Moku$La
M * S = Lowe
Bu sabah işe giderken ( üsteLikde geç kaLmıştım ) aceLe aceLe ve uykulu bir halde yürürken ,
birden etrafıma baktım...
Ağaçlar , kediler , kuşLar , çiçekler , çimenler , güneş , gecekondular ,
bahçeler , kuşların sesleri , serin bir ruzgar ...Yani olağanüstü şekildeler , herşey mükemmel duruyo.
Bazen bir fotoğrafta gördüğümüz manzarayı o kadar cok begeniriz ki içimizden "keşke şuan orda olsaydım" deriz ...
Aslında içinde oLdugumuz güzellikleri görmeyiz kör gibi ...
Eğer sabah o sekilde bakmasaydım geçtiğim yoLa ve bir karede görseydim kesin içimden ;
"keşke şuan orda olsaydın yada keşke böyle bir yerde otursaydım" derdim.
Şimdi iLginç bişide var , sabah yürürken moraLimde pek iyi değiLdi.
İşte gene her sabah ki gibi işe gidiyorum , bir sürü sıkıcı sey , zaten uykuluyum misali
sallana sallana yürüyordum ki ; etrafıma bir baktım ve aklıma bu geldi ...
BiLmiyorum , mutlu oLmak için herseye sahibim sanırım...
Bir işim ve harika bir sevgilim var artık dostlarım ve yaşıyorum sağlıgımda iyi ...
Peki sorun ne ?
eLLerim mi yok
( ewet yazı yazamıyorum , başkaları gibi gazeteyi tutamıyorum , nescafemi elimle tutmadan kamışla içebiliyorum )
Gözlerim mi görmüyor
( ewet göremiyorum , en sevdiğim sanatçının yüzünü bilmiyorum nasıl bişi aceba ? hadi be ordan kendimi gördüm mü sanki , yada gazetede bu gün neler oldugunu .. )
peki ya bacaklarım
( ewet yürüyemiyorum ben , bir yere gitmek için birilerine ihtiyacım var , yürümenin yada koşmanın ne oldugunu bilmiyorum öğretirmisin ? çakıldım sandaLyeye )
ÜZGÜNÜM neden mi ?
Çünkü bazı kişilere sakat diyoruz ama asıL sakat insanların kendimiz oldugunu bilmiyoruz.
Herşeye sahip oLan , ama hiç bir şeyim yok diyen mız mız biriyiz biz ...
Uykularımızı kaçıran aşık oldugumuz adam aceba bizi aldatıyormu diye paranoyaklık yapanlardanız....
Günün 8 saati çalışıp , yorgunuz diye sızLananlardanız.
Hiç arkadaşım yok diyip ; bir adım atacak gücümüz kalmayan , ama saatlerce ben yanLızım diyen biriyiz.
Karşımızdaki kişiye körü körüne bağlanan , onunla gülerken ondan sonra ağlayan biriyiz biz .
Karnımızın tok oldugunu , üşümediğimizi , sıcacık yorganın altında saatler uyuyup ;
sabah herşey berbatmış gibi güne başlayanlardanız biz...
Şimdi sorun nerde çokmu kötüyüm ben ?
Bana sunuLanları görmüyorum ve her gün yeni ve başka nedenlere ağlıyorum...
Sebepmi yaratıyorum yoksa sebep varmı ?
Gerçekten sorunum nerde .... ?
AkLımda yerinde , aceba gözlerimi mi kapatsam ?
Hiç oLmazsa tekini ..
Boş sebeplere ağlamam , üzüLmem , suratımı yere değecek kadar aşağıya eğmem ..!
Tek gözLe baksam birde dünyaya.
O zaman diğerinin kıymetini anLarım.
Elleriminde bir tanesini bağLarım.
Ayağımın tekinede iki numara küçük bir ayakkabı giyerim.
SürekLi topaLLarım ve yürümeninde ne kadar güzel oldugunu anLarım.
Peki ya dayanamazsam ?
Yada tüm bu sorunLarı oLupta hala hayata sımsıkı bağlanan , sanki hiç bir şey yokmuş gibi
mutlu oLan kişiLere ne demeLi ?
Tamam Tamam Sustum ...!
... ve anLadım
peki ya sen ...?
Beni değiL kendini ?
...moku$La...
