demilles
New member
Konuşacak bir şey olmayınca hayatın akışkanlığına kendini bırakası geliyor insanın...hiçbir şeye müdahale etmeden,hiçbir şey üzerine kafa yormadan,hiçkimseyi sevmeden, hiçbir şeye şaşırmadan,her şeyi olağan karşılayarak,her şeyi"olması gerekiyor da oluyor"muş gözüyle bakıp sadece hayat oyununda seyirci olmak..gözlerde hiçbir duygu yoğunluğu olmayacak.bomboş ve hissiz.size bakanlar ne düşündüğünüzü,aklınızdan ne geçtiğini,bir sonraki davranışınızı ya da bir sonraki cümlenizi tahmin edemeyecek...dengesizliğin koynunda,kendi boşluğunuzda savrulup duracaksınız...zaten ne yapsanız boş gelecek size...ne yapsanız anlamsız...sürekli yaptıklarınıza dikkat edeceksiniz..."acaba hata mı yaptım...yapmasaydım daha mı iyi olurdu..." vs... çünkü bir tek siz biliyor olacaksınız boşluğun derinliğinde gezindiğinizi..ve herkes anlamsız gelecek bu yüzden... sizi anlıyorlar sanacaksınız ama kimsenin hiçbir şeyden zerre kadar haberi olmayacak...tek kontrol mekanizması olarak kendiniz kalacaksınız...bunun bilincinde olmadan gerekliğini hissedeceksiniz...bu daha da bunaltacak sizi...daha da dibe itecek... ve kısır bir döngü falinde başa dönüp sürekli tazelenecek...ta ki durguluğun,vurdum duymaz olmanın ve müdahalesizliğin de boş olduğunu hissedene kadar...işte o anda yeniden gözleriniz parlayacak önce...silkinme ihtiyacı duyacaksınız...boşluğun derinliğinden yukarı çıkıp kendinize dönme ihtiyacı duyacaksınız...ve kendi içinize müdahale etmeye başladıkça ve kendinize her yaklaştığınız anda çevrenizdeki insanlar boş görünecek size...hiçbir duygu göremeyeceksiniz...öylesine yaşayan et yığınları olarak görünecekler size...hiçbir amaçlarının olmadığını düşüneceksiniz..hayattan bekledikleri hiçbir şey olmadığını...
farkına vardınız çünkü farkına varmadıklarınızın...hayatta neleri es
geçtiğinizi,neleri tertelediğinizi,nelere müdahale etmeniz gerekirken sustuğunuzu,hayatın neresinde oynamanız gerekirken seyirci kaldığınızı fark edeceksiniz boşluktan yüzeye çıktıkça...değer vermeniz gerekenlere daha çok sarılacaksınız...daha çok değer vereceksiniz...
ve hayatı fark edeceksiniz...neden ve nereye doğru gittiğinizi...kendinizi fark edeceksiniz...nerelerde ne kadar başarılı olduğunuzu,nerelerde ne gibi hatalar yaptığınızı,nerelerde ne ölçüde yetersiz kaldığınızı anlayacaksınız...çünkü hayat fark etmektir hayatı...tercih etmek, müdahale etmektir...anlayacaksınız...
farkına vardınız çünkü farkına varmadıklarınızın...hayatta neleri es
geçtiğinizi,neleri tertelediğinizi,nelere müdahale etmeniz gerekirken sustuğunuzu,hayatın neresinde oynamanız gerekirken seyirci kaldığınızı fark edeceksiniz boşluktan yüzeye çıktıkça...değer vermeniz gerekenlere daha çok sarılacaksınız...daha çok değer vereceksiniz...
ve hayatı fark edeceksiniz...neden ve nereye doğru gittiğinizi...kendinizi fark edeceksiniz...nerelerde ne kadar başarılı olduğunuzu,nerelerde ne gibi hatalar yaptığınızı,nerelerde ne ölçüde yetersiz kaldığınızı anlayacaksınız...çünkü hayat fark etmektir hayatı...tercih etmek, müdahale etmektir...anlayacaksınız...