Gözümü yumdum, usulca terk et beni….
Oyulmuş bir yaradan sızan kan gibi
Süzülerek onca çabanın arasından
Ağır ağır uzaklaşıyoruz bu çağdan;
Biliyorum.
Artık ölmek vaktidir gümüş kanatlı melek
Artık terk etmek vaktidir şiirleri,
Ki, adımız tekilce kazınsın mısralara
Bir ağacın gövdesinde yarım kalmış harf gibi
Bizden geriye kalan ne varsa.
Düşünceli ve derin bir ah çektiğimde.
Bil ki sen geçiyorsun aklımdan
Yaralı bir çığ gibi ne varsa altında bırakan,
Kıyametler sabah kopuyor artık buralarda
Yastığın bir tarafı ıslak,
Diğer tarafında kırışmış bir yalnızlık varsa
Sihirli değneğini omuzumdan çekmeni
Saygıyla karşılıyorum gümüş kanatlı melek
Hatta inan, ceketimin düğmelerini ilikliyorum
Hıçkırıklara gömerken adını her akşam
Güneş, Ay’ı kovalarken gökyüzünden
Gümüş kanatlı melek; ben ikimize çok ağlıyorum.
Ey ölüm; arkamdan konuşma, yüzüme bağır
Ey şair; yorma satırları boş yere, hepsi sağır.
Ey melek; kır kanatlarını yoksa sihir dağılır.
Batuhan Dedde