SevencLoves
Altın Üye
Kimsesizdi ruhum. Acı, derinlerde bir yerlerde gizliydi. Hayat parça parça ve yazdığım satırlar son sevgiydi. İçimde açan yeni bahara bile özlem duymuyordum. Akıp giden bir yaşamın koynunda kayboluyordum içten içe, sensiz ve sevgisiz. Sanki peşimden kovalıyordu kader ve sürekli sorguluyordu hayata dair, kuşkulu ve bedelsiz. Sanki ben yıkmıştım, parçalamıştım onu, ondan beter. Ben göz koymuştum yaşamına, bir çift kelepçeyi ben geçirmiştim sevmek bilmeyen ellerine, ben akıtmıştım kanayan sözcükleri hüsranla büzülen yüreğine. Suçlu bendim işte! Suçumu bilecek kadar çaresiz, kabullenecek kadar asildim oysa. Umrum değil suçum, sadece seni özlüyorum. Neye yarar seni kıskanmak, seni sakınmak aydan, yıldızdan ve kör bakışlardan bundan sonra?
Bir içimlik suya bıraktığın ızdıraptan içsem zehir olur bana artık. Zehir, kurtuluşumdur sevdiğim, kanıma karışır, aşkın olur. Kurak bozkırları sular da belki bir demet yoncaya can olur. Sevenlerin gönlüne akar da canan olur. Ne zaman seviyorum derken içime akar gözyaşların, işte o zaman yüreğim, azap çeşmesi olur.
Bir içimlik suya bıraktığın ızdıraptan içsem zehir olur bana artık. Zehir, kurtuluşumdur sevdiğim, kanıma karışır, aşkın olur. Kurak bozkırları sular da belki bir demet yoncaya can olur. Sevenlerin gönlüne akar da canan olur. Ne zaman seviyorum derken içime akar gözyaşların, işte o zaman yüreğim, azap çeşmesi olur.