ßLu£
Banned
- Katılım
- 16 Eki 2007
- Mesajlar
- 6,839
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Hollandalı bilim adamları uzun süredir tartışılan kötü anıları yok eden ilacı sonunda insanlar üzerinde denedi. Sonuç olumluydu. Yani acı dolu hatıralar bir hap sayesinde ortadan kalkıyordu. Peki siz bu ilacı kullanarak anılarınızdan kurtulmak ister misiniz, yoksa ‘Beni ben yapan acılarımdır’ diyenlerden misiniz?
Mutluluk, sevinç, coşku, keder, üzüntü, sıkıntı... Hayatın içinde her şey var. İnsanoğlu için acı, çoğu zaman istenmeyen bir durum-dur. Ondan kurtulmanın reçeteleri tatbik edilir hayat boyunca. Geçen hafta Hollanda’dan yeni bir haber geldi: ‘Haberde artık insan hayatında kötü anılar olmayacak çünkü yeni bir ilaç bulundu’ deniliyordu. Çünkü bilim insanları yine yapacağını yapmış acı dolu hatıraların silecek bir yöntem geliştirmişti.
Amsterdam Üniversitesi, 60 deneğe aynı anda hem örümcek resimleri gösterdi hem de hafif elektro şok verdi. Deneklerin zihinlerinde şokun verildiği anın kaydedildi. Bir gün sonra deneklerin yarısına beta bloker diye adlandırılan ve kalp hastalarına verilen propranolol ilacı, diğer yarısına ise plasebo etkisi yaratan ilaç verildi. Daha sonra resimler gösterildiğinde, beta bloker verilen hastaların çok daha sakin oldukları görüldü.
Araştırmayı yürüten Dr. Merel Kindt, bunun anksiyeteyi önlemeyi amaçlayan bir hap olmadığını, hapın korku eğilimini ortadan kaldıracak şekilde duygusal hafızaya etki ettiğini söyledi. Bu yöntemle insanın hafızasına dokunulmuyor sadece anıların yol açtığı duygusal yoğunluk hafifletiliyordu.
ASKERLERE DE UYGULANACAK
ABD bu yöntemi özellikle Irak’a işgaline katılan ve ülkelerine psikolojik sorunlarla dönen askerlerde uygulamak istiyor. Bu hapla terör saldırıları, doğal felaketler gibi travmatik deneyimler yaşayan kişilerin yaşadıkları duygusal çöküntülerin çözümünde yepyeni bir yol sunacağı söylense de karşı çıkanlar da yok değil. Onların çıkış noktası, bu hapı kullanan bireylerin kimliklerinin değişebileceği; zira kim olduğumuzun anılarımızla şekillendiği yönünde.
İngilizler ise ‘Bizi insan yapan şey ne?’ şeklindeki bir etik tartışmasının eşiğinde. Onlar hatalardan ders almanın önüne geçileceğini düşünüyor. University of London’dan Dr.Daniel Sokol, ‘Kötü hafızaları silmek, bir lekeyi silmek gibi değil. Bu kişiliğimizi de değiştirecek. Çünkü hepimiz hatıralarımızla bağlantılıyız’ diyor.
Psikiyatrist Prof. Dr. Arif Verimli ise konuyu şöyle yorumluyor: ‘Henüz bilim camiasında tartışılmadı ve bence ciddiyeti konusunda şüpheler var. Mantık olarak iyi bir etkisi olabileceğini söyleyebilirim. Çünkü insanlar genellikle eskiye dönüp acılarını deşerler. Biz buna geviş getirmek diyoruz. Belki bu ilaç bu sistem üzerinde etkili olabilir.’ Peki ilaç Türkiye’ye gelirse kullanacak olanlar var mı? Bunu ünlülere sorduk, bakın ne yanıt verdiler.
Beynim zaten unutuyor
Bu ilaç Türkiye’ye gelse kesinlikle kullanmam. Benim kötü anılarımı, üzüldüğüm olayları beynim gayet güzel siliyor. Bende bir şey kalmıyor. İhtiyacım olsa dahi kullanmak istemezdim açıkçası çünkü acılarımızla, üzüntülerimizle biz biz oluyoruz. Bizim olgunlaşmamızı o acılar sağlıyor. Ayrıca insan hatırlamalı ki bir daha aynı hataya düşmesin. Ben bu ilacı kullanırsam kendimden eksilirim diye düşünüyorum. Hayat, bunalım içinde zaten ilerlemez. Acının üzerine çıktığınızda güçlü oluyorsunuz. Ve güçlü insanların bu tip haplara ihtiyacı yoktur.
