Kıyametim Geldi!

[Kopuk Dadı]

Yüreğimde dinmeyen bir sızı
Yakıp dağlar her yanımı.
Sarar tüm bedenimi
Yarınsız umutlarımın sessiz çığlıkları.
Ruhum acır...
Sahipsiz gözyaşları düşer gözlerimden
Tutunamaz kirpiklerime;
Kan olup akar ihanetin paslı hançerinden

Geçmişim salıvermez benliğimi
Yarınları elinden alınmış müebbet mahkum misali.
Gidemediğim her yerde,alamadığım her nefeste,
Omuzlarımda yaşadığım acı tatlı her hatıra,
Sıkar boğazımı sanki koca bir boa yılanı.

Gökte dolunay kimliksiz, ışıldamaz artık
Mehtaplı geceler masallarda kalmış.
Aşk şarkıları çöpe atılmış,yakılmış.
Şiirler imgesiz,sevgisiz
Mahremiyetini saçmış dizelerine şiirsiz şaircikler
Yazık.

İsrafil’in Sur’u kulaklarımda bugün
Kıyametim geldi.
Hoşça kal ey vefasız sevgili,
Prangalı ruhumun son durağı Araf;
Belki huzursuzum…
Ama biliyorum ki
Orada sensiz de mutlu olurum.

​

Banu Uludağ​

 

[toykan]

prangalı ruhumun son durağı ARAF
çok guzel teşekkurler kardeşim eyvallah.

 

[LEO]

Mahremiyetini saçmış dizelerine şiirsiz şaircikler
Yazık.
Teşekkürler..