~PRENSES~
Romantizmin Delisi
Büyük bir sevda hikayesi sona eriyor..Artık yürüğüm sokağın sounuda yol yok çıkmaz sokak öteye geçişi kaçışı yok yağmur damlası gibi akan gözyaşları ve hüzün var birtek geriye baktınğında aydınlık ama sonunda ne olduğunu bilmediğim bir yol var tanımadığın..Tereddüt ediyor ayaklarım geriye dönmeye sanki isteksiz dermansız ayaklarım yolun sonunda hep yanlızlık mutsuzluk hüzünmü göyaşımı çıkmalı.. Sokağın başondaki ışık ümit vermelimi bu mutsuzluktan kurtulabileceğime beni çekip çıkarabilirmi bu yanlızlıktan..Sonunda adfımlarım ışığa doğru dönüyorum ve başlıyorum bilinmeyene yürümeye ilerdene yaşayacağımı ne göreceğimi bilmeyerek yürüyorum...
