chuckies
_-€X-_
Artık son noktasına geldim hayatın. Belki son nefes alış-verişlerim. Belki de Yaradan’a son yalvarışlarım yakarışlarım ölüme dair. Uçurumun kenarındayım etrafımda bir ağaç dalı dahi yok. Ayağımı bir adım ileri atsam sonsuzluğa gideceğim bir adım geri atsam belki de hayata tekrar tutunacağım. Peki, kime tutunacağım ne için tutunacağım bu dünyanın yüreğime mızrak misali çarpan noktalarını insanların alay eder biçimde arkamdan kahkaha atışlarını tekrar benliğimde hissetmek için mi yaşayacağım, tutunacağım. Yo hayır bu kadar alçalmamalıyım yaşamak benim için kurtuluş olmamalı ölüm bu anekdotlardan kurtuluşum olacak arkamdan en azından kahkaha atsalar dahi ben görmeyeceğim hissetmeyeceğim.
Artık başım ellerim arasında diz çökmüş bir biçimde ecelimin bir an önce gelmesi için Yaradan’a yalvarıyorum.
Yalvarışlarım belki sessiz bir biçimde oluyor kimse görmüyor hissetmiyor ama içimden en samimi bir biçimde diliyorum istiyorum. Aslında ölüm beni istiyor tüm sıcaklığıyla. Öyle yakın ki bana.
Bu satırları peki neden yazıyorum diye kendime soruyorum ölümün kıyısında iken?
Belki içimdekileri döker ve rahatlarım diye yazıyorum ölümü beklerken.
Ama olmuyor rahatlamak için yol değil bu tekrar, tekrar gözümün önünde canlanıyor yaşadıklarım hayata öyle lanet ediyorum ki. Benliğim ürperiyor.
Peki, neden intihar etmiyorum neden ölümü bu kadar çok istiyorum da neden hayatımı bir kurşun darbesi ile sonlandırmıyorum diye soru aklıma takılıyor.
Belki beklemek daha hoş geliyor bana belki acı çekmeye alıştım artık belki aynalar önünde gün güne tükenişimi hissetmek bana tarifi olmayan bir haz veriyor.
Peki, zamanında intihar etmedin mi birader diyorum kendi kendime?
Ettim her yolu denedim ölüme 5 kala tekrar hayata döndüm döndürüldüm elimde olmayan sebeplerle.
Defalarca alnıma silahı dayadım çekemedim tetiği indirdim korkakcasına.
Aslında ne korkaktım ne de başka bir şey.
Başka birşeydi nedeni bu satırlarda anlatmak güç.
Belkide tekrar intihar edeceğim...
Artık gözlerim doldu yavaş yavaş gözyaşları süzülüyor göz pınarlarımdan.Benim İçimdekiler bitmez bitemez.Bir yanardağ misali.
Belki elime kalemi son alışım belki son defa içimdeki çakıl taşlarını döküşüm.
Son sözüm sizden tek isteğim birnevi vasiyetim:
Geride bıraktıklarım çok sevdiklerim haklarınızı helal edin...
Selametle...
Artık başım ellerim arasında diz çökmüş bir biçimde ecelimin bir an önce gelmesi için Yaradan’a yalvarıyorum.
Yalvarışlarım belki sessiz bir biçimde oluyor kimse görmüyor hissetmiyor ama içimden en samimi bir biçimde diliyorum istiyorum. Aslında ölüm beni istiyor tüm sıcaklığıyla. Öyle yakın ki bana.
Bu satırları peki neden yazıyorum diye kendime soruyorum ölümün kıyısında iken?
Belki içimdekileri döker ve rahatlarım diye yazıyorum ölümü beklerken.
Ama olmuyor rahatlamak için yol değil bu tekrar, tekrar gözümün önünde canlanıyor yaşadıklarım hayata öyle lanet ediyorum ki. Benliğim ürperiyor.
Peki, neden intihar etmiyorum neden ölümü bu kadar çok istiyorum da neden hayatımı bir kurşun darbesi ile sonlandırmıyorum diye soru aklıma takılıyor.
Belki beklemek daha hoş geliyor bana belki acı çekmeye alıştım artık belki aynalar önünde gün güne tükenişimi hissetmek bana tarifi olmayan bir haz veriyor.
Peki, zamanında intihar etmedin mi birader diyorum kendi kendime?
Ettim her yolu denedim ölüme 5 kala tekrar hayata döndüm döndürüldüm elimde olmayan sebeplerle.
Defalarca alnıma silahı dayadım çekemedim tetiği indirdim korkakcasına.
Aslında ne korkaktım ne de başka bir şey.
Başka birşeydi nedeni bu satırlarda anlatmak güç.
Belkide tekrar intihar edeceğim...
Artık gözlerim doldu yavaş yavaş gözyaşları süzülüyor göz pınarlarımdan.Benim İçimdekiler bitmez bitemez.Bir yanardağ misali.
Belki elime kalemi son alışım belki son defa içimdeki çakıl taşlarını döküşüm.
Son sözüm sizden tek isteğim birnevi vasiyetim:
Geride bıraktıklarım çok sevdiklerim haklarınızı helal edin...
Selametle...
Written By_Chuckies
![[KooZ]](/data/avatars/m/25/25155.jpg?1712258990){kind=avatar}