=) Sadece içimdekiLeri sizinLe payLa$mak İstedim (=
birden etrafıma baktım...
Ağaçlar , kediler , kuşLar , çiçekler , çimenler , güneş , gecekondular ,
bahçeler , kuşların sesleri , serin bir ruzgar ...Yani olağanüstü şekildeler , herşey mükemmel duruyo.
Bazen bir fotoğrafta gördüğümüz manzarayı o kadar cok begeniriz ki içimizden "keşke şuan orda olsaydım" deriz ...
Aslında içinde oLdugumuz güzellikleri görmeyiz kör gibi ...
Eğer sabah o sekilde bakmasaydım geçtiğim yoLa ve bir karede görseydim kesin içimden ;
"keşke şuan orda olsaydın yada keşke böyle bir yerde otursaydım" derdim.
Şimdi iLginç bişide var , sabah yürürken moraLimde pek iyi değiLdi.
İşte gene her sabah ki gibi işe gidiyorum , bir sürü sıkıcı sey , zaten uykuluyum misali
sallana sallana yürüyordum ki ; etrafıma bir baktım ve aklıma bu geldi ...
BiLmiyorum , mutlu oLmak için herseye sahibim sanırım...
Bir işim ve harika bir sevgilim var artık dostlarım ve yaşıyorum sağlıgımda iyi ...
Peki sorun ne ?
eLLerim mi yok
( ewet yazı yazamıyorum , başkaları gibi gazeteyi tutamıyorum , nescafemi elimle tutmadan kamışla içebiliyorum )
Gözlerim mi görmüyor
( ewet göremiyorum , en sevdiğim sanatçının yüzünü bilmiyorum nasıl bişi aceba ? hadi be ordan kendimi gördüm mü sanki , yada gazetede bu gün neler oldugunu .. )
peki ya bacaklarım
( ewet yürüyemiyorum ben , bir yere gitmek için birilerine ihtiyacım var , yürümenin yada koşmanın ne oldugunu bilmiyorum öğretirmisin ? çakıldım sandaLyeye )
ÜZGÜNÜM neden mi ?
Çünkü bazı kişilere sakat diyoruz ama asıL sakat insanların kendimiz oldugunu bilmiyoruz.
Herşeye sahip oLan , ama hiç bir şeyim yok diyen mız mız biriyiz biz ...
Uykularımızı kaçıran aşık oldugumuz adam aceba bizi aldatıyormu diye paranoyaklık yapanlardanız....
Günün 8 saati çalışıp , yorgunuz diye sızLananlardanız.
Hiç arkadaşım yok diyip ; bir adım atacak gücümüz kalmayan , ama saatlerce ben yanLızım diyen biriyiz.
Karşımızdaki kişiye körü körüne bağlanan , onunla gülerken ondan sonra ağlayan biriyiz biz .
Karnımızın tok oldugunu , üşümediğimizi , sıcacık yorganın altında saatler uyuyup ;
sabah herşey berbatmış gibi güne başlayanlardanız biz...
Şimdi sorun nerde çokmu kötüyüm ben ?
Bana sunuLanları görmüyorum ve her gün yeni ve başka nedenlere ağlıyorum...
Sebepmi yaratıyorum yoksa sebep varmı ?
Gerçekten sorunum nerde .... ?
AkLımda yerinde , aceba gözlerimi mi kapatsam ?
Hiç oLmazsa tekini ..
Boş sebeplere ağlamam , üzüLmem , suratımı yere değecek kadar aşağıya eğmem ..!
Tek gözLe baksam birde dünyaya.
O zaman diğerinin kıymetini anLarım.
Elleriminde bir tanesini bağLarım.
Ayağımın tekinede iki numara küçük bir ayakkabı giyerim.
SürekLi topaLLarım ve yürümeninde ne kadar güzel oldugunu anLarım.
Peki ya dayanamazsam ?
Yada tüm bu sorunLarı oLupta hala hayata sımsıkı bağlanan , sanki hiç bir şey yokmuş gibi
mutlu oLan kişiLere ne demeLi ?
Tamam Tamam Sustum ...!
... ve anLadım
peki ya sen ...?
Beni değiL kendini ?
...moku$La...
=) Sadece içimdekiLeri sizinLe payLa$mak İstedim (=
