KİTABE-İ SENGİ MEZAR
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar;
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allahın adını,
Günahkarda sayılmazdı.
Yazık oldu Süleyman Efendiye
II
Mesele falan değildi öyle,
To be or not to be kendisi için;
Bir akşam uyudu;
Uyanmayıverdi.
Aldılar,götürdüler.
Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.
Duyarsa öldüğünü alacaklılar
Haklarını helal ederler elbet.
Alacağına gelince...
Alacağı yoktu zaten rahmetlinin.
III
Tüfeğini depoya koydular,
Esvabını başkasına verdiler.
Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
Ne matarasında dudaklarının izi;
Öyle bir rüzgar ki,
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigar.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yazısıyla:
‘’Ölüm Allahın emri,
‘’Ayrılık olmasaydı.’’
BAKAMAM GÖZLERİNE
Bakamam gözlerine
Kaçarim gözlerinden
Kaçiririm gözlerimi senden
Bakamam gözlerine
Sevgimi askimi görürde
Anlarsin diye
Olsun çok mutluyum ben
Askinla divane belkide
Deliyim ben
Sana öylesine vurgun
Çilginca sevdaliyim sana
BİR ACAYİP ADAM
Fırtınadan arta kalmış bir teknede,
Tevekkül içinde;
Görkemli sakalı ve iğreti parkasıyla,
Gizlediği macerasıyla,
Bir acayip adam yaşardı.
Akşamları susardı,
Ben konuşsam kızardı...
Bir sürgün kasabasıydı,
Bir eski zamandı, hazirandı.
Çocuktum evden kaçmıştım,
gelip ona sığınmıştım...
küçücük bir koydu, sığdı,
burayı keşfeden belkide oydu.
Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı,
İçim anneyle dolardı
BİLİYORMUSUN?
Sen benim en güzel çiçeğimdin
Koklamaya doyamadığım.
Gece yasemenlerini bilir misin sen?
Kimse bilmez onun gerçek güzelliğini.
Gündüzleri kapanır insanlara,
Sadece geceleri açar tüm ihtişamıyla.
Sadece onu sevenler bilir ;
O güzel kokunun ondan geldiğini olabildiğince yayar insanlara,
İçindeki tüm güzelliklerini.
İşte sen de sadece sevdiklerine açan
Bir yasemensin benim gönlümde.
Kokladım seni gönlümce,
İçime çeke çeke.
Bir yasemen gibi gizli kokladım seni
Gizli sevdim.
Kimse bilmedi ama; içimdeki yasemen kokusuna
Anlattım seni.
Henüz vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Henüz yasemene doyamamıştım.
Bir de çok şey vardı be, daha
Yaşayacağımız birlikte.
Henüz vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Belki hiç bitmeyecekti ama
Çok çabuk bitti be
İlk defa korunduğumu hissetmiştim,
İlk defa yalnız değilim demiştim,
Hayata bakış açım değişmişti,
İlk kez koklayarak sevişmiştim.
İçim çekmiş yerleştirmiştim
Bir köşesine seni.
Çabuk bitti biliyor musun?
Gönülden değil fizikten yanıyorum.
Gün gelir gidecek diye
Buna bile varken uzun yıllar
İkisinden de çok çabuk koptuk biliyor musun?
Böyle mi olacaktı?
Böyle mi bitmeliydi?
Daima kalabilirdim hayatında,
Daima çekebilirdim seni içime.
Şimdi özleyeceğim o yasemen kokusunu.
Şimdi arayacağım o güzel ve özel anları.
“Her an yanındayım” demiştin
O zaman şimdi neredesin?
Ben de seni hep yanımda hissetmiştim.
Yasemenime sarılıp koklayıp uyuyordum
Yokluğunda bile biliyor musun?
Umutlarım yetiyordu bana biraz olsun
Acı veriyordu biraz da.
Seni sensiz yaşamanın acısını biliyor musun?
Çünkü sen beni hiç yaşamadın ki.
Gözlerine dalıyorum ela gözlerine
İçimden bir pınar akıyordu sanki
Korkmuyordum nefes almaktan seninleyken.
Ama şimdi yarım bıraktın her şeyi.
Daha ayrılmamıza vardı biliyor musun?
Çünkü ben seni seninle daha çok yaşamak isterdim.
Çünkü ben yasemenimi daha çok koklamak isterdim.
Çünkü ben seninle daha çok şey paylaşacaktım.
