Albayrak
Can Feda
- Katılım
- 23 May 2007
- Mesajlar
- 4,439
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Akşam yazarı Nagenah Alçı, ABD'nin "Ilımlı İslam" porjesini rafa kaldırabileceğini iddia ediyor ve ekliyor: "ABD, Erdoğan'dan desteğini çekebilir."
İşte, Alçı'nın AKP ve ABD ilişkisini gözler önüne seren yazısı...
Ilımlı İslam’ın sonu mu geldi?
11 Eylül’ün ardından popüler kavramlar sıralamasında tepe noktaya çok açık bir şekilde bir din yerleşti. O din İslam’dı. Bush yönetimi saldırıların ardından Müslüman liderlerin çoğunu sorguya çekti. Tam da bu süreçte İslam gibi yaygın ve güçlü bir dini kökten yok edemeyeceğini anlayan Washington ortaya İslam’ın tolere edilebilir bir versiyonunu atmaya karar verdi. Bu versiyon olsa olsa Ilımlı İslam olabilirdi. Doğru adres de Türkiye idi.
Böylece ABD-Irak Savaşı’nın başlangıcından beri kafasına Türkiye ile ilgili kesin bir hedef koydu: Ülkeyi ılımlı İslam rejimi haline getirmek. Bu amaçla İslam ve demokrasi kelimelerini bir araya ustaca getirmeyi başardı ve Müslüman ülkelere Türkiye’yi örnek göstermeye başladı.
Bu yaklaşımın temelinde 1989’da CIA eski Türkiye sorumlusu Graham Fuller’a hazırlatılan bir rapor vardı. “Türkiye’de İslam Köktendinciliğinin Geleceği” adlı rapora göre ülkede El Kaide, Hizbullah ve Kaplancılar gibi köktendinciler vardı. Onlara karşı ve ABD’yi memnun edecek tek ittifak Ilımlı İslamcılar’la yapılabilirdi.
ABD Kemalist laikleri de destekleyebilirdi ancak onların Washington ile olan ilişkileri Ilımlı İslamcılar gibi iyi değildi. Bu yüzden Bush yönetimi hem kendilerine hem de İsrail’e yakın AKP’yi müttefik olarak seçti.
Peki AKP, ABD ile iyi ilişkilerini nasıl inşa etti?
Tayyip Erdoğan 28 Ocak 2002’de Washington’a ilk kez geldiğinde yasaklıydı. Kişi başına 26 bin İsviçre Frangı ödeyerek New York’taki Dünya Ekonomik Forumu’na katılacaktı. Egemen Bağış tercümanlığını, Cüneyd Zapsu da danışmanlığını yapıyordu.
Erdoğan’ın New York’taki ilk teması iki çarpıcı isimle oldu: CIA’nin Türkiye uzmanı Graham Fuller ve eski Ankara Büyükelçisi Morton Abromowitz. Bu ziyarette Bush yönetimi ile görüşülemedi ama istihbarat ayağı kurulmuştu.
Kısa süre içinde bu ayak işe yaradı. Başkan Bush 11 ay sonra Erdoğan’ı Beyaz Saray’a davet etti. Görüşme basında çok olumlu yer aldı. Görev başarıyla tamamlanmıştı.
Ancak zamanla dengeler değişti. Irak savaşında üslerini açmayan Türkiye’ye karşı Washington AKP’nin desteğini kanıksamışçasına Barzani yönetimine destek verdi. Diğer yandan Amerikan Kongresi Ermeni lobisine arka çıkmaya başladı.
Ve tüm bu karmaşa içinde bu günlere gelindi. PKK yeniden hortladı. Türkiye’ye adeta meydan okumaya başladı.
ABD Türkiye’nin Irak’a girmesini istemiyor. Doğu sınırındaki bu gelişmeler yetmezmiş gibi bir de Temsilciler Meclisi’ndeki Ermeni meselesi var.
Böyle hassas bir dönemde AKP’yi mercek altına almak gerek. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın yuvarlak açıklamaları tek bir duyguya işaret ediyor: Endişe. Bugün Türkiye’yi yöneten ve arkasında ABD desteğini her daim hisseden iktidar partisi ilk kez güçlü müttefikini kendinden bu kadar uzak görüyor. Acaba Washington’un soğukluğunun altında Ilımlı İslam’ın suyunun kaynaması olabilir mi? Cevaplamak için önemli bir sözü hatırlamakta fayda var: “Zeka, karmaşıklığın içindeki basit gerçekliği görmektir."
