Bugün sana akmak istedi yüreğim birdenbire..
Bilmediğim bir sebepten ötürü gözlerimi güne açtığımdan beri adın aklımda..
Yüreğimin beni götürdüğü yere gidiyorum, gidiyorumda kimseler yok orada...
Yalnızım..
"Kalk" diyorum kendime, dön geri.. Bırak herşeyi yerli yerinde..
Hatta kendini bile... Olmuyor.. Birşeyler tutuyor beni.. Rastgele yürümeye başlıyorum sokaklarda.. Kimi caddeler ürkek, kimisi sessiz, kimisi kalabalık.. Yürümeye devam ediyorum.. Birden kendimi bir kalabalığın ortasında buluyorum,her yerde insanlar var.. Duruyorum, dönüp etrafıma bakındığımda kimsenin gözlerimdeki yaşları farketmediğini görüyorum.. Sen olsan farkederdin, silerdin diyorum.. Sen tek başına yapabiliyorsunda bunu, bunca insanın neden gücü yetmiyor? Neden bu kalabalık arasındaki bu yalnızlık hissi.. Neden hayata karşı bu küskünlük, neden insanlara karşı olan bu öfkem, neden hayata bu sitem..
Devam ediyorum yoluma.Saihlde yürürken buluyorum kendimi.Denizi oyun arkadaşı seçmiş bir çocuğa takılıyor gözlerim ve elindeki taşlara.Yanına gidiyorum çok mu seviyorsun denizi?" diye soruyorum."Evet" diyor."O zaman neden taşlıyorsun onu?" diye sorduğumda anlamamışçasına yüzüme bakıyor.Sahi neden insanlar hep sevdiklerinin canını yakıyor?
Devam ediyorum yoluma..Nereye gitmeli bu karanlıkta..Yağmurda başlamak üzere..Bir cafeye giriyorum eski bir site geliyor aklıma bakalım canımda sıkkın zaten..
...
Kelimeler boğazımda düğümleniyor.. Aq bu resimdeqi sen misin ? Yinemi..
Neden her sevdiğim kahpe çıkmaq zorunda.. bir darbe daha yüreğime..
Bu seferqi en sağlamıydı yalnız.. Hiç bu kadar sinirlenmemiştim..
Nereye kaçmalı? Derken işte yağmur başlıyor.. Kaçmıyorum.. Hani vardır ya bir deyim "İliklerine kadar ıslanmak" diye.. Öyle yapıyorum.. İliklerime değin ıslanıncaya kadar geziyorum caddelerde.. Gözyaşlarım yağmurla yarışırcasına akmaya devam ediyor.. Şehri arıyorum cadde cadde.. Anladımki artık yokmuşsun bu şehirde ama neden hala benden gitmiyorsun? Neden şehri terkettiğin gibi benide terketmiyorsun? Terminallerde seni beklemekten, aramaktan sıkıldım, bıktım, bıktım...
Karanlıktan aydınlığa kavuşmak için ışığımdın benim.. Neden gittin, neden karanlıkta bıraktın beni.. Hemde ondan korktuğumu bile bile..
Cevap ver artık sorularım.. Susma, yeter..
Bu kadar sessizliği kaldırmaz bu yürek..
Ya titrek mum ateşinde aydınlığım, yada zifiri karanlık ayazda korkularımın en büyüğü ol...
Yüreğimde muhafaza edilecek kayıplarım kalmadı, intihar etiketli aldanışlarım da, tedbiri aşktan alınmış ve çölde yalnızlığı, dahası acıyı üzerime kuma getirecek bir bekleyişim de..
Bunlar sana olan son sözlerimdi bir daha aklıma gelme !
Elveda kahpe !
Deecay.
Bilmediğim bir sebepten ötürü gözlerimi güne açtığımdan beri adın aklımda..
Yüreğimin beni götürdüğü yere gidiyorum, gidiyorumda kimseler yok orada...
Yalnızım..
"Kalk" diyorum kendime, dön geri.. Bırak herşeyi yerli yerinde..
Hatta kendini bile... Olmuyor.. Birşeyler tutuyor beni.. Rastgele yürümeye başlıyorum sokaklarda.. Kimi caddeler ürkek, kimisi sessiz, kimisi kalabalık.. Yürümeye devam ediyorum.. Birden kendimi bir kalabalığın ortasında buluyorum,her yerde insanlar var.. Duruyorum, dönüp etrafıma bakındığımda kimsenin gözlerimdeki yaşları farketmediğini görüyorum.. Sen olsan farkederdin, silerdin diyorum.. Sen tek başına yapabiliyorsunda bunu, bunca insanın neden gücü yetmiyor? Neden bu kalabalık arasındaki bu yalnızlık hissi.. Neden hayata karşı bu küskünlük, neden insanlara karşı olan bu öfkem, neden hayata bu sitem..
Devam ediyorum yoluma.Saihlde yürürken buluyorum kendimi.Denizi oyun arkadaşı seçmiş bir çocuğa takılıyor gözlerim ve elindeki taşlara.Yanına gidiyorum çok mu seviyorsun denizi?" diye soruyorum."Evet" diyor."O zaman neden taşlıyorsun onu?" diye sorduğumda anlamamışçasına yüzüme bakıyor.Sahi neden insanlar hep sevdiklerinin canını yakıyor?
Devam ediyorum yoluma..Nereye gitmeli bu karanlıkta..Yağmurda başlamak üzere..Bir cafeye giriyorum eski bir site geliyor aklıma bakalım canımda sıkkın zaten..
...
Kelimeler boğazımda düğümleniyor.. Aq bu resimdeqi sen misin ? Yinemi..
Neden her sevdiğim kahpe çıkmaq zorunda.. bir darbe daha yüreğime..
Bu seferqi en sağlamıydı yalnız.. Hiç bu kadar sinirlenmemiştim..
Nereye kaçmalı? Derken işte yağmur başlıyor.. Kaçmıyorum.. Hani vardır ya bir deyim "İliklerine kadar ıslanmak" diye.. Öyle yapıyorum.. İliklerime değin ıslanıncaya kadar geziyorum caddelerde.. Gözyaşlarım yağmurla yarışırcasına akmaya devam ediyor.. Şehri arıyorum cadde cadde.. Anladımki artık yokmuşsun bu şehirde ama neden hala benden gitmiyorsun? Neden şehri terkettiğin gibi benide terketmiyorsun? Terminallerde seni beklemekten, aramaktan sıkıldım, bıktım, bıktım...
Karanlıktan aydınlığa kavuşmak için ışığımdın benim.. Neden gittin, neden karanlıkta bıraktın beni.. Hemde ondan korktuğumu bile bile..
Cevap ver artık sorularım.. Susma, yeter..
Bu kadar sessizliği kaldırmaz bu yürek..
Ya titrek mum ateşinde aydınlığım, yada zifiri karanlık ayazda korkularımın en büyüğü ol...
Yüreğimde muhafaza edilecek kayıplarım kalmadı, intihar etiketli aldanışlarım da, tedbiri aşktan alınmış ve çölde yalnızlığı, dahası acıyı üzerime kuma getirecek bir bekleyişim de..
Bunlar sana olan son sözlerimdi bir daha aklıma gelme !
Elveda kahpe !
Deecay.
