yassi
เll๔є שคtค$
- Katılım
- 30 Haz 2008
- Mesajlar
- 7,893
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 36
Merhaba, sana bugün sensizliği anlatacağım, çünkü sen hiç sensiz kalmadın. Ben sensizim, önceleri sudan çıkmış balık gibiydim. Daha doğrusu ağlamaktan yüzecek kadar bir nehir de çıkardı ama bir kaç ay sonra alışmaya başladım. Seni arıyordum telefonun kapalı, aslında biliyordum kapalı olduğunu ama yinede defalarca bıkmadan usanmadan arıyordum işte. Sinirleniyordum öfkeleniyordum, konuşacak birini arıyordum ki o konuşmak istediğim kişi sendin ve telefonun kapalıydı. Okuldan çıkıyordum gözlerim seni arıyordu, hâlbuki binlerce kilometre uzaktaydın, ama yok nafile bıkmadan arıyordum. Hafta sonlarını iple çeker oldum sonra, günlerini sayıyordum yatmadan. Bana yazdığın şiirlerini ezberledim.
Sonra sinirlendim, birden bir şey oldu, deli miydim ben kapalı telefonu niye arıyordum ki? Bende aramadım bir daha, etrafıma bakmadım var mısın diye, yoktun ki zaten. Ben bu kadar aciz miydim kendim yalnız yaşayamayacak mıydım? Bu sence unutmak mıydı? Hayır, yine günlerini saydım hafta sonları konuştuk, ama sakinleşmiştim, sensizde yaşana bilmeliydi, evet seninle doğmadım ya, değil mi?
Kırılma sakın, seni hala çok arıyorum yerin belli. Kimse “ilaçlarını aldın mı?” diye sormuyor. Kimse “ders yaptın mı sınavına çalıştın mı?” diye sinir etmiyor. Hiç kimse akşam dışarı çıkmama karışmıyor. Ama ben sen varmışsın gibi davranıyorum, seni ezberledim yeşil gözlüm. Hangi hareketimde ne diyeceğini biliyorum. Neye kızacağını, ne için sevineceğini her şeyin ezberimde. Ha varlığın ha yokluğun, olmasan da varsın işte. İlle de görmek mi gerek, dokunmak mı gerek, hayır. Bak sen yoksun ama varsın hep buradasın. Senin izlerini silmeye çalışmadım, şimdi düşünüyorum da başkası aklımdan geçmedi, seni unutmadım senden başkası yok ki içimde. Şimdiden sonra gelsen de hoş, gelmesen de.
Sonra sinirlendim, birden bir şey oldu, deli miydim ben kapalı telefonu niye arıyordum ki? Bende aramadım bir daha, etrafıma bakmadım var mısın diye, yoktun ki zaten. Ben bu kadar aciz miydim kendim yalnız yaşayamayacak mıydım? Bu sence unutmak mıydı? Hayır, yine günlerini saydım hafta sonları konuştuk, ama sakinleşmiştim, sensizde yaşana bilmeliydi, evet seninle doğmadım ya, değil mi?
Kırılma sakın, seni hala çok arıyorum yerin belli. Kimse “ilaçlarını aldın mı?” diye sormuyor. Kimse “ders yaptın mı sınavına çalıştın mı?” diye sinir etmiyor. Hiç kimse akşam dışarı çıkmama karışmıyor. Ama ben sen varmışsın gibi davranıyorum, seni ezberledim yeşil gözlüm. Hangi hareketimde ne diyeceğini biliyorum. Neye kızacağını, ne için sevineceğini her şeyin ezberimde. Ha varlığın ha yokluğun, olmasan da varsın işte. İlle de görmek mi gerek, dokunmak mı gerek, hayır. Bak sen yoksun ama varsın hep buradasın. Senin izlerini silmeye çalışmadım, şimdi düşünüyorum da başkası aklımdan geçmedi, seni unutmadım senden başkası yok ki içimde. Şimdiden sonra gelsen de hoş, gelmesen de.
