facetoface
Altın Üye
20 mart 2003_hayatımın dönüm noktası diyebileceğim kadar özel bir gündü...saat 8,00 cıvarıydı okula gitmek için evden çıkmıştım o gün hava çok güzeldi mart ayında olmamıza rağmem bahar gelmiş gibiydi..dolmuşa bindim yanıma birinin oturduğunu farkettim ama kafamı çeviremiycek kadar uykusuz ve halsizdim.(Ama nerden bile bilirdim ki onun benim tek aşkım ola bileceğini)Taki o kendini farkettirene kadar, bana saati sordu ben uykulu gözlerle saata baktım ama sesi o kadar buğuluydiki o sese dönüp bakmamak imkansızdı lakin bende öle yaptım ve sonsuza kadar ona bakabilirdim ölede olduu..
20 mart 2004_hayatımın son günü diyebileceğim kadar kötü bi gündü..
7 civarıydı telefonum çaldı. zaten sadece telefona baktığım anı hatırlıyom ve kendimi hastanede buldum o zaman aralığınıhiç bir şekilde hatırlamıyodum ne zaman üstümü giydim ne zaman hastaneye vardım hiç bişe hatırlamıyodum...sadece hastane çok soğuktu bende ince bişe giyiniyodum ameliyat kapısının önünde beklerken ayaklarımın yanlıyak olduğunu farkettim..
evt ameliyathanede yatan benim ilk ve son kez bakmak istediğim adamdı.şimdi o soğuk oda tek başınaydı tek dileğim onu bir kez daha görmekti. ama bana elveda demeden çekip gitmişti bu çirkin dünyadan. bilemezdim hayatın onsuz bukadar anlamsız olacağını, bu kadar çirkin.Meğer bu evreni bana süsleyip gösteren oymuş.ben ayrılmayacağımızı düşünürken o bir sabah beni bırakıp gitmişti kendimi çok savunmasız hissediyodum...
evt benim aşkım bir 20 mart sabahı başlayıp bir 20 mart sabahı bitti. ama biten sadece onsuz bu dünyada geçireceğim boş saatler.Benim aşkım sonsuza kadar bitmez ama sana kırgınım bana giderken ELVEDA demeyi unuttun....
( bu bir gerçek öyküdür tam 3 ay kanserle mücadele etmiş bir genç ve bundan haberi olmayan BEN)
alıntı..
20 mart 2004_hayatımın son günü diyebileceğim kadar kötü bi gündü..
7 civarıydı telefonum çaldı. zaten sadece telefona baktığım anı hatırlıyom ve kendimi hastanede buldum o zaman aralığınıhiç bir şekilde hatırlamıyodum ne zaman üstümü giydim ne zaman hastaneye vardım hiç bişe hatırlamıyodum...sadece hastane çok soğuktu bende ince bişe giyiniyodum ameliyat kapısının önünde beklerken ayaklarımın yanlıyak olduğunu farkettim..
evt ameliyathanede yatan benim ilk ve son kez bakmak istediğim adamdı.şimdi o soğuk oda tek başınaydı tek dileğim onu bir kez daha görmekti. ama bana elveda demeden çekip gitmişti bu çirkin dünyadan. bilemezdim hayatın onsuz bukadar anlamsız olacağını, bu kadar çirkin.Meğer bu evreni bana süsleyip gösteren oymuş.ben ayrılmayacağımızı düşünürken o bir sabah beni bırakıp gitmişti kendimi çok savunmasız hissediyodum...
evt benim aşkım bir 20 mart sabahı başlayıp bir 20 mart sabahı bitti. ama biten sadece onsuz bu dünyada geçireceğim boş saatler.Benim aşkım sonsuza kadar bitmez ama sana kırgınım bana giderken ELVEDA demeyi unuttun....
( bu bir gerçek öyküdür tam 3 ay kanserle mücadele etmiş bir genç ve bundan haberi olmayan BEN)
alıntı..
