piken
New member
- Katılım
- 5 Eki 2005
- Mesajlar
- 2,622
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Hic kolay olmadi gecmisimle yuzlesmek, hatalarimla yada dogrularimla.En zoruda gecmise gomdugumu sandigim sevgilerle yuzlesmekti sanirim.Her zaman mantik ile duygular cakismistir.Nedense hep o guzel duygulari yenmeyi bilmistir mantik.Oysa her sey duygularda gizlidir.En guzel en dogru olan odur.Ne yazikki insanoglu her zaman cikar iliskilerini hep en on planda tutmustur. Ve mutlakada bu cikarlari dogrultusunda kendini hakli bulacak bir suru nedenide hemence buluvermistir.
Bu sizi dolu gonul daha kendi yaralarini bile saramamisken gelen bir telefon mesajiydi herseyi degistiren.
Yillar once ayrilmisti yollarimiz.Hic bir haberlesmemiz olmamisti.Sadece ozel gunlerde bir kac telefon mesajiydi haber almalarimiz birde es dost konusmalarinda duyulanlar.Ama nedense o ozel gunleride hatirlayan hep o olmustu.
Aradan onca zaman gecmis ama hala unutulmamanin vazgecmemenin izleri varmis.Biliyordum vazgecmedigini duyuyordum.Ama onunla hic konusmamistim.Sevdigini sandigim sevdigim kisi tarafindan sirf oyle isteniyor diye. Onca zamanda bir kac sevgilim olmustu ama onun hala umudunu yitirmedigini biliyordum ve sacma diyordum.Kendimede itiraf edecek olursam zaman zaman onu dusunmedigim olmuyor degildi.Ozelliklede ne zaman TEM otoyoluna ciksam mutlaka dalar gider onu dusunurdum nedendir bilmem.Belkide o yolda bir cok animi onunla paylastigimdan olsa gerek.
Son gunlerde telefon mesajlasmalari ve maillesmeler artar olmus derken oturup bir yerlerde konusmak dertlesmek istegine kadar gitmisti bu istemeler.Ama hic sesini duymamistim sadece mail ve mesajdi tum haberlesmemiz.
Besiktas'da bir cafede bulusmaya karar verdik.
Arabami o kadar hizli surmeme ragmem yol bitmek bilmiyor kopru trafigide inadina tikanmis gecit vermiyordu.Sanki o gun herkesin acele bir isi vardi da yollara dusmustu.
Bu dusuncelerle vardim Besiktas'a.En yakin otoparka biraktim arabami.Bulusacagimiz cafeye yaklastikca heyecanim artiyordu. Acaba nasil karsilanacaktim,konusmalarimiz dertlesmek yerine karsilikli suclamalarlami gececekti.Beni suclasada yerden goge kadar hakliydi.Ne diyebilirdimki.
Benden once gelmisti.Uzaktan gordugumde heyecanim biraz daha artmisti sanki.Kizardigimi hissettim.Bayada terlemeye baslamistim.Herhalde havadan diye avuttum kendimi.Ama ya o heyecana ne demeli o nedendir onu bir turlu bulamiyordum.
Bu dusuncelerle yanina yaklastigimda o her zamanki gulusu ile ayaga kalkti bana dogru ilerledi.Tokalastik. Gulumsuyordu.Oturduk birer cay soyledik.O yine her zamanki gibi "buyuk fincanda lutfen" dedi.Aradan onca zaman gecmisti ama guzelliginden hic bir sey kaybetmemisti.Sadece gelirken biraz daha ozenle makyaj yaptigi belli oluyordu.Biraz daha olgunlasmis,biraz daha kendine ozen gosterdigi belli oluyordu.
Ne is yaptigimi sordu ilk once , anlattim, arkadaslardan konustuk.Eskilerden konustuk.
Arada konusacak bir sey bulamiyor sessizce baska yerlere odaklanmis sabit bakislarla kalakaliyorduk.Bazen bunu bir gulme sesi bozuyordu bazende sirf laf olsun diye sorulan bir soru bozuyordu bu sessizligi.
Eli masanin uzerinde idi.Parmagindaki yuzuge dokunarak "yenimi aldin" dedim.Eli ne kadarda sicakdi ,ta yuregime isledi o sicaklik. Birkac saniye kalakaldi elim orada.Sonra elini cekti.Utandim biraz ama nedendir bilmem hic cekmesin istedim.Aslinda nedenini biliyordumda itiraf etmem cok zordu kendime.
