Det
New member
- Katılım
- 30 Ara 2005
- Mesajlar
- 127
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
geçenlerde bi arkadaşım bu kitabı önermişti ve içindeki şu paragraf ilgimi çekti...
paylaşayım dedim...
Sevgi temelde belli bir insanla ilişki değildir; bir sevgi,,"nesnesine" yonelik duygu değil, kisinin bir butun olarak dunyaya yönelik ilişkisini belirleyen bir tutumdur., bir kişilik yönelimidir.
Kişi sadece bir insanı seviyorsa ve diğer insanlara karsı kayıtsızsa, sevgisi sevgi değil, sembiotik(parazitce) bir baglanmadır, ya da genişleyen bir bencilliktir.
Yine de insanların cogu, sevgi yaratan seyin beceri(yeti) değil, nesne olduguna inanır. Aslında "sevilen" kişiden baska hiç kimseyi sevmedikleri zaman bunun sevgilerinin bir kanıtı olduguna inanırlar. Bu yukarda andıgımızla aynı yanılsamadır..
Sevginin bir etkinlik, ruhun bir gücü oldugu kavranmadıgı için,kişi, gerekli tek seyin dogru nesneyi bulmak olduguna, bundan sonraki her seyin kendiliğinden gelişecegini inanır. Bu tutum, resim yapmak isteyen ama sanatı ögrenmek yerine, yapması gereken tek seyin oturup dogru nesneyi beklemek oldugunu ve bunu buldugu zaman cok guzel resim yapacagını iddia eden bir insanın tutumuyla kıyaslanabilir.
Bir insanı gercekten seviyorsam herkesi, dünyayı, yasamı da seviyorum demektir. Birisine "seni seviyorum", diyebiliyorsam ona"Sende (senin varlıgında) herkesi seviyorum, sende dünyayı, sende kendimi seviyorum" diyebilmem de gerekir.
eric fromm
sevme sanatı
paylaşayım dedim...
Sevgi temelde belli bir insanla ilişki değildir; bir sevgi,,"nesnesine" yonelik duygu değil, kisinin bir butun olarak dunyaya yönelik ilişkisini belirleyen bir tutumdur., bir kişilik yönelimidir.
Kişi sadece bir insanı seviyorsa ve diğer insanlara karsı kayıtsızsa, sevgisi sevgi değil, sembiotik(parazitce) bir baglanmadır, ya da genişleyen bir bencilliktir.
Yine de insanların cogu, sevgi yaratan seyin beceri(yeti) değil, nesne olduguna inanır. Aslında "sevilen" kişiden baska hiç kimseyi sevmedikleri zaman bunun sevgilerinin bir kanıtı olduguna inanırlar. Bu yukarda andıgımızla aynı yanılsamadır..
Sevginin bir etkinlik, ruhun bir gücü oldugu kavranmadıgı için,kişi, gerekli tek seyin dogru nesneyi bulmak olduguna, bundan sonraki her seyin kendiliğinden gelişecegini inanır. Bu tutum, resim yapmak isteyen ama sanatı ögrenmek yerine, yapması gereken tek seyin oturup dogru nesneyi beklemek oldugunu ve bunu buldugu zaman cok guzel resim yapacagını iddia eden bir insanın tutumuyla kıyaslanabilir.
Bir insanı gercekten seviyorsam herkesi, dünyayı, yasamı da seviyorum demektir. Birisine "seni seviyorum", diyebiliyorsam ona"Sende (senin varlıgında) herkesi seviyorum, sende dünyayı, sende kendimi seviyorum" diyebilmem de gerekir.
eric fromm
sevme sanatı
