Sistem Açılış Sorunları

[Marko Paşa]

2.1. İlk Açılış Hataları

2.1.1. Açılışta BIOS’ tan sistem sürücüsünü seçmek

BIOS kısaca bilgisayara işletim sistemi (Windows, Linux vs.) yükleninceye kadar olan tüm donanım kontrol, donanım tanıma-haberleşme, donanımın ayarlama ve işletim sistemini başlatmaktan sorumludur. Bilgisayar ilk açıldığında, bilgisayara takılı çevre birimleri tanır ve kontrol eder. BIOS arabirimi ( Basic Input Output System – Temel Giriş - Çıkış Sistemi) bilgisayarımızın güç düğmesine ilk dokunulduğunda devreye girer. Örneğin RAM veya ekran kartı takılı değil veya bozuksa BIOS uzun ve kısa seslerden oluşan o hataya karşılık gelen özel sesli uyarı ile kullanıcıyı uyarır.

BOIS’ un işletim sistemini başlatmasından sorumlu olduğu kısmına gelelim. BIOS tüm donanım kontrol ve ayarlamaları vs. görevlerini yaptıktan sonra sıra işletim sistemini başlatmaya gelir. Buna bilgisayarın boot etmesi denir. BIOS sistemi başlatmak için ayarlanan bir sırayı takip eder. Örneğin ilk önce CD-ROM, sonra 3½ Disket Sürücü (A sonra hard disk gibi. Siz bu öncelik sırasını BIOS ayarlarına girerek değiştirebilirsiniz. BIOS bu sıradaki tüm sürücülerin sadece boot sektörü denen ilk sektöründe açılış bilgisi arar. Açılış bilgisi bulduğu ilk sürücüden sistemi açar. Hiçbir sürücüde açılış bilgisi bulamazsa “No system disk found” hatasını verir.

Boot Sektörü sürücünün ilk sektörüdür ve özeldir. Açılış bilgisi de bu sektöre özel bir şekilde yazılır. Bu açılış bilgisi sistemi başlatacak olan ilk dosyaya yönlendiren bir adres bilgisidir, bu bilgi dosya değildir. Bu nedenle yeni hard diske Windows’un tamamı bire bir kopyalansa bile bu yeni hard diskten sistem başlatamaz. Çünkü yeni hard diskte boot sektörüne açılış bilgisi yazılı değildir, bu nedenle BIOS açılış bilgisini bulamadığından sistemi başlatamaz. Bu bilgi dosya kopyalamakla yazılmaz. Bu bilgi Windows kurarken kurulum sırasında özel olarak yazılır. CD-ROM da da durum hard disk ile aynıdır.

BIOS ayarı yapmak: Açılışta hangi sistem sürücüsü seçilecekse, hangi sürücü ile başlanılacaksa, BIOS’tan ayar yapmak gerekir. iki farklı anakart bios ayarında ilk sıraya CD-ROM sürücüsünün nasıl ayarlandığı görülüyor. Tabi bilgisayar ilk açıldığı zaman, bazı bilgisayarlarda Del, F2 , Enter ya da Tab tuşlarını kullanarak Setup Programına girilir.



Ayrıca Bazı BIOS’larda ise aşağıdaki sıra izlenerek sürücüler seçilir. BIOS’tan Bios Features Setup menüsünden Boot Sequence’e gelerek sistem açılışında öncelik sırasının hangi sürücüde olacağını belirler. A, C, CDROM; açılış önceliği A sürücüsüne verildi. Bir açılış disketi takılı ise sistem A sürücüsünde açacaktır. CDROM, C, A açılış öncelik sıralamasına göre sistem CDROM sürücüsünden açacaktır.

CDROM sürücüden ya da sabit diskten işletim sistemi kurulmanın yanında USB Flash disklerden de işletim sistemini kurabiliriz. USB flaş sürücüyü ayarlamak için "Boot" menüsünü kullanıyoruz. Bu başlıklardan birinin altında olması lazım: "Hard Disk Drive", "Removable Device" veya "Removable Storage Device". Daha sonra USB flaş sürücüyü "1st Drive" seçeneğine getirerek ilk açılış aygıtı olarak ayarlayın ve ESC tuşuna basın. USB aygıt artık duruma göre "Boot Device Priority" veya "Boot Sequence" menülerinden birinde görünür hale gelecektir. Bu menüden USB flaş diski "1st Boot Device" (1. Açılış Aygıtı) olarak seçin, tüm ayarları kaydedip BIOS ekranından çıkın. Böylece flash diskten artık sistemi gösterebiliriz.

