ayarlayabilseydik eğer ve kime neden aşık olduğumuzu anlayabilseydik, aşkın sırrını da çözerdik herhalde.
Ama o zaman da aşkın insanı alıp götüren büyüsü tamamen kaybolurdu.
Aşk hayata karşı işlenen en güzel ve en doğru suç ortakIığıdır,
aşk hayatın bütün tek düzeliğine,
bütün sıradanIığına en soylu başkaldırıdır.
Ondan korkup kaçmak hiç kimseye yakışmaz. Ve elbette yasanılan aşkı
suçlamak, yargılamak, karalamak, inkar etmek de aşka yakışık kalmaz.
Bu önce haksızlık, kendinize saygısızlık olur. İnsan sonuna kadar savunmalı aşkını, karşılık görmesede, acı çekeceğini hissetsede,
yarın terkedileceğini bilsede, ailesini karşısına alacağını bilsede taviz
vermemeli aşkından, "Seni Seviyorum" diyebilmeli göğsünü gere gere.
Aşk işte o zaman aşktır. Ve bunun dogrusu yanlışı yoktur, zaten aşkın
kendisi doğrudur, kime karşı duyuluyorsa bu aşk,
doğru insanda işte odur.
Aşkın zamanı yoktur, hep hazırlıksız yakalar insanı.
Evli olmanız, sevgilinizin olması, bir ayrılığın taze yaralarını
kurutmaya çalışmanız, bağlılıktan korkmanız, ailenizden çekinmeniz, hatta sevilenin hapse girmesi bile onun hiç mi hiç umrunda değildir.
İşte aşk bütün bunlara tek başınıza karşı gelebilme yürekliliğidir, belkide yeni hayata geçebilme yolu...
Aşkın ne zaman gelebileceği belli olmadığı gibi, ne zaman gideceği de
hiç belli değildir. Fazla vakti yoktur onun, uzun süre beklemeye ve
bekletilmeye tahammülü de yoktur.
Bir başka göze bakmaya, bir başka tene
dokunmaya başlaması o kadar da zor değildir...
Aşktan değil, onun kaçmasından korkun ve doğruluğuna yanlışlığına bakmadan sonuna kadar savunun aşkınızı.
Biliyor musunuz, hayat zaten kocaman bir yalan, bu kadar sahteligin
içinde gerçek ve doğru olan tek güzellik AŞK.!!.
Lütfen ona haksızlık etmeyelim



..alıntı..​

 

[Sahilim]

Toprak böylesine özledi mi suyu?
Bu uzaklarda kalmışlığın şimdi acıtan

ellerin bile bana yabancı..
Bir tek ellerin mi..
İsminsiz dudaklarım..
Sensiz sözlerim yalnız

tırnaklarım

kirpiklerim bile..​

Bu umarsız ayrılıklar

bu nerden geldiği bilinmez şarkılar

ki her notası kekremsi serzenişler..
Kırk yılda bir gibisin bana işte

öyle güzelsin..


Bu kuş uçuşu yokluğun

yollara vurunca bitmiyor..
Ömrümün kayalara bindirdiği yerdi

sevgi sözcüklerini paslı hükmünde tutamadığı

damıtılmamış acıydı
yüreğimden kopardığın karanfil..
İmkansıza dudak bükerken

bir sevginin bin yürekten muaf olduğu
aynalarda sırsın şimdi

tarifsiz ve sessiz..
Öyle hazinsin..

Boynu bükük eğer’lerle

şakadan başka açıklaması olmayan
zaman

inadına yalan..
Sabrımın kilitleri zorlanıyor

neyle avunsam hayaller sırılsıklam

umuda koşsam dizlerim acıyor

yanaklarım alev alev..
Kuytularımda seni susuyor gönlüm
kimliksiz beyanlarla..
Tahammülleri soyundum
öyle bekliyorum..

alıntı​

 

[Sahilim]

Bir ses deqiLdi bekLediqim

yada çıqLık..
Yada beLirqin bir $ey deqiLdi bu gece ki uykusuzLuqumun nedeni..
Bir fısıLtı bekLemekte yüreqim uzakLardan..
Bir ışık beLki

BeLki küçücük bir qüLümseme senden qeLecek oLan benLiqime..