Çünkü ben sana daha kendimi bile hissettirememiştim ki.
Daha vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Belki de annem suçluydu yada onun annesi;
Daha erken gelmeliydim dünyaya belki de.
O zaman ne seni sensiz yaşardım .
Ne de hayali yasemenleri koklardım.
Şimdi yasemenim susuz kaldı ve kurudu.
Oysa daha vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Belki de hiç ayrılmamamıza.
Şimdi o yasemenin günahını nasıl çekersin bilmem
En güzel ve değerli çiçekti benim için.
Acı çektirerek kuruttun yasemenimi.
Oysa daha çok çiçek açacaktı yada yaprak.
Biliyor musun?
ADINA DOST DERLER
Hani vardır ya her yerde hissetmek istersiniz onun varlığını.
Hani hep yanı başınızdaymış sanırsınız. İsmini söylersiniz dalgınlıkla. Her an berabersinizdir.
Yanında olmadığını unutuverirsin bir süre sonra. Üzüldüğünüzde o sımsıcak kollarını açar sana. Sarılır ağlarsın omzunda doya doya...
Senin sorununu kendi sorunu gibi benimser. Bir kolun bir bacağın olur adeta. Ayrılmak istesen de koparıp atamazsın.
Bir türlü sevindiğindeyse senden fazla mutluluk duyar.
O senin için farklıdır bütün insanlardan; tabii sen de onun için.
Aranızdaki sevginin bitmesine izin vermezsiniz. Kimse bozamaz aranızı, kimse araya girmeye dahi cesaret edemez.
Ne zaman yardıma, ne zaman insana, ne zaman dosta ihtiyacınız olsa hep yanınızda bulursunuz. Kendini adeta sizin için ayarlamıştır.
Beraber gülüp beraber ağlarsınız. Daima olumlu özellikler verirsiniz birbirinize.
O sana gülmeyi öğretir; sen ona kahkaha atmayı.
O sana emeklemeyi öğretir; sen ona yürümeyi.
O sana okumayı öğretir; sen ona yazmayı. Ve böyle sürüp gider.
İşte bunun adına DOST derler...
Hayatta hiç bir şeyiniz olmasın ama hep bir dostunuz olsun.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar;
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allahın adını,
Günahkarda sayılmazdı.
Yazık oldu Süleyman Efendiye
II
Mesele falan değildi öyle,
To be or not to be kendisi için;
Bir akşam uyudu;
Uyanmayıverdi.
Aldılar,götürdüler.
Yıkandı, namazı kılındı, gömüldü.
Duyarsa öldüğünü alacaklılar
Haklarını helal ederler elbet.
Alacağına gelince...
Alacağı yoktu zaten rahmetlinin.
III
Tüfeğini depoya koydular,
Esvabını başkasına verdiler.
Artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
Ne matarasında dudaklarının izi;
Öyle bir rüzgar ki,
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigar.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yazısıyla:
‘’Ölüm Allahın emri,
‘’Ayrılık olmasaydı.’’
BAKAMAM GÖZLERİNE
Bakamam gözlerine
Kaçarim gözlerinden
Kaçiririm gözlerimi senden
Bakamam gözlerine
Sevgimi askimi görürde
Anlarsin diye
Olsun çok mutluyum ben
Askinla divane belkide
Deliyim ben
Sana öylesine vurgun
Çilginca sevdaliyim sana
BİR ACAYİP ADAM
Fırtınadan arta kalmış bir teknede,
Tevekkül içinde;
Görkemli sakalı ve iğreti parkasıyla,
Gizlediği macerasıyla,
Bir acayip adam yaşardı.
Akşamları susardı,
Ben konuşsam kızardı...
Bir sürgün kasabasıydı,
Bir eski zamandı, hazirandı.
Çocuktum evden kaçmıştım,
gelip ona sığınmıştım...
küçücük bir koydu, sığdı,
burayı keşfeden belkide oydu.
Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı,
İçim anneyle dolardı
BİLİYORMUSUN?
Sen benim en güzel çiçeğimdin
Koklamaya doyamadığım.
Gece yasemenlerini bilir misin sen?
Kimse bilmez onun gerçek güzelliğini.
Gündüzleri kapanır insanlara,
Sadece geceleri açar tüm ihtişamıyla.
Sadece onu sevenler bilir ;
O güzel kokunun ondan geldiğini olabildiğince yayar insanlara,
İçindeki tüm güzelliklerini.
