Mephisto
RBL
- Katılım
- 10 Ara 2005
- Mesajlar
- 7,669
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Babam Seyrediyor
>
>Ortaokulda okuyan ve kisa bir süre önce annesini kaybeden genç,
babasiyla birlikte yasiyordu. Babasiyla aralarinda çok güzel bir dostluk
vardi. Genç okulun futbol takimindaydi. Takimdaydi ama, ufak-tefek yapisi
ve tecrübesizligi sebebiyle hoca ona bir türlü maçlarda görev vermiyordu.
Bu yüzden her zaman yedek kulübesinde otururdu. Buna ragmen babasi hiçbir
maçini kaçirmaz ve her zaman ayaga kalkar tezahürat yapardi.
>
>Liseye basladiginda yine sinifin en siska ögrencisiydi. Fakat babasi
onu hep futbol oynamaya tesvik etti; bununla birlikte, eger istemezse
oynamayabilecegini de belirtti. Delikanli futbolu seviyordu ve takimda
kalmaya karar verdi. Her idmanda elinden geleni yapiyor takimin as
oyuncusu olmaya gayret ediyordu. Ama sürekli yedek kulübesinde oturmaktan
kurtulamadi.
>
>Inançli babasi tribünde her zaman ki yerini alip oglunu desteklemek
için tezahürat yapmaya devam ediyordu. Genç üniversiteye basladiginda
futbol onun için önemini kaybetmeye yüz tuttu, ama yine de elinden geleni
yapti. Herkes onun okul takimina giremeyeceginden emin olsa da o bunu
basardi.
>
>Takimin antrenörü onu listeye dahil ettigini, çünkü her idmana
yüregini koydugunu ve takimin diger üyelerini de sevke getirdigini itiraf
etti. Takima girebildigi onu o kadar heyecanlandirdi ve sevindirdi ki,
solugu en yakin telefon kulübesinde aldi ve babasina müjdeyi verdi.
>
>Onun bu basarisina sevinen baba mutlulugunu paylasti ve kendine
maçlarin sezonluk biletlerini göndermesini istedi. Üniversitede dört yil
boyunca hiçbir idmani kaçirmayan genç, ne yazik ki hiçbir maçta
oynayamadi.
>
>Futbol sezonunun sonlarina dogru, büyük bir eleme maçinin idmani için
sahaya çikmaya hazirlanan gencin yanina, elinde telgrafla antrenörü geldi.
Delikanli telgrafi okuyunca ölüm sessizligine büründü. Güçlükle
yutkunarak hocasina sunlari söyledi;
>
>"Bu sabah babam ölmüs izninizle bu gün idmana gelmesem?"
>
>Hocasi onun sefkatle boynuna sarildi ve "Bu hafta dinlen evlat" dedi.
"Ve cumartesi günkü maça da gelmeyi aklindan geçirme."
>
>Cumartesi geldi çatti, ama okul takiminin durumu hiçde iyi degildi.
>
>Maçin sonlarina dogru sessizce bir kisi soyunma odasina girdi,
formasini ve futbol ayakkabisini giyip sahanin kenarina çikti.
>
>Babasi ölen ufaklikti bu!
>
>Antrenör ve oyuncular bu azimli arkadaslarini bu kadar kisa sürede
tekrar aralarinda görmekten son derece saskindilar... Hocasinin yanina
giden genç
>
>"Lütfen izin verin oynayayim" dedi. "Bu gün oynamak zorundayim."
>
>Hocasi önce onu duymamis gibi davrandi. Böylesine zor bir eleme
maçinda takiminin en kötü oyuncusunu sahaya çikarmasina imkan olmadigini
düsünüyordu.
>
>Ama genç o kadar israr etti ki, sonunda ona aciyan hocasi razi oldu:
"Peki, oyuna girebilirsin."
>
>Gencin oyuna girmesinin üstünden çok geçmemisti ki, hem hoca, hem
oyuncular hem de arkadaslari gördüklerine inanamadilar. Daha önce hiç
oynamamis bu meçhul ufakligin her hareketi harika, attigi her pas
isabetliydi. Karsi takimin oyunculari onu durduramiyordu. Kosuyor pas
veriyor, savunmaya geçiyor ve maçin yildizi gibi parliyordu. Sonunda
gencin takimi aradaki farki kapatti, nihayet atilan gollerle de
beraberligi yakaladi. Ve son saniyelerde ufaklik topu tek basina
sürükleyip herkesi geçti ve galibiyet golünü atti.
>
>Maç bitmisti, okulun taraftarlari sevinç çigliklari atiyor,arkadaslari
ufakligi omuzlarinda tasiyordu. Seyirciler stadyumu terk ettikten,
oyuncular duslarini alip soyunma odasina bosalttiktan sonra, takimin
hocasi ufakligi bir kösede tek basina sessizce oturdugunu fark etti.
Yanina gidip
>
>"Evlat, inanmiyorum. Bu gün bir harikaydin" dedi. "Sana ne oldu, bunu
nasil yaptin anlat bana" dedi.
>
>Hocasina bakan genç gözleri dolu dolu sunlari anlatti:
>
>"Babamin öldügünü biliyorsunuz. Peki onun gözlerinin görmedigini de
biliyor muydunuz?"
>
>Delikanli güçlükle yutkundu, gülümsemeye çalisti.
>
>"Babam bütün maçlara geldi.Çünkü görmedigi halde beni desteklemek
istiyordu. Ve ilk defa bu gün beni görebilirdi. Ben bu firsati kullanmak
ve oynayabildigimi ona göstermek istedim.