"Sevgilin varmi" dedigimde "senden sonra hic kimse olmadi" dedi.
Cok zordu buna inanmak ama bunun dogru oldugunu duymustum arkadaslardan bir kac kez.
"Sen nasil hissediyorsun kendini ,bir sevgilin var mi sen pek bos duramazsin" dedi.
Biliyordu son zamanlarda yasadigim firtinayi o hayal kirikligini.Kendimide kandirircasina "simdilerde cok daha iyi" diyebildim sadece.
"Beni hala seviyormusun" diye sordum nasil olduysa, " bir arkadas bir dost olark evet ama bir sevgili olarak degil" dedi.O sormadan "bende seni oyle goruyorum hepde boyle kalacak" dedim.
Yine ayni sessizlik baslamisti.
Derken eskilere donduk.O ilk dokunusu , ortakoy gecelerini , kirlarda cicek topladigimiz o gunleri , sonrada ona her pazartesi aksami verdigim cicekleri , onlari ozenle onun suya yerlestirip "evimin en iyi kosesi" dedigi yere uzerine parfum sikarak yerlestirdigini ve hemen solmamasi icin vazonun icine yarim aspirin atisini konustuk.
Gozleri parliyordu.Ne zaman onu mutlu gorsem hep gozleri parlardi.Gozlerine bakarak o gunku ruh halini hemen anlardim.
Sessizlik hukum suruyordu hissedilir bicimde.Gozgoze geldigimizde gozlerini kacirmaya basladi bakislarimdan surekli.Icimden o pariltiya surekli bakmak geciyordu ama olmuyordu.
"Kalkalim artik gec oldu" dedi.Arabasini tamire vermis otobusle donecekti.Birakmak istedim ama kabul etmedi.Kalktik.Otobus duraginda otobuse bindirene dek bekledim.Bindiginde bir kez el salladi.
Ardina bile bakmadan oturdu buldugu ilk bos yere.Kaybolana dek baktim ardindan.
Eve geldigimde hemen yatip uyumak istedim.Oysa son zamanlarda mutlaka yatmadan once bir duble raki icmek aliskanlik olmustu.Belkide daha rahat uyumami sagliyordu sirf o yuzdendi.
Telefonun mesaj sesi ile uyandim.Gece yarisi olmustu.Telefonu aldim mesaji okudum.Ondan geliyordu.
"Sana yalan soyledim" diye yaziliydi.
Hemen cevap yazmistim bile o uykulu gozlerle.
"Bende oyle
alıntı
Bu sizi dolu gonul daha kendi yaralarini bile saramamisken gelen bir telefon mesajiydi herseyi degistiren.
Yillar once ayrilmisti yollarimiz.Hic bir haberlesmemiz olmamisti.Sadece ozel gunlerde bir kac telefon mesajiydi haber almalarimiz birde es dost konusmalarinda duyulanlar.Ama nedense o ozel gunleride hatirlayan hep o olmustu.
Aradan onca zaman gecmis ama hala unutulmamanin vazgecmemenin izleri varmis.Biliyordum vazgecmedigini duyuyordum.Ama onunla hic konusmamistim.Sevdigini sandigim sevdigim kisi tarafindan sirf oyle isteniyor diye. Onca zamanda bir kac sevgilim olmustu ama onun hala umudunu yitirmedigini biliyordum ve sacma diyordum.Kendimede itiraf edecek olursam zaman zaman onu dusunmedigim olmuyor degildi.Ozelliklede ne zaman TEM otoyoluna ciksam mutlaka dalar gider onu dusunurdum nedendir bilmem.Belkide o yolda bir cok animi onunla paylastigimdan olsa gerek.
Son gunlerde telefon mesajlasmalari ve maillesmeler artar olmus derken oturup bir yerlerde konusmak dertlesmek istegine kadar gitmisti bu istemeler.Ama hic sesini duymamistim sadece mail ve mesajdi tum haberlesmemiz.
Besiktas'da bir cafede bulusmaya karar verdik.
Arabami o kadar hizli surmeme ragmem yol bitmek bilmiyor kopru trafigide inadina tikanmis gecit vermiyordu.Sanki o gun herkesin acele bir isi vardi da yollara dusmustu.
