karapapatya
New member
FİLLERİN ÖNÜNDEN GEÇERKEN, ANİDEN DURDUM, BU DEV YARATIKLARIN SADECE ÖN BACAKLARINA BAĞLI KÜÇÜK BİR İPLE ORADA TUTULDUĞU GERÇEĞİ BENDE ŞAŞKINLIK YARATTI. ZİNCİR YOK, KAFES YOK. FİLLERİN HERHANGİ BİR ANDA, İPLERDEN KURTULUP KAÇMALARI ÇOK KOLAYDI, AMA BİR NEDENLE, BUNU YAPMIYORLARDI.
Filin yanındaki fil eğitmenini gördüm ve neden bu güzel, görkemli hayvanların orada durduklarını ve kaçmaya teşebbüs etmediklerini sordum. "Filler çok küçükken onları bağlamak için bu aynı ipi kullanırız, ve o yaşta, bu ip onları bağlamak için yeterlidir.
Filler büyürken, kaçamayacaklarına inanmaya şartlandılar. İpin hala onları bağlı tutacağına inanıyorlar, bu nedenle asla kaçmaya çalışmıyorlar". Şaşırdım. Bu hayvanlar istedikleri zaman ipleri koparıp kaçabilirlerdi, ama bunu yapamayacaklarına inandıkları için, tam oldukları yere yapışık kalmışlardı.
Filler gibi, kaçımız daha önce bir kez yapamadığımız için herhangi bir şeyi yapamayacağımıza inanarak yaşamda ilerliyoruz ?? :boks: .......
