sevdamın şehrinde

[piken]

Karlar yağıyordu sevdamın şehrine,sen bende can olduğunda...
Sessizliğin mırıltılarıydı özlemlerime eşlik eden.Kırgındı,söz dinlemez
yüreğim,isyankar çığlıklar savuruyordu çaresizce.Gözyaşlarımsa
kirpiklerimde gönüllü mahkumdu...
Gelmez derken, yüreğimin odu,usulcacık aralandı kapım...
Gecenin karanlığında sıcacık bir merhaba ile girdi içeri.Bir çocuğun saflığı
vardı yüreğinde,gözlerinde yakaladığım ruhunun ışıltısıydı.Elleri parmak
uçlarımın dokınmaya kıyamadığı,sözleri kelimelerin anlam kazanmak isteğiyle
ok misali fırlayarak zahire bürünmesiydi.Fısıltının sarhoş eden dokunuşuydu
sesi.Hüzünlüydü;vuslatı gerçek aleme saklı,yarım kalmış bir sevdayla
gelmişti.Yaramazdı;sevimli ve vazgeçilmez.Kırılgandı,nazlıydı.Tebessümümdü,dudaklarımda
gizli.İstediğimdi;içime bırakmamacasına çekip cana cansın dediğim...
Sevmeye yeminliydi yüreğim.Yaşamak nefes almaksa varolmak akl-ı selim
düşünceleri bir kenara bırakıp düş misali yaşamaktı sevdayı...
Sessizliğin mırıltıları şimdi aşk şarkılarının sesi,vuslatıma eşlik
eden.Tamir olmuş yüreğim isyanlarını rafa kaldırmış umutla raks
ediyor.Gözyaşlarımsa kirpiklerimi ıslatan inci taneleri...
Kar yağıyor hala sevdamın şehrine ve adını gönlüme kazıdığım can,CANAN oldu bende...​