Ama ne oLursa oLsun seninLe iLgiLi…
Ne oLursa oLsun senden…


Uzak diyarLara yoL aLırken sen

Yarqısız infazLara kurban ettiqim yüreqimi kan revan içinde attın bir qöl kenarına sevqiLi…
BaLıkLara yem olan bir hiçLiqin içinde kayboLmaktayım $imdi..
Ve bekLemekteyim.…
Evet sadece bekLemekte.
Hadi bir fısıLtı yeter yeniden canLanmama

Bir ses deqiL..
Diyorum ya

yada bir çıqLık..
Ufacık bir esinti geLsin yeter senden bana sebepsiz..
Bir gariban $arkının içine qizLe meseLa umutLarımı
Ve yoLLa bana bulunduqun üLkenin denizinden $i$e içinde yüzünde gülümseyi$in.


Yar…
Sadece baqırsam sana böyLe…
Yarrrrrr….
Desem duyar mısın qittiqin yerLerden sesimi?..
Duyup ta fısıLtıLarLa kar$ılık verir misin yüreqime sevgiLi?


Yar

ÖzLer misin sen de benim seni özLediqim qibi?
Ah ne çok sevmi$im haLbuki yüreqini..
Ve ne çabuk kaybetmi$im sahip çıkmam qerekirken yüreqimi…


Hadi bir fısıLtı qönder n’oLur

N’oLur hafif bir esintiye emanet et güLümsemeni..
Kokunu yoLLa bana

YoLLa ki biLeyim senin de özLediqini beni…
Yarım kaLmı$ ruhum bilsin

seninde e$Lik ettiqini…


Her bir $eyim tamken ya$amda

sen yoksun ya her $ey yarım hayatımda…
Ve ben infaz ettiqin yüreqimin ba$ında özLemekteyim seni sevgiLi..
Her özLediqimde yanmakta canım ve her yanı$ta daha fazLa özLem doLdurmakta yüreqimi…


Ve…
Ve

bir ses deqiLdi bekLediqim

ya da çıqLık..
Yada belirqin bir $ey deqiLdi bu qece ki uykusuzLuqumun nedeni..
Bir fısıLtı bekLemekte yüreqim uzakLardan...

alıntı​

 

[Sahilim]

Bir hastane odasındaydın.
Küvezde! Nefes almakta zorluk çekiyormuşsun.
Adını sordum. Bilmiyorlarmış.
Belki de adın yok. Konmadı henüz!
Leyla olsun mu? Ya da Mecnun?
Isolde olsun

hani şu bıkıp usanmadan sevdiğinin yolunu gözleyen Isolde!
Ya da Isolde'nin sevgilisi Tristan.
Romeo ya da! Ya da Juliet.
Kerem

Aslı

Şirin

Demirdağ'ı delen Ferhat!
En iyisi Güzellik diyelim sana

Şeyh Galib'in dediği gibi.
Ya da aşk.
Evet

Aşk olsun senin adın.
Güzellik'e aşık olan Aşk.
Merhaba Aşk.
Hoşgeldin Aşk.
Kanlı bir şafağa doğan ve henüz açmaya fırsat bulamadan küveze konan gül goncası.
Sana kim olduğunu anlatmaya gerek yok. Nasıl bir dünyaya doğduğunu bilmen yeterli.
Sanki cehennemden ödünç alınmış bir gün var dışarda. Duman karası bulutlar öylesine alçalmış ki

yerle bir olmuş gökyüzü.
Gün ışığı donmuş...
Her görüntü; her kıpırtı kanserli bir hayal. Her ses; bir inilti

bir yakarış

bir yanış...
Bir keman alev almış

çığlıklar atıyor. Kulaklarsa anlayıştan yoksun.
Can yakan müzik

alevlerin hışırtısı içinde erimiş
Yitip gitmiş söz. Söze can veren sanat susmuş.
Matem rengine bürünmüş bütün aynalar.
Aynadaki bütün suretler kör ve sağır. Bütün suretler birbirine uydurulmuş...
Yağmalanmış gül bahçesi... Feryat figan örselemiş kendini bülbül

gagası kanlı. Gül yaprakları ile birlikte savrulurken rüzgarda

son çırpınışlarında hálá aşkı söylüyor.
Bütün kuşlar kuytulara sığınmış; ne ses

ne nefes!
Uzak siren sesleri yalnızca...
Birazdan tiner kokusu karışacak seslere ve sesler çıldıracak... Öfkelere

öçlere

ölümlere açılacak bütün kapılar.
Sen kal orda güzel bebek. Sen kal ve nefes almaya bak. Açılsın ciğerlerin

daha da açılsın.
Sen yaşamalısın

güzel bebek! Daha yolun başındasın

masumsun.
Aşk en çok yolun başında masumdur; saftır.