İşte sen de sadece sevdiklerine açan
Bir yasemensin benim gönlümde.
Kokladım seni gönlümce,
İçime çeke çeke.
Bir yasemen gibi gizli kokladım seni
Gizli sevdim.
Kimse bilmedi ama; içimdeki yasemen kokusuna
Anlattım seni.
Henüz vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Henüz yasemene doyamamıştım.
Bir de çok şey vardı be, daha
Yaşayacağımız birlikte.
Henüz vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Belki hiç bitmeyecekti ama
Çok çabuk bitti be
İlk defa korunduğumu hissetmiştim,
İlk defa yalnız değilim demiştim,
Hayata bakış açım değişmişti,
İlk kez koklayarak sevişmiştim.
İçim çekmiş yerleştirmiştim
Bir köşesine seni.
Çabuk bitti biliyor musun?
Gönülden değil fizikten yanıyorum.
Gün gelir gidecek diye
Buna bile varken uzun yıllar
İkisinden de çok çabuk koptuk biliyor musun?
Böyle mi olacaktı?
Böyle mi bitmeliydi?
Daima kalabilirdim hayatında,
Daima çekebilirdim seni içime.
Şimdi özleyeceğim o yasemen kokusunu.
Şimdi arayacağım o güzel ve özel anları.
“Her an yanındayım” demiştin
O zaman şimdi neredesin?
Ben de seni hep yanımda hissetmiştim.
Yasemenime sarılıp koklayıp uyuyordum
Yokluğunda bile biliyor musun?
Umutlarım yetiyordu bana biraz olsun
Acı veriyordu biraz da.
Seni sensiz yaşamanın acısını biliyor musun?
Çünkü sen beni hiç yaşamadın ki.
Gözlerine dalıyorum ela gözlerine
İçimden bir pınar akıyordu sanki
Korkmuyordum nefes almaktan seninleyken.
Ama şimdi yarım bıraktın her şeyi.
Daha ayrılmamıza vardı biliyor musun?
Çünkü ben seni seninle daha çok yaşamak isterdim.
Çünkü ben yasemenimi daha çok koklamak isterdim.
Çünkü ben seninle daha çok şey paylaşacaktım.
Çünkü ben sana daha kendimi bile hissettirememiştim ki.
Daha vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Belki de annem suçluydu yada onun annesi;
Daha erken gelmeliydim dünyaya belki de.
O zaman ne seni sensiz yaşardım .
Ne de hayali yasemenleri koklardım.
Şimdi yasemenim susuz kaldı ve kurudu.
Oysa daha vardı ayrılmamıza biliyor musun?
Belki de hiç ayrılmamamıza.
Şimdi o yasemenin günahını nasıl çekersin bilmem
En güzel ve değerli çiçekti benim için.
Acı çektirerek kuruttun yasemenimi.
Oysa daha çok çiçek açacaktı yada yaprak.
Biliyor musun?
ADINA DOST DERLER
Hani vardır ya her yerde hissetmek istersiniz onun varlığını.
Hani hep yanı başınızdaymış sanırsınız. İsmini söylersiniz dalgınlıkla. Her an berabersinizdir.
Yanında olmadığını unutuverirsin bir süre sonra. Üzüldüğünüzde o sımsıcak kollarını açar sana. Sarılır ağlarsın omzunda doya doya...
Senin sorununu kendi sorunu gibi benimser. Bir kolun bir bacağın olur adeta. Ayrılmak istesen de koparıp atamazsın.
Bir türlü sevindiğindeyse senden fazla mutluluk duyar.
O senin için farklıdır bütün insanlardan; tabii sen de onun için.
Aranızdaki sevginin bitmesine izin vermezsiniz. Kimse bozamaz aranızı, kimse araya girmeye dahi cesaret edemez.
Ne zaman yardıma, ne zaman insana, ne zaman dosta ihtiyacınız olsa hep yanınızda bulursunuz. Kendini adeta sizin için ayarlamıştır.
Beraber gülüp beraber ağlarsınız. Daima olumlu özellikler verirsiniz birbirinize.
O sana gülmeyi öğretir; sen ona kahkaha atmayı.
O sana emeklemeyi öğretir; sen ona yürümeyi.
O sana okumayı öğretir; sen ona yazmayı. Ve böyle sürüp gider.
İşte bunun adına DOST derler...
Hayatta hiç bir şeyiniz olmasın ama hep bir dostunuz olsun.