İşte, Alçı'nın AKP ve ABD ilişkisini gözler önüne seren yazısı...
Ilımlı İslam’ın sonu mu geldi?
11 Eylül’ün ardından popüler kavramlar sıralamasında tepe noktaya çok açık bir şekilde bir din yerleşti. O din İslam’dı. Bush yönetimi saldırıların ardından Müslüman liderlerin çoğunu sorguya çekti. Tam da bu süreçte İslam gibi yaygın ve güçlü bir dini kökten yok edemeyeceğini anlayan Washington ortaya İslam’ın tolere edilebilir bir versiyonunu atmaya karar verdi. Bu versiyon olsa olsa Ilımlı İslam olabilirdi. Doğru adres de Türkiye idi.
Böylece ABD-Irak Savaşı’nın başlangıcından beri kafasına Türkiye ile ilgili kesin bir hedef koydu: Ülkeyi ılımlı İslam rejimi haline getirmek. Bu amaçla İslam ve demokrasi kelimelerini bir araya ustaca getirmeyi başardı ve Müslüman ülkelere Türkiye’yi örnek göstermeye başladı.
Bu yaklaşımın temelinde 1989’da CIA eski Türkiye sorumlusu Graham Fuller’a hazırlatılan bir rapor vardı. “Türkiye’de İslam Köktendinciliğinin Geleceği” adlı rapora göre ülkede El Kaide, Hizbullah ve Kaplancılar gibi köktendinciler vardı. Onlara karşı ve ABD’yi memnun edecek tek ittifak Ilımlı İslamcılar’la yapılabilirdi.
ABD Kemalist laikleri de destekleyebilirdi ancak onların Washington ile olan ilişkileri Ilımlı İslamcılar gibi iyi değildi. Bu yüzden Bush yönetimi hem kendilerine hem de İsrail’e yakın AKP’yi müttefik olarak seçti.
Peki AKP, ABD ile iyi ilişkilerini nasıl inşa etti?
Tayyip Erdoğan 28 Ocak 2002’de Washington’a ilk kez geldiğinde yasaklıydı. Kişi başına 26 bin İsviçre Frangı ödeyerek New York’taki Dünya Ekonomik Forumu’na katılacaktı. Egemen Bağış tercümanlığını, Cüneyd Zapsu da danışmanlığını yapıyordu.
Erdoğan’ın New York’taki ilk teması iki çarpıcı isimle oldu: CIA’nin Türkiye uzmanı Graham Fuller ve eski Ankara Büyükelçisi Morton Abromowitz. Bu ziyarette Bush yönetimi ile görüşülemedi ama istihbarat ayağı kurulmuştu.
Kısa süre içinde bu ayak işe yaradı. Başkan Bush 11 ay sonra Erdoğan’ı Beyaz Saray’a davet etti. Görüşme basında çok olumlu yer aldı. Görev başarıyla tamamlanmıştı.
Ancak zamanla dengeler değişti. Irak savaşında üslerini açmayan Türkiye’ye karşı Washington AKP’nin desteğini kanıksamışçasına Barzani yönetimine destek verdi. Diğer yandan Amerikan Kongresi Ermeni lobisine arka çıkmaya başladı.
Ve tüm bu karmaşa içinde bu günlere gelindi. PKK yeniden hortladı. Türkiye’ye adeta meydan okumaya başladı.
ABD Türkiye’nin Irak’a girmesini istemiyor. Doğu sınırındaki bu gelişmeler yetmezmiş gibi bir de Temsilciler Meclisi’ndeki Ermeni meselesi var.
Böyle hassas bir dönemde AKP’yi mercek altına almak gerek. Başbakan Tayyip Erdoğan’ın yuvarlak açıklamaları tek bir duyguya işaret ediyor: Endişe. Bugün Türkiye’yi yöneten ve arkasında ABD desteğini her daim hisseden iktidar partisi ilk kez güçlü müttefikini kendinden bu kadar uzak görüyor. Acaba Washington’un soğukluğunun altında Ilımlı İslam’ın suyunun kaynaması olabilir mi? Cevaplamak için önemli bir sözü hatırlamakta fayda var: “Zeka, karmaşıklığın içindeki basit gerçekliği görmektir."
rtalık karıştı toparlıyamıcam.
