PRotype
Game Spider
Olur ya; sessiz sakin Mavi(bLue) gökyüzü parıldarken,Sonsuzluğabakarım,Fırtına varken havada ben Kırmızı gülleri toplamaya devam ederim bahçemde.. Kapris lere doyum olmayan sevgiyi yaşarken Kopuk bir çocuk olurum bazen.. Yada uçsuz bucaksız çöl sıcağında, Sahra - Nil in kesiştiği bir yerde aklı beş karış havada Shyla (yıldız) izleyen biri olurum..
Bu sözlerle başlamak istedim yazacaklarıma..
Farkına varılsın cümlelerin nereye gideceği veya kimleri içerdiği..
Baştan es geçmiyim unuttuklarım varsa zevkten sefadan değildir..
Bütünleyici cümlelerin oluşturulamadığı ya da isimlerinin ne manaya geldiklerini,
Bilemediğimden es geçmişimdir..
Mavi bir gökyüzü çok şey anlatır insana,
Bir boşluktur bazen,bazen sonu gelmeyen istekliliktir..
Ama zaman ilerledikçe görselliğini yitirir..
Durumda bu ya siyah olur..
Merak ediyorum insan da böyle midir?
Böyle olabilir mi ??
Ya da gerçekten;
Mavi den Siyah,Siyah tan mavi olur mu??
Siyah, Sonsuzluğu anlatır bana..
Sonsuzluğa giden yolu..
Beyazın aksine boğar insanı ama..
Sonunda sonsuzluk olacaksa tamam dedirtir insana..
Bazen alır aklını insanın,savurur savurur geri bırakır..
Bazen de hissedemezsin ne olduğunu..
Çünkü siyahtır alt tarafı..
Başka rengi ifade etmez..
Sadece siyah bir hayaldir..
Ama hayal siyah değildir..
Bunları düşünürken..
Birden Fırtına bastırır..
Herkes evine koşar..
Saklanacak yer arar ama ben,
Ulu orta meydanda dururum..
Bir Fırtına alıp götürecekse beni,
Ne anlamı kaldı gökyüzünün,sonsuzluğunun?
Alt tarafı bir Fırtına der beklerim..
Zordur beklemek bilirim..
Sadece zaman sıkar insanı..
Hadi kaç der korku sarar insanı..
Ben korkak değilim..
Sadece gölgemden korkan bir malukum..
O'ndan korksaydım..
Saklanırdım biran önce..
O kargaşa sürerken..
Geldim bahçeme..
Güllerimi toplamaya başladım..
Kırmızı idi hepsi gülümsüyordu..
Dikeni vardı elbet ama battımı hissettirmiyordu..
Battılarmı koparmaya bile kıyamıyordum..
Bir kardeş gibi abla gibi severdim onları..
Bir kez olsun geri dönmeyi hissetmediler bana..
Kırmızı'ydı renkleri neden geri desinler ki..
Geriye bakmamayı öğrendim onlar sayesinde..
Daima ileri..
Kendim için,onlar için..
Gökyüzü için,sonsuzluk için,esen rüzgar için..
Aşkı tattım zamanla..
Zamanın getirdiği elmasları topluyordum yerden..
Yenilmez görmedim kendimi..
Asla öyle olmadım..
Günü geldi bende ağladım..
Günü geldi utanç duydum..
Ve gün geldi bir kızın Kapris lerine bile yenik düştüm..
Nazına,niyazına katlanıp durdum..
Kalbim küt küt attığında susturdum..
Onu ilk görüşümdeki an gibi sevdim ve sustum..
Sadece sustum...
Ehh gün geldi o kız aşkını yaşattı bana..
Heyecan yoktu artık bende..
Kopuk bir çocuk oldum..
Aşkı hissetmiyordum eskisi kadar..
Tınlamıyordumda..
Vazgeçmiştim ondan..
Savurmuştum bir bir yaprakları..
Defterden dökülürcesine silmiştim cümleleri..
Bu cümleleri silerken bulunduğum yeri bile es geçmemiştim..
Sahra ya yakın Nil nehrinin kıyısında bir yerlerde buldum kendimi..
Zaman bu, sonsuzluğu düşünürsen olacağı bu..
Etrafıma bakıyordum ne bir ses,ne bir seda..
Sadece su şıkırtısı ve rüzgarın hazin sesi dalgalanıyordu kulaklarımda..
Vatanımdan uzakta olduğumu anlamıştım ama hala neresi olduğunu bilmiyordum..
Çok sessiz geliyordu bana,diğerleri gibi cıvık,konuşkan değil..
İçine dönüktü..
Sonra bir kitap buldum çölde dolaşırken..
Açıp bakmaya korkmadım..
Aksine açtım hemen..
Tek bir yazı vardı..
'' Güneye git ve yıldızı bul.. ''
Ne yıldızı??
Zaman geçerken hep düşündüm bunu..
Ne yıldızıydı??
Sonra buldum cevabı..
Tak etti kafama Shyla (kısaltarak yazmak zorundayım..)'dı bu..
Dışarı çıktığımda tam bir hayaller dünyasındaydı..
Baktıkça içim kararıyor,yürümek bile istemiyordum..
Bacaklarım dermansız kalmıştı sadece bir saniye içinde..
Anlamıştım o yıldız korkaktı..
Ya da benden çekiniyordu..
Ya da ne bileyim işte öyle birşeydi..
Gelip konuşmaya,tanışmaya korkuyordu..
Sadece bu...
Günü gelir zorda olursam,günü gelir de çıkmaza girersem aklıma sonsuzluk gelicek.. Sonsuzluğa gidiyorum diyeceğim, gökyüzüne bakacağım hazin sonu göreceğim, fırtınanın esişini adım gibi bileceğim, aşkı güllerden esinlenme olduğunu anlıyacağım, kaprisli bir sevgilim olursa kopuk bir yaşama bulanacağımı bileceğim, çöl ortasına düştüğüm anda o yıldızı bulmak için uğraşacağım..
Ve hepsinden önemlisi;
Zorda olursam,çıkmaza girersem sizi hatırlayacağım..
Realist Procan :goz:
Hepiniz hani bana şiir diyordunuz alın işte 1 karede 8 yüz diye ben buna derim =)
( Yoruldum... =) )