Ben aspirin bile içmem
Zorunlu olmadıkça aspirin bile almıyorum ben. Bana göre bu ilaç da bir tür uyuşturucu. İnsan acı da olsa bunu kendi içinde sağlıklı bir şekilde tedavi edebilir. Bizler nice insan kaybettik, nice acılar yaşadık. Bir ilaç sayesinde bütün bunları unutacak mıyız? Bu bana kolaycılıktan başka bir şey değil gibi geliyor.
Bana düşen neyse yaşamak isterim
KİMİLERİ için olumlu olabilir ama bazen acıyı yaşamak gerek. Hollandalı bilim insanların bulduğu bu ilaç basur acısına iyi geliyorsa kullanırız ama kötü anılarımı siliyorsa kullanmam. Elbette kötü şeyler yaşadım. Bu acıları bir ilaçla sonsuza kadar dindirmek ne derece doğru bilemiyorum. Bazı acıların unutulmaması gerekiyor. Her olayı bir ilaçla unutmaya çalıştığımızı düşünsenize... Geçenlerde uçak düştü. Ölen insanların acılarını her ilaçla unutuyoruz. Eeee, bir sonraki olay. Sanırım bu tür şeyler ilaçla halledilemez.
Acımı yok edecekse kullanırım
İLGİNÇ bir ilaç ve ben bu hapı kullanmak isterim. Annemin ölümünden çok acı çekmiştim mesela. Unutamadığım acıların silinmesi hiç fena bir fikir değil. ‘Acılar zamanla unutulur’ da deniliyor belki de bu ilaç o zamanın yerine geçecek ve durumu daha da çabuklaştıracak. Elbette ben şu an tamamen insanca duygularla yanıt veriyorum. Bu ilaç benim psikolojimi bozacak bir yan etkiye sahipse elbette kullanmak istemem. Nasıl ki depresyon ilaçları alınıyorsa bu tip bir ilaç da alınabilir. Çünkü insanların acılarını unutturmak çok enteresan geldi bana. Bana göre çoğu insan aşk acısı veya başka acıları yok etmek için kullanacaktır.
Aynı yanlışı yapmamak için hatırlamak lazım
Yaşadığım anılar iyi de olsa kötü de olsa bana aittir. Eğer ben istemiyorsam onları bünyem, kalbim zaten onları unutur. Çünkü bedenimiz bizi onlardan korumak için donatılmıştır, Ben kesinlikle kullanmam. Bir de tecrübe diye bir şeyi ortadan kaldırıyor bu ilaç. Ben geçmişte yaptığım bir yanlışı hatırlamalıyım ki bir daha yapmayayım, öyle değil mi?
Mutluluk, sevinç, coşku, keder, üzüntü, sıkıntı... Hayatın içinde her şey var. İnsanoğlu için acı, çoğu zaman istenmeyen bir durum-dur. Ondan kurtulmanın reçeteleri tatbik edilir hayat boyunca. Geçen hafta Hollanda’dan yeni bir haber geldi: ‘Haberde artık insan hayatında kötü anılar olmayacak çünkü yeni bir ilaç bulundu’ deniliyordu. Çünkü bilim insanları yine yapacağını yapmış acı dolu hatıraların silecek bir yöntem geliştirmişti.
Amsterdam Üniversitesi, 60 deneğe aynı anda hem örümcek resimleri gösterdi hem de hafif elektro şok verdi. Deneklerin zihinlerinde şokun verildiği anın kaydedildi. Bir gün sonra deneklerin yarısına beta bloker diye adlandırılan ve kalp hastalarına verilen propranolol ilacı, diğer yarısına ise plasebo etkisi yaratan ilaç verildi. Daha sonra resimler gösterildiğinde, beta bloker verilen hastaların çok daha sakin oldukları görüldü.
Araştırmayı yürüten Dr. Merel Kindt, bunun anksiyeteyi önlemeyi amaçlayan bir hap olmadığını, hapın korku eğilimini ortadan kaldıracak şekilde duygusal hafızaya etki ettiğini söyledi. Bu yöntemle insanın hafızasına dokunulmuyor sadece anıların yol açtığı duygusal yoğunluk hafifletiliyordu.
ASKERLERE DE UYGULANACAK
ABD bu yöntemi özellikle Irak’a işgaline katılan ve ülkelerine psikolojik sorunlarla dönen askerlerde uygulamak istiyor. Bu hapla terör saldırıları, doğal felaketler gibi travmatik deneyimler yaşayan kişilerin yaşadıkları duygusal çöküntülerin çözümünde yepyeni bir yol sunacağı söylense de karşı çıkanlar da yok değil. Onların çıkış noktası, bu hapı kullanan bireylerin kimliklerinin değişebileceği; zira kim olduğumuzun anılarımızla şekillendiği yönünde.