Dayan Aşk.
Bir gül yaratacaksın yeniden. Bir gül bahçesi. Bir bülbül

Aşk'ı anlatan bir ötüş...
Bir keman yaratacaksın yeniden.
Yeni bir güneş sunacaksın dünyaya.
Mavi bir gökyüzü sunacaksın.
Göçmen kuşları sunacaksın

göçmen kuşların uyumlu kanat vuruşlarını.
Ay'ı sunacaksın yeniden. Işığını sevdalılara armağan etsin diye...
Dayan Aşk!
Dayan ki

aşkı anlatan sözler yeniden kavuşsun eski şiirine.
Siyah göze dair; elma yanağa

kiraz dudağa

yasemin kokulu göğüslere

sırma saça

ipek tene; yakuta

firuzeye

inci tanelerine

elmas kırıklarına; güle

bülbüle dair.
Kavuşmaya

ayrılığa

hasrete dair.
Dumanlı Ah'a!
Ah! Aşk...
Aşk...
ölme ne olur!
Yarını yeniden inşa edecek olan sensin! Umudu

yaşama sevincini...
Dayan Aşk

ölme.
Aşk adına ölme Aşk.
Ölmek daha kolaydır sevmekten
​

alıntı

 

[Sahilim]

Bırakmadılar

Her akşam yüzlerce hayaller kurup
Dalmak istiyorduk bırakmadılar !
Bir aşk çeşmesinin yanında durup
Dolmak istiyorduk

bırakmadılar !

Şöyle bir düşündük gönüller yaslı

Boş hayale daldık gözler hep yaşlı

Bizden farklı mıydı Kerem'le Aslı

Olmak istiyorduk

bırakmadılar !

Bir düş görsek hemen hayra yorardık

Ne var ki gönüller artık karanlık.
Sen ben olsam beni

sende arardık

Bulmak istiyorduk

bırakmadılar !

Şaşırıp kalmıştık

bu çıkmaz yolda
Bir gün arar olduk

koca bir yılda
Kaybolan sevdamız

kim bilir nerde
Bilmek istiyorduk

bırakmadılar !

Nerde kaldı bu aşk

sormayın bana
Ben bir yana düştüm

aşkım bir yana
Bedenler bıkınca

tak eder cana
Ölmek istiyorduk

bırakmadılar..! ​

 

[Sahilim]

Hayatta mutlu olabileceğim tek yerdi gözlerin

Sen bunu anlıyamazsın
Gözgöze geldiğimiz vakit
Kahrolası mutsuzluk aldı içimden birşeyler
Azrailin canı aldığı gibi
Sevgisi yok olan insan gibi
Adına aşk desinler bu vakit
Eğer yaşamım son bulmazsa bu yerde


Bilmiyorsun
Hayatta mutlu olabileceğim tek yerdi gözlerin
Karanlığın yok olduğu yerdi
Benim direnişimin desteğiydi sanki
Dedim ya bilmiyorsun
Hayatta mutluluğu gördüğüm tek yerdi gözlerin


Nasıl anlatılır
Sensizliğinde
Bir toplumun yok oluşu gibidir
Varlığında
Hele birde bakıştığında
Ölülerin canlanması gibidir
Diyorum ya
Başlı başına bir kurtarıcıdır gözlerin


Senin haberin olsun
Gözlerinin sarhoşu ve aşığıyım
Gözlerin bir kurtarma meleği
Sonsuz kötülüklerin bitiricisidir
Bunların sebebi gözlerin
Yemin olsun sonsuz kere
Gözlerin mutluluğuma zemindir

HAYATTA MUTLU OLABİLECEĞİM TEK YERDİ GÖZLERİN...​

 

[Sahilim]

​

​

Seviyorum seni be
Öylesine değil
Benzemiyor
Duyduğum hiçbir sevgiye
Ya da anlatılanlardan
Hiçbirine

Kıskanmayı çılgınca
Hatırlamayı
Seninle ilgili he şeyi sende

Belki bir şarkı
Bir çay bahçesi belki
Renk ya da
Bir kelime bazen
Öyleki
o anda
olmuyor
seni düşünmeden

küçük imalarını
zayıf yönlerimi yüzüme vuran
zerre kırmada
sabrını

ki
halinden bellidir
beni anlayan

yapma gayretini
mutlu olacağımı bildiklerini
hatta o şirin telaşını
aşkının
ses tonuna yansımasını
yanındayken bile
bana duyduğun özlemin
gözlerinde parlamasını

aynı anda
aynı cümleyi söyleyişimizi
aynı davranışımızı
kimi zaman
ince konularda
hemfikir oluşumuzu
duyduğumuz güvenin
sonsuzluğunu!

