iSpiK
Kadim Dost
Sevmeler mubah olmalı…
Sakin bir şehir, yalın bir geceye varmalı.
Tek başına yaşanmamalı aşk, sessizliğe gömülmemeli.
Ucu bucağı olmamalı özgürlüğün, gözlerde saklanmamalı…
Ben yanındayken hasretinin, pençeler bedenimi haykırışlarımsız.
Öfkesini kusarken, çırpınışlar sonuç bulmalı…
Kendini avutmaya bırakılmamalı yaşam,
Hiçbir mutluluk devretmemeli yenilere, sevinç gözyaşlarımsız…
Kaderine küserse sevda, görülmemişçesine,
Boyun eğmemeli prangalanıp, zincirlerle boğulup…
Parçalanmamalı gurur, sözlerin dilinden sakınıp.
Ayaklar altına alma cesaretini, esarete binme
Sevme hatalarını affına sığınıp…
Dünya karartılarla bozulursa, aşk mahpusluğuyla,
Kalbinle ışık tut zehir zemberek olmuş sevdalara, masumluğuyla.
Yanlış; yalnız sevgiliye öğüt vermekte,
Kendisinin durumunu görmezden gelmişliğinde, yobazlaşmışlığıyla…
Rüzgarlarla konuş, sana ne yapman gerektiğini onlar anlatsın.
Bırak kalbini avuçlarına, ona götürürler, onun avuçlarına, onunla yaşarsın.
İçinde hiçbir şüphe, merak, yankı, umutsuzluk olmasın.
Zaten korkmamalı, sarılmalı hayata, pes etmemeli,
Kendine güvenmeli, hasret beslemeli…
Ama ona yenilmemeli ki, sevdan avuçlarında parıldasın…