İngilizler ise ‘Bizi insan yapan şey ne?’ şeklindeki bir etik tartışmasının eşiğinde. Onlar hatalardan ders almanın önüne geçileceğini düşünüyor. University of London’dan Dr.Daniel Sokol, ‘Kötü hafızaları silmek, bir lekeyi silmek gibi değil. Bu kişiliğimizi de değiştirecek. Çünkü hepimiz hatıralarımızla bağlantılıyız’ diyor.
Psikiyatrist Prof. Dr. Arif Verimli ise konuyu şöyle yorumluyor: ‘Henüz bilim camiasında tartışılmadı ve bence ciddiyeti konusunda şüpheler var. Mantık olarak iyi bir etkisi olabileceğini söyleyebilirim. Çünkü insanlar genellikle eskiye dönüp acılarını deşerler. Biz buna geviş getirmek diyoruz. Belki bu ilaç bu sistem üzerinde etkili olabilir.’ Peki ilaç Türkiye’ye gelirse kullanacak olanlar var mı? Bunu ünlülere sorduk, bakın ne yanıt verdiler.
Beynim zaten unutuyor
Bu ilaç Türkiye’ye gelse kesinlikle kullanmam. Benim kötü anılarımı, üzüldüğüm olayları beynim gayet güzel siliyor. Bende bir şey kalmıyor. İhtiyacım olsa dahi kullanmak istemezdim açıkçası çünkü acılarımızla, üzüntülerimizle biz biz oluyoruz. Bizim olgunlaşmamızı o acılar sağlıyor. Ayrıca insan hatırlamalı ki bir daha aynı hataya düşmesin. Ben bu ilacı kullanırsam kendimden eksilirim diye düşünüyorum. Hayat, bunalım içinde zaten ilerlemez. Acının üzerine çıktığınızda güçlü oluyorsunuz. Ve güçlü insanların bu tip haplara ihtiyacı yoktur.
Ben aspirin bile içmem
Zorunlu olmadıkça aspirin bile almıyorum ben. Bana göre bu ilaç da bir tür uyuşturucu. İnsan acı da olsa bunu kendi içinde sağlıklı bir şekilde tedavi edebilir. Bizler nice insan kaybettik, nice acılar yaşadık. Bir ilaç sayesinde bütün bunları unutacak mıyız? Bu bana kolaycılıktan başka bir şey değil gibi geliyor.
Bana düşen neyse yaşamak isterim
KİMİLERİ için olumlu olabilir ama bazen acıyı yaşamak gerek. Hollandalı bilim insanların bulduğu bu ilaç basur acısına iyi geliyorsa kullanırız ama kötü anılarımı siliyorsa kullanmam. Elbette kötü şeyler yaşadım. Bu acıları bir ilaçla sonsuza kadar dindirmek ne derece doğru bilemiyorum. Bazı acıların unutulmaması gerekiyor. Her olayı bir ilaçla unutmaya çalıştığımızı düşünsenize... Geçenlerde uçak düştü. Ölen insanların acılarını her ilaçla unutuyoruz. Eeee, bir sonraki olay. Sanırım bu tür şeyler ilaçla halledilemez.
Acımı yok edecekse kullanırım
İLGİNÇ bir ilaç ve ben bu hapı kullanmak isterim. Annemin ölümünden çok acı çekmiştim mesela. Unutamadığım acıların silinmesi hiç fena bir fikir değil. ‘Acılar zamanla unutulur’ da deniliyor belki de bu ilaç o zamanın yerine geçecek ve durumu daha da çabuklaştıracak. Elbette ben şu an tamamen insanca duygularla yanıt veriyorum. Bu ilaç benim psikolojimi bozacak bir yan etkiye sahipse elbette kullanmak istemem. Nasıl ki depresyon ilaçları alınıyorsa bu tip bir ilaç da alınabilir. Çünkü insanların acılarını unutturmak çok enteresan geldi bana. Bana göre çoğu insan aşk acısı veya başka acıları yok etmek için kullanacaktır.
Aynı yanlışı yapmamak için hatırlamak lazım
Yaşadığım anılar iyi de olsa kötü de olsa bana aittir. Eğer ben istemiyorsam onları bünyem, kalbim zaten onları unutur. Çünkü bedenimiz bizi onlardan korumak için donatılmıştır, Ben kesinlikle kullanmam. Bir de tecrübe diye bir şeyi ortadan kaldırıyor bu ilaç. Ben geçmişte yaptığım bir yanlışı hatırlamalıyım ki bir daha yapmayayım, öyle değil mi?
Kaynak