Aşığım be canım
Sana ve
Seninle gelen her şeye
Seviyorum seni be
Yaşanmamış bir sevgiyle! ​

 

[Sahilim]

​

Başım sana amansız dönmelerde…
Kısır döngülerdeyim yine bu gece.
Yüreğimse gel gitler yaşıyor zaman

zaman….
Askım ! met…ben ! cezir …
Gelip..gitmelerdeyiz yine bu gece..
Bazen.. çoşkulu kabarmakta aşk…
Bazen de.. sinsice kaybolmakta ..
Bu amansız kayboluşların

Bu gelip

gidişlerin

Aşkımı oyuncak edişlerinden.bıktım…
İnan… bıktım ve yoruldum…
Şimdi ise.. Aşkımı

sevdamı ve birde seni

Okyanusun derinliklerine gömdüm .
Prangalar vurdum girdapların pençesine..
Bir daha hiç..çıkmayasın diye karşıma….
Artık yeni bir aşka..yeni bir sevdaya doğru..
Merhaba demek için yelken açıyorum…
Aşktan

sevdadan yana ne varsa…
Katıp koydum önüme…..
Denizin maviliklerinden süzülüp..
İnbat olup

esmeliyimi şimdi yüreğine..
Yada meltem olup.akmalıyım…
Ege sıcaklığında Ilik…ılık…nefesine…
İşte sevgili geldim…..
Sana geldim. Demeliyim….
Tüm doğrularımla…
Yalansız ve riyasız

Sana geldim …
Bunlara ramen bana.

Yüz çevirmezsin dimi..?
Açarsın gönül kapını…Ardına dek…
Sonra sevinçlerim ol…Bayramlarım ol..
Kısacası her şeyim ol derim sana.! olurmusun..?
Olursun. dimi..? Biliyorum. olursun..
Beni seversin…..?
Zira.. Ben seni…!
Seni tanımadan önce sevdim….
Bakışını sevdim..duruşunu sevdim..
Şimdi de..seni sevmek istiyorum .
Yalansız ca….Riyasız ca…
Aşka hasret..sevdalara hasret..
Bu yüreğimle seni sevmek…
Sevilmek istiyorum….
Yüreğimin derinliklerinde …
Öylesine sevgiler.. varkii…
Öylesine aşklar.. gizliki…
Görünce…sen bile şaşıracaksın..
Aşkımdan bıkıncaya dek…







Yoruluncaya dek seveceğimi seni..
Ah.. bir bilsen..bir bilsen sevgili….
Şimdi soruyorum sana.? son kez

Sen de severmisin Beni?.Benim gibi…?
Sonsuz ve sınırsızca. Sevebilirmisin..?
Herşeyim ol dediğimde.. olurmusun…?
Herşeyim olurmusun sevgili ? olabilirmisin…?
Olursun dimi…? biliyorum olursun…olabilirsin


Alıntıdır.

 

[Sahilim]