Bu dusuncelerle vardim Besiktas'a.En yakin otoparka biraktim arabami.Bulusacagimiz cafeye yaklastikca heyecanim artiyordu. Acaba nasil karsilanacaktim,konusmalarimiz dertlesmek yerine karsilikli suclamalarlami gececekti.Beni suclasada yerden goge kadar hakliydi.Ne diyebilirdimki.
Benden once gelmisti.Uzaktan gordugumde heyecanim biraz daha artmisti sanki.Kizardigimi hissettim.Bayada terlemeye baslamistim.Herhalde havadan diye avuttum kendimi.Ama ya o heyecana ne demeli o nedendir onu bir turlu bulamiyordum.
Bu dusuncelerle yanina yaklastigimda o her zamanki gulusu ile ayaga kalkti bana dogru ilerledi.Tokalastik. Gulumsuyordu.Oturduk birer cay soyledik.O yine her zamanki gibi "buyuk fincanda lutfen" dedi.Aradan onca zaman gecmisti ama guzelliginden hic bir sey kaybetmemisti.Sadece gelirken biraz daha ozenle makyaj yaptigi belli oluyordu.Biraz daha olgunlasmis,biraz daha kendine ozen gosterdigi belli oluyordu.
Ne is yaptigimi sordu ilk once , anlattim, arkadaslardan konustuk.Eskilerden konustuk.
Arada konusacak bir sey bulamiyor sessizce baska yerlere odaklanmis sabit bakislarla kalakaliyorduk.Bazen bunu bir gulme sesi bozuyordu bazende sirf laf olsun diye sorulan bir soru bozuyordu bu sessizligi.
Eli masanin uzerinde idi.Parmagindaki yuzuge dokunarak "yenimi aldin" dedim.Eli ne kadarda sicakdi ,ta yuregime isledi o sicaklik. Birkac saniye kalakaldi elim orada.Sonra elini cekti.Utandim biraz ama nedendir bilmem hic cekmesin istedim.Aslinda nedenini biliyordumda itiraf etmem cok zordu kendime.
"Sevgilin varmi" dedigimde "senden sonra hic kimse olmadi" dedi.
Cok zordu buna inanmak ama bunun dogru oldugunu duymustum arkadaslardan bir kac kez.
"Sen nasil hissediyorsun kendini ,bir sevgilin var mi sen pek bos duramazsin" dedi.
Biliyordu son zamanlarda yasadigim firtinayi o hayal kirikligini.Kendimide kandirircasina "simdilerde cok daha iyi" diyebildim sadece.
"Beni hala seviyormusun" diye sordum nasil olduysa, " bir arkadas bir dost olark evet ama bir sevgili olarak degil" dedi.O sormadan "bende seni oyle goruyorum hepde boyle kalacak" dedim.
Yine ayni sessizlik baslamisti.
Derken eskilere donduk.O ilk dokunusu , ortakoy gecelerini , kirlarda cicek topladigimiz o gunleri , sonrada ona her pazartesi aksami verdigim cicekleri , onlari ozenle onun suya yerlestirip "evimin en iyi kosesi" dedigi yere uzerine parfum sikarak yerlestirdigini ve hemen solmamasi icin vazonun icine yarim aspirin atisini konustuk.
Gozleri parliyordu.Ne zaman onu mutlu gorsem hep gozleri parlardi.Gozlerine bakarak o gunku ruh halini hemen anlardim.
Sessizlik hukum suruyordu hissedilir bicimde.Gozgoze geldigimizde gozlerini kacirmaya basladi bakislarimdan surekli.Icimden o pariltiya surekli bakmak geciyordu ama olmuyordu.
"Kalkalim artik gec oldu" dedi.Arabasini tamire vermis otobusle donecekti.Birakmak istedim ama kabul etmedi.Kalktik.Otobus duraginda otobuse bindirene dek bekledim.Bindiginde bir kez el salladi.
Ardina bile bakmadan oturdu buldugu ilk bos yere.Kaybolana dek baktim ardindan.
Eve geldigimde hemen yatip uyumak istedim.Oysa son zamanlarda mutlaka yatmadan once bir duble raki icmek aliskanlik olmustu.Belkide daha rahat uyumami sagliyordu sirf o yuzdendi.
Telefonun mesaj sesi ile uyandim.Gece yarisi olmustu.Telefonu aldim mesaji okudum.Ondan geliyordu.
"Sana yalan soyledim" diye yaziliydi.
Hemen cevap yazmistim bile o uykulu gozlerle.
"Bende oyle
alıntı
