pasaklı
New member
- Katılım
- 12 Eki 2005
- Mesajlar
- 6,543
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Sen benim yerime birini koyamayacaktın ve ben bunu zaten biliyordum…
Ama keşfetmek istedin sen. Sokaklarda kaybolup sonra yine bana, o seni kucaklayan sıcacık kalp yuvana geri dönmek istedin. Ne kadar çamura bulanırsan bulan; seni temizleyip paklayacak olan nasılsa hep bendim.
Beni severdin. Hem de çok. Ama bir avcunun içinde korurken beni, sen hep sana ait olası yeni bir şeyler arardın. Daha çok, daha renkli ne varsa gözünü birinden diğerine kaydıra kaydıra ruhunu neşelendirirdin.
Biz bunu seninle hiç tartışmadık bile.
Ama günün birinde beni sıkıca içinde tuttuğun avuç aniden gevşedi… Yüzüne baktım, gözlerin bana farkındalığını yitirmiş, eşsiz bulduğun birşeyi takipteydi…
Ben, bir küçük parmak kız, atladım avucundan.
Silkelendim.
Unutularak terkedilmenin yakıcılığını söndürdüm tenimde.
*
İlk defa yerimi bir başkasına vermiştin.
Yerime onu yerleştirmiş, sevdiğim yemeği, giydiğim hırkayı ona sunmuştun.
Herşey bir kenara, sen aslında ona ‘ben’ olma hakkı vermiştin.
Yeni gelen sevmemişti tabi bana serin bir baharda aldığın o kötü renkli hırkayı.
(Zaten bana da o hırkayı sevdiren örgüsü değil hatırasıydı. Ki o da, yalnız benim aklımdaydı… )
Çok geçmeden acıyla farkettin ki, bir başkası sana ‘ben’ olamayacaktı.
*
İlk kez telaşla çaldın kalbimin kapılarını.
Kalbimin bir başka yere taşınacağını nereden hesaplayasın…
*
Benim yerime birini koyamadın ve ben böyle olacağını zaten biliyordum…
Ama kendin görmek istedin sen.
‘Çok bilen, çok konuşan ben olmamalıyım’ dedim.
Müdehalesizlik lazımdı sana, farkedip sustum.
Sen de; - ne büyük bir ustalıkla - kendi denizinin içinde nefes tutma denemesi yapıp, bir daha çıkamayacağı bile bile dalan dalgıç gibi ; KENDİNİ BOĞDUN…
Aptallıklarını yuttun.
Tuzlu anıların, kumlu bencilliğin vücuduna doldu…
Aynı denizin sularında izledim seni. Uzaktan gördüm çırpınırken, ama bu kez yardım etmedim.
Halin korkunçtu.
Ama hayat bu.
İki kişilik sandalımda artık senin için yer yoktu.
(Kimseyi kimsenin yerine koyamazsınız. Bu hayatta her hakeden kendi yerini açar… )
bu yaziyi okurken baska baska dünyalara gittim ah ahh
Ama keşfetmek istedin sen. Sokaklarda kaybolup sonra yine bana, o seni kucaklayan sıcacık kalp yuvana geri dönmek istedin. Ne kadar çamura bulanırsan bulan; seni temizleyip paklayacak olan nasılsa hep bendim.
Beni severdin. Hem de çok. Ama bir avcunun içinde korurken beni, sen hep sana ait olası yeni bir şeyler arardın. Daha çok, daha renkli ne varsa gözünü birinden diğerine kaydıra kaydıra ruhunu neşelendirirdin.
Biz bunu seninle hiç tartışmadık bile.
Ama günün birinde beni sıkıca içinde tuttuğun avuç aniden gevşedi… Yüzüne baktım, gözlerin bana farkındalığını yitirmiş, eşsiz bulduğun birşeyi takipteydi…
Ben, bir küçük parmak kız, atladım avucundan.
Silkelendim.
Unutularak terkedilmenin yakıcılığını söndürdüm tenimde.
*
İlk defa yerimi bir başkasına vermiştin.
Yerime onu yerleştirmiş, sevdiğim yemeği, giydiğim hırkayı ona sunmuştun.
Herşey bir kenara, sen aslında ona ‘ben’ olma hakkı vermiştin.
Yeni gelen sevmemişti tabi bana serin bir baharda aldığın o kötü renkli hırkayı.
(Zaten bana da o hırkayı sevdiren örgüsü değil hatırasıydı. Ki o da, yalnız benim aklımdaydı… )
Çok geçmeden acıyla farkettin ki, bir başkası sana ‘ben’ olamayacaktı.
*
İlk kez telaşla çaldın kalbimin kapılarını.
Kalbimin bir başka yere taşınacağını nereden hesaplayasın…
*
Benim yerime birini koyamadın ve ben böyle olacağını zaten biliyordum…
Ama kendin görmek istedin sen.
‘Çok bilen, çok konuşan ben olmamalıyım’ dedim.
Müdehalesizlik lazımdı sana, farkedip sustum.
Sen de; - ne büyük bir ustalıkla - kendi denizinin içinde nefes tutma denemesi yapıp, bir daha çıkamayacağı bile bile dalan dalgıç gibi ; KENDİNİ BOĞDUN…
Aptallıklarını yuttun.
Tuzlu anıların, kumlu bencilliğin vücuduna doldu…
Aynı denizin sularında izledim seni. Uzaktan gördüm çırpınırken, ama bu kez yardım etmedim.
Halin korkunçtu.
Ama hayat bu.
İki kişilik sandalımda artık senin için yer yoktu.
(Kimseyi kimsenin yerine koyamazsınız. Bu hayatta her hakeden kendi yerini açar… )
bu yaziyi okurken baska baska dünyalara gittim ah ahh