Zemheri sogugundayim yarim....Sensizligin pencesindeyim
Bir adim otesindeyim ellerinin....Bir anlik zamandir sesinin uzakligi....Ellerim uzansa yakalayamaz ellerini ...Yurek verir de kendini duyamaz sesini ....Bir baska dunyadasin sevgili
Seyran olmussun gozlerime yar ...Seyrederim seni uzaklardan...Umutlu bir imkansizlikla beklerim...Istekli bir beklentisizlikle severim.Nasil anlatsam yarim derdimi
Haykiririm ismini....Dag duyar ...Tas duyar
Gok duyar ....Bilirim hissedersin sen de yarim
Duyamazsin ama beni
Bilirsin uzaklardayim ben
Yureginde yasatirsin sevgili beni
Gozyaslarin akar sessizce
Bilirsin hissederim gozyaslarini
Ama tutamam ellerimle ...Silemem gozyaslarini dudaklarimla
Bilirsin sevgili ...Mesafeler degildir bizi ayiran ...Bir kus olur ucardim yine sana ...Bir ruzgar olur eserdim senden yana
Yagmur olur yagardim sana...Gunes kavurmaz yuregimi
Bilirsin collleri asardim da gelirdim sana ...Bilirsin mesafe tanimaz bu sevda
Bilirsin imkansizliklardir bizi ayiran
Sen ve yuregin kalirsiniz basbasa Ne yere koyacagini sasirirsin sevdani Kimle konusacagini bilemezsin
Bilirsin duslerine girer de dinlerdim seni ....Sana kendimi verirdim de yoldaslik ederdim sana
Bilirsin uzakliklar degildir bizi ayiran
Bilirsin caresizliklerdir yollarimizi baglayan
Yuregin daralir ....Gozlerin kisilir
Bir aci duyarsin sevince benzer
Bir yara olur imkansizliklar yureginde Bilirsin lokman hekim gerekmez ....Bilirsin ilac kar etmez ...Bilirsin bir sevdali sozcugun yuregindedir dermanin
Bilirsin sevdali bir bakisin sevecenligindedir caren
Bilirsin bir anlik calinmis sevismelerdedir canin
Ah sevgili ah ....Ahlar duser dillerden sevdamiza dair
Bilirsin bir imkansiz sevdadir bu
Bilirsin zamandan calinmis bir andir bulusmamiz
Yasamin bir armaganidir bu sevda bilirsin
Bir armagandir bu sevda imkansizliklar icinde yasansa da
Bilirsin sevgili bu sevda yasanmamistir kimselerce
Bilirsin belki yasanmayacaktir bir daha
Bilirsin umutlu bir imkansizliktir bu askin adi
Bilirsin de yuregine soz geciremezsin yine de
Yurek kanatlanmis sevene dogru
Yürek ne mesafe tanır .Ne de imkansızlıklar
Bırakırsın kendini yüreğinin sesine ...​

 

[Sahilim]

Geceye kurban edilmiş bir karanlığa gözlerin miktarı bir umut yaktım.
Sonra büyüdüm biraz.
Sorma ne kadar büyüdün diye..
Sen kadar büyüdüm dün gece..
Ve bir türlü bitiremediğim önsözümü tamamlayıp

Lafzımdaki tüm alfabeyle söylüyorum;
Seni bir Elif miktarı seviyorum..."

Çıplaktım adım miktarı / seni giyindim bolca..

Seni tanıdığım zamanlardı acıya tuz basışlarım. Gömleğimden sızan kan rengine benziyordu göğümün rengi. Sen yoktun ilkin

kıyısızlığın eşiğindeydi gözlerim..Yarım yamalak sözlerim

yamalı susmalarım vardı dudağı kuyulara dayanmış..Çıplaktım adım miktarı

üryandım yaralarından feragat edip kaldırımları yatak bilen. Yer edinemedi sözlerim dudaklarımın cografyasında

ölemedi yüreğim kendi infazının avucunda.Tam vazgeçmişken umuttan

tam da sözlerimi sırtıma vurmuşken düştün düş’üme..Yalnızdım kalıbım kadar seni diktim önsözüme. Yarımdım

seninle tamamladım acıkta kalan yanlarımı..

Seni tanıdığımda gardolabında ütüsüz satırların vardı. Ertelenmiş

geçiştirilmiş ya da zamana ötelenmiş rüyaların vardı..Karanlığa çaldığın lakin tutmamış bir sabah yağmuru vardı kirpiklerinde birikmiş. Kıyısızlık dururken yüzünde

dağların arsızlığı vurmuş sevda rengine..Kaybetmişliğin rengi siyaha çalarken

koynuna döşenmekteydi ayrılık trenlerinin gri sirenleri..Bir yanı üşümekteydi ellerinin

diğer yanı ise idam sehpasındaki urganı düğümlemekteydi..Seni tanıdığım zamandı

gölgelerin karanlığa başkaldırışı.

Biz ki acıya bağdaş kurmuş iki zamandık

susuşlara meyilli. Birbirine hiçbir zaman kavuşmayacak trenlerin tek suçlusuyduk. Sevdaya itham edilmiş romanların katili

yüreğinden sızan kanları susuz toprağa ifşa edilen iki hükümlüydük..Biz ki hüzne örülüydük..Sonra sırtlarımızı dayadık birbirimize. Kalabalıkların arasına iki kırık bedenle yürümektense; bir kız çocuğuna renkli balonlar alma suçuyla ölmeyi tercih ettik .. Kavganın ortasında

gölgenin avcuna

karanlığın sabahına bir filiz ekmeye yemin ettik biz..Günahlarımıza tövbe diye degil

Elif’in dilsiz duvağına dua saflığı katmak için aynı safa durduk. Ayak uçlarımıza dökülen gözyaşına biz umut ilave ettik ta ki bu iki beden bir canda vücut bulana kadar...Çünkü bizim ekmeğimiz; hayata hüzün miktarı ölüm

ölüme bir dua miktarı hayat katmaktı. Başardık sevgili..Başardık..Kendi ayaklarının üzerinde durabilen sevdayız biz..