GÜZEL GELDİ BANA BENDE PAYLAŞMAK İSTEDİM
>
>Ortaokulda okuyan ve kisa bir süre önce annesini kaybeden genç,
babasiyla birlikte yasiyordu. Babasiyla aralarinda çok güzel bir dostluk
vardi. Genç okulun futbol takimindaydi. Takimdaydi ama, ufak-tefek yapisi
ve tecrübesizligi sebebiyle hoca ona bir türlü maçlarda görev vermiyordu.
Bu yüzden her zaman yedek kulübesinde otururdu. Buna ragmen babasi hiçbir
maçini kaçirmaz ve her zaman ayaga kalkar tezahürat yapardi.
>
>Liseye basladiginda yine sinifin en siska ögrencisiydi. Fakat babasi
onu hep futbol oynamaya tesvik etti; bununla birlikte, eger istemezse
oynamayabilecegini de belirtti. Delikanli futbolu seviyordu ve takimda
kalmaya karar verdi. Her idmanda elinden geleni yapiyor takimin as
oyuncusu olmaya gayret ediyordu. Ama sürekli yedek kulübesinde oturmaktan
kurtulamadi.
>
>Inançli babasi tribünde her zaman ki yerini alip oglunu desteklemek
için tezahürat yapmaya devam ediyordu. Genç üniversiteye basladiginda
futbol onun için önemini kaybetmeye yüz tuttu, ama yine de elinden geleni
yapti. Herkes onun okul takimina giremeyeceginden emin olsa da o bunu
basardi.
>
>Takimin antrenörü onu listeye dahil ettigini, çünkü her idmana
yüregini koydugunu ve takimin diger üyelerini de sevke getirdigini itiraf
etti. Takima girebildigi onu o kadar heyecanlandirdi ve sevindirdi ki,
solugu en yakin telefon kulübesinde aldi ve babasina müjdeyi verdi.
>
>Onun bu basarisina sevinen baba mutlulugunu paylasti ve kendine
maçlarin sezonluk biletlerini göndermesini istedi. Üniversitede dört yil
boyunca hiçbir idmani kaçirmayan genç, ne yazik ki hiçbir maçta
oynayamadi.
>
>Futbol sezonunun sonlarina dogru, büyük bir eleme maçinin idmani için
sahaya çikmaya hazirlanan gencin yanina, elinde telgrafla antrenörü geldi.
Delikanli telgrafi okuyunca ölüm sessizligine büründü. Güçlükle
yutkunarak hocasina sunlari söyledi;
>
>"Bu sabah babam ölmüs izninizle bu gün idmana gelmesem?"
>
>Hocasi onun sefkatle boynuna sarildi ve "Bu hafta dinlen evlat" dedi.
"Ve cumartesi günkü maça da gelmeyi aklindan geçirme."
>
>Cumartesi geldi çatti, ama okul takiminin durumu hiçde iyi degildi.
>
>Maçin sonlarina dogru sessizce bir kisi soyunma odasina girdi,
formasini ve futbol ayakkabisini giyip sahanin kenarina çikti.
>
>Babasi ölen ufaklikti bu!
>
>Antrenör ve oyuncular bu azimli arkadaslarini bu kadar kisa sürede
tekrar aralarinda görmekten son derece saskindilar... Hocasinin yanina
giden genç
>
>"Lütfen izin verin oynayayim" dedi. "Bu gün oynamak zorundayim."
>
>Hocasi önce onu duymamis gibi davrandi. Böylesine zor bir eleme
maçinda takiminin en kötü oyuncusunu sahaya çikarmasina imkan olmadigini
düsünüyordu.
>
>Ama genç o kadar israr etti ki, sonunda ona aciyan hocasi razi oldu:
"Peki, oyuna girebilirsin."
>
>Gencin oyuna girmesinin üstünden çok geçmemisti ki, hem hoca, hem
oyuncular hem de arkadaslari gördüklerine inanamadilar. Daha önce hiç
oynamamis bu meçhul ufakligin her hareketi harika, attigi her pas
isabetliydi. Karsi takimin oyunculari onu durduramiyordu. Kosuyor pas
veriyor, savunmaya geçiyor ve maçin yildizi gibi parliyordu. Sonunda
gencin takimi aradaki farki kapatti, nihayet atilan gollerle de
beraberligi yakaladi. Ve son saniyelerde ufaklik topu tek basina
sürükleyip herkesi geçti ve galibiyet golünü atti.
>
>Maç bitmisti, okulun taraftarlari sevinç çigliklari atiyor,arkadaslari
ufakligi omuzlarinda tasiyordu. Seyirciler stadyumu terk ettikten,
oyuncular duslarini alip soyunma odasina bosalttiktan sonra, takimin
hocasi ufakligi bir kösede tek basina sessizce oturdugunu fark etti.
Yanina gidip
>
>"Evlat, inanmiyorum. Bu gün bir harikaydin" dedi. "Sana ne oldu, bunu
nasil yaptin anlat bana" dedi.
>
>Hocasina bakan genç gözleri dolu dolu sunlari anlatti:
>
>"Babamin öldügünü biliyorsunuz. Peki onun gözlerinin görmedigini de
biliyor muydunuz?"
>
>Delikanli güçlükle yutkundu, gülümsemeye çalisti.
>
>"Babam bütün maçlara geldi.Çünkü görmedigi halde beni desteklemek
istiyordu. Ve ilk defa bu gün beni görebilirdi. Ben bu firsati kullanmak
ve oynayabildigimi ona göstermek istedim.
GÜZEL GELDİ BANA BENDE PAYLAŞMAK İSTEDİM
