..::Sessizce::..

~PRENSES~

Romantizmin Delisi
Katılım
26 Ocak 2006
Mesajlar
5,516
Reaction score
0
Puanları
0
Konum
Fenerbahçe Cumhuriyeti (:
SESSİZCE....​

Hiç kalbin ağrıdı mı sebepsizce,
Hiç için titredi mi sıcak yaz geceleri,
Dolunaya baktığında hissettin mi hiç
Yapayalnız derin bir karanlıkta olduğunu,
Ve acı bir şekilde farkına vardın mı,
Kalabalık içinde sessizce dolaştığını…

Düşündüğün şeyi bilmeden uzaklara takılır gözlerin;
Ellerin bilmediğin elleri tutar sanki,
Tuttuğun el sana huzur verir de;
Sen o huzurla bir türlü rahatlayamazsın…

Boğazında kelimeler düğümlenir, yutkunursun;
Bakışların buğulanır, gözlerini kısarsın,
Tek damla düşmesin diye çabalarsın;
Bilirsin ilk düşen damla habercisidir; sağanakların,
Bilirsin sağanakların ardından körelir; duyguların,
Bilirsin ki içindeki yangınlar büyür sağanaklarda…

Sen bilirsin ama kalbin bilmez bunları,
Yaşadıkça yaşar sevdalar kalbinde,
Büyüdükçe büyür kalbin, her sevdayı saklar içinde,
Gün gelir sığmaz olur kalbin göğsüne,
Taşıyamaz olur bedenini, artık yorulur…
Duyguların ağır gelir; ezilirsin
Bir gün açıklanmamış duygularınla köşende,
Teslim olursun ölüme,
Sessizce...​

Alıntı​
 
KAYBETTİM...​


Rüzgarlara söyledim sevdiğim, sevdiğimi,
Kopan fırtınalarda gözlerini kaybettim…
Ömürlük bir sevdayla tutmuşken ellerini,
Dilinin ucundaki sözlerini kaybettim…

Ne yana baksam sendin, adın bilinmese de,
Hep hasretin döktüğü yaşım silinmese de,
Sonsuza akan bir yol, gidip gelinmese de,
O yolda bana gülen yüzlerini kaybettim…

Sen kimdin, neredeydin, önemi yoktu asla,
Aşk buluşabilir mi o bencil ihtirasla?
O seven yüreğini gelip kalbime yasla,
Ben bu bitmez sevdanın izlerini kaybettim…​
ALINTI
 
BİR ADIN KALMALI​

Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet bir adın kalmalı geriye
Birde o kahreden gurbet
Sen say ki ben hiç ağlamadım
Hiç ateşe tutmadım yüreğimi
Geceleri koynuma almadım ihaneti
Hele nihavend hele buse hiç geçmedi aklımdan
Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi adın
İçimin nehirlerinden
Evet yangın
Evet salaş yalvarmanın korkusunda talan
Evet kaybetmenin o zehirli buğusu
Evet isyan
evet kahrolmuş sayfaların arasında adın
Sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı
Bu sevda biraz nadan
Biraz da hıçkırık tadı
Pencere önü menekşelerinde her akşam
Dağlar sonra oynadı yerinden
Ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca
Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam
Ve ben seni sevdiğim zaman bu şehre yağmurlar yağdı
Yani ben seni sevdiğim zaman
Ayrılık kurşun kadar ağır gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın
Yine de
Bir adın kalmalı geriye
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Aynaların ardında sır
Yalnızlığın peşinde kuvvet
Evet nihayet, bir adın kalmalı geriye
Bir de o kahreden gurbet
Beni affet
Kaybetmek için erken
Sevmek için çok geç...
İbrahim Sadri​
 
bir sen vurdun beni
birde amansız bakışların
birde zamansız yakışların
ölümüne vurdun o zaman ölümüne terk et

bir sen ağlattın beni
birde amanlı şarkılar
birde hasret kokan şiirler
ölümüne ağlattın o zaman ölümüne terk et

bir sen yaktın beni
birde zehir damlası sözlerin
birde üzüm karası gözlerin
ölümüne yaktın o zaman ölümüne terk et

bir sen meçhule götürdün beni
birde cevapsız bıraktığın sorularım
birde yaktığın o umutlarım
ölümüne yok ettin o zaman ölümüne terk et

bir sen isyan ettirdin beni
birde gecelerime gelmeyen yıldızlar
birde zamansız kopan fırtınalar
ölümüne isyan ettirdin o zaman ölümüne terk et

bir tek seni sevmiştim
birde sana giden bütün yolları
birde seviyor diyen tüm papatya fallarını
ölümüne sevmedin o zaman ölümüne terk et
 
AĞLAYIŞ

Bardağı taşıran son damla ağlatır beni,
Gözlerimden dökülür en derin acılarım.
Yüreğimin en ıssız yerlerinde duyarım,
Dağlarda yankı bulan o elemli sireni...

İçimde biriken zehri boşaltmanın huzuru,
Temmuz sıcaklarında billurdan bir serinlik....
Hiçbir mutluluğun erişmediği derinlik
Ve her türlü acının durak noktasıdır bu...

Biriktirir yüreğim her ağlayış sonrası
Bardağı doldurmaya devam eder usulca...
Hayat, ömür ufkundan uzaklara dalınca
Gürültüsüz bir zamandır yaşayanın duâsı...

Ağlamak, ruhuna dokunması insanın,
Hatırlaması âlemde ona verilen yükü...
Kimseye taşıyamayacağı yük verilmez çünkü
İsyan, habercisidir sonsuzdaki ziyânın...​
ALINTI
 
Geri
Üst