" Büyüdük lakin sen hala benim için saçları örgülü bir kız çocuğusun rüzgarın peşinde koşan "

Küçük bir kız çocuğu canlanıyor gözlerimde siyah- beyaz fotoğrafların şahitliğinde. Çocukluğuna dair tek bir resim olmasa da arşivimde

biliyorum ki o siyah- beyaz sinemasına hayat rengi katansın.Bilirim ki

gözlerine sirayet etmiş renklerden çıkarırım seni siyah - beyaz tonlardan.Onca çocuğun arasından saçlarındaki rüzgardan tanırım ben seni. Bilirim ki

örgülü saçlarına kurulmuştur dört mevsim. Şimdilerde iki yetişkiniz zamanın dudaklarında. Sırtı birbirine değmemiş iki sıradağdır omuzlarımız. Gözlerimizde iki tren garı beslenir

kirpiklerimizde kısır topraklar..Hadi imkansızlığın kanamasın dudaklarında..Kanatlan siyah-beyaz fotoğraflardan..Bizi bekliyor Elif diyen cicekler...Vuslat yakındır artık...

Ey hayat rengine bürünmüş gözlerimin sahibi

Sırça bir köşke denk gelmese de düşlerimiz

biz yine de yürüyelim elimizde bir kutu çikolata ile. Gardolabında ütülenmeyi beklese de satırların

eselim bir deli rüzgarın peşinde. Durma sakın

sevdamızla daha nice yetim ceylanı emzireceğiz. Gülüşlerimizle kurulayacağımız o kadar ıslak kirpik var ki sakın duraksama..Ayakkabılarım ayağımda değil sevgili diye yorma kendini. Toprak ayakkabın olmuşken neye gerek ki uzun topuklu ayakkabıların..Koş hadi..Zaman Elif’in düş’ü değil mi..Yaşadıklarımız umudun ta kendisi değil mi ?

Özür dilerim ey yaraları tuz kokan sevgili

Güya seni yazacaktım satırlara. Diz çöktüm lahfzımdaki dimağa lakin başaramadım yine..Anlatamadım yine..Anlamadığımdan çıkardığım

hiçbir sözcüğe emanet edemem seni. Seni ancak ben yaşarken yazabilirim dudaklarıma. Yüreğinin büyüklüğüne tekâbül eden anlam ancak benim nefesimde saklı...En iyisi Elif miktarı susmak. Bilirsin ki bir Elif miktarı susmak; sözcüklerin yetmediği yerden hayatı yaşabilmektir Tıpkı senle ben gibi..Şimdi ben sustum..Seni bana Elif anlatsın...


Yeşeren düşlere

Dudak kenarları Nisan sevinciyle dolan Elif niyetine..
Sustum...
Sustuğum kadar sevilesin diye..

Ey gözlerinde hayat bulduğum..
Verdiğin hayat miktarı gülümsüyorum

Ey yüreğindeki umutlara tutunduğum...
Adın miktarı büyütüyorum seni...

Ey sevginle Elif’i soluduğum..
Aldığım nefes miktarı yaşıyorum seni..

Ey adına sustuğum

canına can diye susadığım..
Bir "Elif " miktarınca seviyorum seni ..

Beni en iyi sen anlarsın yine de hatırlatayım;
Sustum..
Başımı eğdim sana..
Sağ elimi sol göğsüme götürdüm...
Seni sevdiğim için..
Senin tarafından sevildiğim için..
Koca bir "eyvallah"... ​

 

[Sahilim]

An gelir
Bir şarkı rast gelir dönerken köşeyi
Bir adam çarpar omzuma

buram buram kokun gelir ​

An gelir
Eski bir resim çıkar çekmecemde
Yıllar neleri götürmüşse

çığlık çığlığa durur çerçevede ​

An gelir
Gözlerin düşer aklıma
Şimşekler çaktırır gözlerime

akabinde yağmurlar gelir ​

An gelir
Sözlerin düşer aklıma
Bildiğim tüm sözler paslı bir çivi olur

çakılır boğazıma ​

An gelir
Tenimin teninde olduğu anlar dirilir beynimde
Karıncalar cirit atar

eğleştiğin yerlerimde ​

An gelir
Yokluğun vurur da vurur geceye
Yatak yorgan dar gelir

sığamam hiçbir yere ​

An gelir
Sen gelirsin

en sevdiğin türkülerle
Bölersin uykularımı en tatlı yerde

bana yalan gelir ​

An gelir
Ölüm gelir
Burnumun dibine
Sus gelir cıvıldayan dillerine
Ey sevdiğim..!
Bensizliğe boyun bükersin de
İzlerime düşüvermek

gelmez işine​

 

