Ellerim kör olmalı
bundan böyle
kalemine
Şiirlerime dokunamıyorum artık
Oysa ki mısralarımdı BENİ ayakta tutan
Canım yandığında ya da özlediğimde SENİ
yüreğimdeki dizelere tutunurdum…
ELLerim
kör bakmalı bundan böyle kalemime
Kağıtlarım sağır ve dilsiz kalmalı…
Yüreğimde can bulan yangındır
toz duman olmuş devasız bir yaradır !!!
Kan rengine boyanmış günlerimi aydınlığa çevirecek bir kapı arıyorum
O kapıdan girip bir daha ardıma bile bakmamak
Koşar adım yaklaşmak nihai sona
Sen hep yaşa sevdiğim…Hep mutlu ol…
Ölümün yakıcı zehri ve dayanılmaz hüznü dokunmasın yüreğine…
Unutma sakın
BEN giderken senin payına düşen bütün hüzünleri can evime kilitledim!!!
