Affet Beni Sevgili
Aşkın uçsuz bucaksız kumsallarında vazgeçtim sevmekten
Aşık olduğum sevmedi, aşık olanı ben sevemedim
Bir paradokstu sanki çözülmeyi bekleyen
Sonsuzluğun içinde kaybolmuş benliğim gibi
Ya da benliğim içindeki sonsuzluk gibi
Neden hep aşık olduğunun çok uzaklarda bir sevdiği vardır
Neden aşk üçgenlerinin bir kenarı hiçbir zaman boş kalmaz
Neden insan kendisini seveni sevemez, hep ister uzaktakini
Neden aynı filmi seyretmekten yorulmaz insan
Ya da neden aynı filmi oynamaktan yorulmaz bu insanlar
Bu nedenler değil mi ki sonsuzluğa sürükleyen beni
Umutsuzluk her yeni umudun başlangıcı olmak zorunda mıdır hep
Bıkmadın mı halen “bu sefer tamam” demekten ey deli gönül
Halbu ki herkes yer buldu kendine senin kalbinde
Bir sen bulamadın sevgini koyacak bir yer
Aşk mı bana bu mısraları yazdıran
Yoksa mavi gözlerin mi
Her gece dizelere dökülen harfler mi ciğerlerimi yakan
Yoksa içime çektiğim kokun mu
Uzaktan duyduğum sesler mi gözlerimi dolduran
Yoksa kulağımda çınlayan tembelim diyişin mi
Neden hep kandırdılar bizi deli gönül
Hani herkes doğar büyür ve bir kere ölürdü
Kaç kez kan kaybından ölür insan
Hani gözyaşları kırmızı olamazdı
Hani ikimizin de en sevdiği renk gözlerinin rengiydi
Ortalık kıpkırmızı oldu şimdi
Bu seferde suçlu galiba benim gözlerim
Affet beni sevgili
Aşkın uçsuz bucaksız kumsallarında vazgeçtim sevmekten
Aşık olduğum sevmedi, aşık olanı ben sevemedim
Bir paradokstu sanki çözülmeyi bekleyen
Sonsuzluğun içinde kaybolmuş benliğim gibi
Ya da benliğim içindeki sonsuzluk gibi
Neden hep aşık olduğunun çok uzaklarda bir sevdiği vardır
Neden aşk üçgenlerinin bir kenarı hiçbir zaman boş kalmaz
Neden insan kendisini seveni sevemez, hep ister uzaktakini
Neden aynı filmi seyretmekten yorulmaz insan
Ya da neden aynı filmi oynamaktan yorulmaz bu insanlar
Bu nedenler değil mi ki sonsuzluğa sürükleyen beni
Umutsuzluk her yeni umudun başlangıcı olmak zorunda mıdır hep
Bıkmadın mı halen “bu sefer tamam” demekten ey deli gönül
Halbu ki herkes yer buldu kendine senin kalbinde
Bir sen bulamadın sevgini koyacak bir yer
Aşk mı bana bu mısraları yazdıran
Yoksa mavi gözlerin mi
Her gece dizelere dökülen harfler mi ciğerlerimi yakan
Yoksa içime çektiğim kokun mu
Uzaktan duyduğum sesler mi gözlerimi dolduran
Yoksa kulağımda çınlayan tembelim diyişin mi
Neden hep kandırdılar bizi deli gönül
Hani herkes doğar büyür ve bir kere ölürdü
Kaç kez kan kaybından ölür insan
Hani gözyaşları kırmızı olamazdı
Hani ikimizin de en sevdiği renk gözlerinin rengiydi
Ortalık kıpkırmızı oldu şimdi
Bu seferde suçlu galiba benim gözlerim
Affet beni sevgili