[Sahilim]

Sen benim için
O küçücük yüreğimde yaşayan
Koskocaman sevginin sahibisin
Sen canıma can katan
Yaşama sebebimsin
Yanıma geldiğinde cennetim
Yokluğunda özlemimsin
Sen kelimelerle anlatamadığım kadar değerli
Ve hiç düşünmeden
Uğrunda canımı verecek kadar önemlisin
Sen arayıp da bulamadığım

İsteyipte ulaşamadığımsın

Sen özlemin

Sen sevginin

Sen aşkın adısın.
Sen yaşamın

Sen zamanın

Sen dünyanın tadısın

Sen benim için
Eşi benzeri bulunmayan
Hayatta ki biricik varlığımsın
Sen ruhumun sahibi
Hayatta kalmamın nedeni
Sen benim her şeyimsin
Aşkımın

sevgimin ta kendisisin
YÜREĞİMSİN…​

 

[Sahilim]

Hiç sevmedim kimseyi senin kadar
Yüreğim yanmadı hiç bu kadar”

Bir el bazen neleri ayakta tutabiliyor hiç düşündünüz mü ve neleri yıkabiliyor tek başına ? Bir eli tutmak bir insanı hayata bağlamakla eş değerde olabiliyorsa eğer bunun adı aşktır. Böyle bir eli tutmak hayatı bulmaktır belki de….
Hiç sevmedim seni sevdiğim kadar dersin birine ve sonra onun arkasına dönüp gitmesini izlemek ne zordur. Bir eliyle hayata bağlamak bir eliyle o verdiği hayatı geri almak gibi…
Bazen mecburu ayrılıklar mecburi acılar meydana getirir. Bile bile kapıyı aralık bırakırsın ve tüm yalnızlığın ve hüznün içeri dolmasına izin verirsin. Buna rağmen aklının bir köşesinde sonsuzluk vardır. Bitmedik

bitemez

bitmeyecek… Bir ömrü bir aşka adamaktır bu belki ve elbette yürek ister ayrıysan. Dönüş yolları geçilemeyecek kadar darsa bile bir umut koyup sol yanına beklersin hayatının ışığının o derin karanlıktan gelmesini.
Zaman geçtikçe göremez olursun hiçbir şeyi gözlerinin buğusundan ve kalbinin karanlığından… Beklemek zordur eğer beklenen kalbinden çok uzakta ise…
“Çok yalnızım

seninle bir yarım…
Eğer elindeyse ne olur çal kapımı

Eğer yüreğindeysem ne olur sil göz yaşımı..”
Bir hayatı kaybetmek bir elin sıcaklığını kaybetmekle eş değerse işte bu aşktır. Böyle bir eli kaybetmek ölmeden ölmektir.
Ruhunu o sıcaklığa terk edersin o el senden uzaklaşırken.
Ruhsuz bir beden ölmekten beterdir…
Ne kadar umut edersen et korkular rahat bırakmaz aklını ve umudunu köreltir sonsuz telaşların o bekleyişte. İsyanın yükselir bastıramazsın çektiğin yalnızlığın en acımasız yanı canını yakmaya başlayınca.
Allaha yalvarırsın son bir şans diye gerçekleşmeyeceğini bildiğin halde.
Umudun ve benliğin avuçlarının arasından akıp gider. Ruhsuz

umutsuz ve benliksiz kalırsın bir başına. Zaman acımasızlaşır ağladıkça.
“Gel… Korkuyorum… Nefes alamıyorum. Eğer hala dudaklarında ismim varsa gel… Sıcaklığın olmadan tutunamıyorum…”
Hatanın üstüne hata ekleyerek yaşıyoruz. Bile bile kaçırdık belki de o treni. Beklemek için çok geç

vazgeçmek içinse çok erken.
Bir ömre bedelse bile geç kalınmış bir mutluluktan vazgeçmiyorum. Verilen sözler unutulmamalı

ben unutmadım…
“Eğer elindeyse ne olur çal kapımı

Eğer yüreğindeysem ne olur sil gözyaşımı…”

