Ben Seni Arıyorum..

jewel

Wormwood
Moderatör
Katılım
9 Ara 2006
Mesajlar
9,963
Reaction score
0
Puanları
0
Konum
Somewhere Over The Rainbow..
osg485.jpg


Mahallede aşağılanıp,horlanan çelimsiz çocuklar gibiyim.
Oyunlara ancak adam eksik olduğunda kabul edilen beceriksiz
çocuklar gibi.
Hayata katılmakta güçlük çekiyorum.
Benim mevsimim sonbahar.
Sokakların tenhalaşmaya başladığı vakitler.
Tek kişilik oyunlar ustasıyım ben.
Tek kişilik özlemler,tek kişilik acılar ustasıyım.
Ben yağmuru arıyorum.

Ben Seni Arıyorum...


 
o.jpg


Dışarıda yorgun bir sonbahar havası var.
Ağaç dipleri yaprak mezarlığına dönüyor.
Üşüyen sevgili için kaşkolunu çıkarıp, onun zarif boynuna sarma zamanı.
Bir sahil çaycısına sığınma vakti.
Bulutlar bir şeyler anlatmaya çalışır böyle zamanlarda.
Ben bulutların dilinden anlamam.
O yüzden sık sık yağmur yağar ben dışarı çıkınca.
Şimdi bütün bunların önemi yok.
Önemi yok şimdi bütün bunların.
Ben umut arıyorum.

Ben Seni Arıyorum...


 
245961367_8d58cabcc7_o.jpg


Akıl hastanesinde kalan o sarışın,
Zayıf kız akordeonunu çalarken hep aşkını düşünüyormuş meğer..
Çaldığı bütün parçaları onun hayaline adıyormuş
Gözlerinden anlamıştım zaten
Başka türlüsü mümkün değil.
İnsanın ancak aşkı için şarkı söylerken gözleri bu kadar parlar
Hele bu kadar solgun bir yüzle şarkı söylerken birden değişiveriyorsa..
Bir enstrüman çalmayı sırf bunun için isterdim
Biliyor musun
Sonbahar gelince İstanbul susuyor bazen
Bu şehir sustuğunda en çok martılar hüzünlenir
Ben bir şarkıyı arıyorum


Ben seni arıyorum..​
 
28phf7.jpg


İnsan bir kere âşık olmaya görsün.
Her şeyi sevdiğine yormaya başlıyor.
İzlediğim filmlerdeki kadınlar,
okuduğum şiirlerdeki kadınlar hep sen.
İstanbul’u da sana yoruyorum,
sonbaharı da…
Bu sonbahar hayatımın en uzun sonbaharı…
Fakat ne garip!
Sen hayatımdan azaldıkça,
sonbahar uzuyor.
Sonbaharı sana yormak,
belki de bu yüzden dünyanın en yorucu işi gibi geliyor.
Zor sahiden…
Zor.
Sonbaharda gitmekten söz ediyorum.
Ben yitik bir zamanı arıyorum.

Ben Seni Arıyorum...

 
m1x1f.jpg


Okuldan döndükten sonra koşarak eve dönüp ekmek arası bir şeyler atıştırıp da işe koşturan çocuklar var ya…
İşte onlar sevgilileri olduğunda el ele tutuşamazlar.
O çocular sevgilileriyle yan yana fotoğraf çektiremezler.
Sevgililerine doğum gününde çiçek alamazlar.
Onlar her fotoğrafta kırık çıkarlar çünkü.
Başka yere bakarlar.
Yarım çıkarlar çekilen toplu fotoğraflarda.
Görmezden gelinmek biraz da böyle bir şey olsa gerek…
İstanbul sonbaharda saçlarını arkadan topluyor.
Nasılda yakışıyor görmelisin.
Ben bir cesaret arıyorum

Ben seni arıyorum…


 
9thkd5.jpg


İstanbul lacivert bir gecelik giymiş oldukça cezp edici duruyordu karşımda.
Hafifçe başımı kaldırıp baktıktan sonra tekrar bakışlarımı öne eğdim.
Bütün gece onunla vakit geçirmeyi isterdim ama olmadı.
Geceliğin… Geceliğin çok güzel… Yakışmış gerçekten. Lacivert güzel duruyor üstünde…
İstanbul yanıma usulca sokulup öpücük kondurdu boynuma.
Üzgünüm… Gitmeliyim.

Ben sabah ışığını arıyorum

Ben seni arıyorum…​
 
Ben seni arıyorum diyorum ya…
Bilmem.
Belki de… Bir gün hiç beklenmedik bir yerde karşıma çıkmandan “işte geldim” demenden “hadi gidelim buralardan” demenden korkuyorum.

Ben senin uzaklığını seviyorum.

Ben senin upuzun uzaklığını seviyorum…​
 
Bazen öyle sanıyor ki insan eskisi gibi olabilir her şey…
Olmaz hâlbuki.
Olmaz.
Tüketipte geçtiğimiz onca şey eskisi gibi olamaz.
Ben sadece denemek istedim.
Farkındayım olmayacağının.
Ben hala gözlerini bıraktığım yerde arıyorum.

Seni arıyorum…

 
Yürümeye başladığımda ne kadar yürüdüğümün farkına varamıyorum.
Kendime geldiğimde uzaklaşmış olduğumu fark ediyorum bir tek.
Uzaklaşmak nasılda yakıcı bir şey.
Filmdeki gemiye son anda yetişip, geriye dönüp bakmadan ben de uzaklaşıyorum beyaz perdenin derinliklerine.
İstanbul sonbaharı giyince üzerine, nasılda sana benziyor farkında mısın?
Ben Kalbimi Arıyorum.

Ben Seni Arıyorum.

 
Geri
Üst