Gönül Dostu...​

 

[Sahilim]

Bakmaya kıyamadığım o yüzüne
Artık içimden bakmak gelmiyor bile.
Andığım zaman içimi ısıtan adını
Artık varmıyor dilim söylemeye.
Lanetledim içimde sevgiyi…
Lanetledim o büyük sevgimi.
Ve istemem artık versende.
Herşeyden çok istediğim sevgini.
Çok acılar verdin bana çok üzdün beni
Görmezden geldin o yüce

o saf sevgimi
Unuturum istediğin gibi belki seni ama
Unuturum sanma bana çektirdiklerini.
Sana karşı büyüttüğüm sonsuz bir sevgim vardı.
Yerinde saymadı sevgim durmadan arttı

arttı.
Bir sevgim vardı içimde önüne geçemediğim
Artık yerini önüne geçemediğim bir nefret aldı.
Kimseden korkmazken bu yürek
Sevmekten korkar oldu şimdi
Ne acılara bükülmeyen bu bilek
Hasret acısına büküldü gitti
Bir daha sevemem artık kimseyi
Koyamam yerine bir başka sevgiliyi
Bir başka göze nasıl bakarım ki

Yasakladım kendime tüm güzel hayalleri
Öldürdün çünkü tek dayanağım olan ümitlerimi
Yemin ettim unutmak için seni ve sevgiyi
Unutamam seni dediğim günler vardı ya
Çoktan geride kaldı onlar.
Bir tek özlemeyi unutturamadım kendime.
Özlüyorum ne yapsam da seni sevmeyi.
Özlüyorum seninle birlikte öldürdüğüm sevgiyi.​

 

[Sahilim]

"İlk ateşi sen yaktın
Son yangın da senden olsun
Senin canın sağolsun"

Bilmeliydim
Bir sabah çekip gideceğini
Dünyayı başıma yıkıp gideceğini bilmeliydim
Ve sen daha kırmadan bu aşkın kalemini
Ben herşeye eyvallah deyip
Çekip gitmeliydim bu şehirden

Ben yakılacak adamım bu şehirde
Sana böyle yandığım için
Ben asılacak adamım bu şehirde
Seni böyle sevdiğim için

Oysa
Neler öğretti hayat bana
Gülerken ağlamayı
Sırtımdan vurulmayı
Aç susuz yaşamayı...
Daha neleri öğretti hayat bana
Bir sana yalvarmayı öğrenemedim
Bir de seni unutmayı

Ben yakılacak adamım bu şehirde
Sana böyle yandığım için
Ben asılacak adamım bu şehirde
Seni böyle sevdiğim için

Sen sahte mutlulukların süslü prensesi
Sen sosyetik barların şımarık sokak kedisi
Sen mutluluğun korkak faresi
Sen hep aynı gecelerin
Hep aynı şarkıların
Hep aynı masaların vazgeçilmez mezesi
Senin cirit attığın sokaklarda
Ne gezer aşkın vefanın gölgesi
Çek git artık!
Yaşanmasın bir daha aşkın böylesi
Çek git artık!
Bitsin burada bu aşkın hikayesi

Oysa
Bir yudum mutluluğun için
Yollarına bir ömür serdim
Oysa
Bir gelişin için
Sokaklarına binlerce sabır ektim
Hasretse hasret
Acıysa acı
Uğrunda en kralını çektim
Üstelik yalnız ve tektim
Senin bir taş olduğunu nereden bilecektim?

Biliyorsun...
Seni bebekler gibi sevdim
Seni çiçekler gibi sevdim
Seni melekler gibi sevdim
Çünkü sen
Tapılacak kadındın (!) bu devirde
Oysa ben
Sana böyle yandığım için
Sana böyle kandığım için
Seni böyle sevdiğim için
Asılacak adamım bu şehirde
Yakılacak adamım bu şehirde

Git git artık...
Güle güle!


alıntı​

 

[Sahilim]

a$k icin taktikLerim yOktu benim..
vurup kacmaLarım yOktu..
soL göğsüme vurduğun yerLerde kaLıyordum hep..
ben onLar giBi biLmiyordum bu ' bayatLamış aşk ' işini..
ben seni icimden geLerek seviyordum

doğurmadığım çocukLarıma oLan şefkatimLe..
ben biLemedim..
senin bo$ masaLLara ihtiyacın oLduğunu..
beyaz hikayeLer umut ederken ikimiz icin..​

 

[Kopuk Dadı]

bence aşkların en güzeli biz diyebilenindir