Sistem sürücülerini açarken dikkat edilmesi gereken hususlardan birisi, hangi sürücü seçilirse seçilsin bilgisayar o sürücüyle açılacağından, işletim sistemi kurulumunda çok dikkat edilmesi gereken önemli bir husustur. Özellikle Windows işletim sistemi kurulumda kurulumun gerçekleşebilmesi için BIOS’tan Boot’un birinci olarak (first) CD-ROM seçilmesi gerekir. Eğer eski tür bir işletim sistemi kuracaksanız, (Win98,WinMe..) başka bir deyişle başlangıç disketi ile sistemi açacaksanız o zaman başlangıç olarak disket sürücüyü seçmek gerekir.

2.1.2. Açılış Dosyaları
Açılış dosyaları, bilgisayarın açılışından kullanıcının sisteme logon olmasına kadar geçen süre zarfındaki olayları kapsar. Bazı sistem hataları, Windows’un doğru şekilde boot işlemlerini yerine getirip, çalışmasına engel olur. Windows’un açılış (boot) işlemini iyi anlamak, karşılaşılabilecek sistem sorunlarını çözmede hızlı çözüm üretmeyi kolaylaştırır. Açılış dosyaları, işletim sisteminin nasıl yükleneceğine dair bilgiler içerir.

XP’nin başlaması için “ntldr.exe”, “ntdetect.com” ve “boot.ini” dosyaları şart. Eğer bu dosyalardan biri zarar gördüyse veya silindiyse açılış sırasında Hatalı dosya “boot.ini” veya NTLDR dosyası yok veya arızalı gibi hata mesajları ile karşılaşabilirsiniz.

Bir sistemin açılışı esnasında ekranda akan bilgileri takip edebilir, açılışın birbiri adına nasıl geliştiğini izleyebilirsiniz. Açılışı izlemeniz, hata mesajlarını takip ettiğinizde sistemin neresinde, nasıl bir hata olduğunu anlamanıza yardımcı olacaktır. Boot işlemlerinin sırasını anlamak; meydana gelen olaylarda boot zincirinin problemlerinin çözümünü bulmada size yardım edecektir. Örneğin ortaya çıkabilecek sorunlar; hatalı aygıt sürücüleri, hatalı donanım konfigürasyonları, görüntü problemleri ve yanlış yazılım konfigürasyonlarıdır. Bilgisayarınızın power düğmesine basıldığı andan başarılı şekilde logon olana kadar geçen süre Boot Process (Boot Süreci) olarak adlandırılır. Bu süre içerisinde geride bir dizi işlemler meydana gelir.

Bu diagram XP işletim sistemini ve HAL`ı (Hardware Abstraction Layer) , Kernel`i ve Kernel Mode`un parçası olan Sistem Servislerini gösterir. Bu parçaların nasıl yüklendiğini ve başladığını anlamak ve hangi dosya ve registry parçalarının, onların yüklenmesinden ve başlatılmasından sorumlu olduğunu bilmek gereklidir. Boot (açılış) süreci arka arkaya meydana gelen gelen 5 bölümden oluşur:
• Pre-Boot
• Boot
• Kernel Yüklenmesi
• Kernel`in Başlaması
• Logon Bölümleridir.

Bu bölümleri sırasıyla açıklayalım.

Pre-Boot:

Pre-Boot bölümü, bilgisayar açıldığında, işletim sistemini yüklenmeden önce başlar. Pre-Boot bölümünde, bilgisayar POST`u (Power-On-Self-Test) çalıştırır, fiziksel memory`i belirler ve donanım bileşenlerini gösterir. Bilgisayar Plag and Play (Tak ve Çalıştır) bir BIOS`a sahipse, donanım bunu tanır ve konfigure edilir. Bilgisayarın BIOS`u boot aygıtı kurar, sonra Master Boot Record`u (MBR) çalıştırır. Bu Pre-Boot bölümü tamamlar.

Boot:

Boot bölümü Pre-Boot bölümü tamamlandıktan sonra başlar. Boot bölümü dört aşamadan oluşur.

• İlk Boot Loader,
• İşletim Sisteminin seçimi,
• Donanım bulunması,
• Konfigurasyon seçimidir.

Boot bölümü seçmeli olarak 6 adet dosya kullanır : Ntldr, Boot.ini, Ntdetect.com, Ntoskmi.exe, Ntbootdd.sys, ve Bootsect.dos. Ayrıca bu dosyaları (Boot.ini, Ntdetect.com, Ntbootdd.sys,Bootsect.dos) formatlanmış diskete atarsak sistemin başlamasını sağlayabiliriz.

Boot Loader`ın başlatılması safhasında sırasında, Ntldr işlemciyi real moddan değiştirir, RAM`in 640K`lık bölümü MS MS-DOS için ayrılır ve arta kalan XP`nin kalan tüm erişilebilir memory`i kullanabilmesi için 32 bit`lik genişlemiş memory olarak belirtilir.



Bundan sonra Ntldr mini dosyalama sistemi (file system) yapılandırılmasını başlatır. Bu Ntldr`nin NTFS yada FAT ile formatlanan partitionları bulmasını sağlar ve onlar üzerinden start-up başlar. Bu ilk boot loader aşamasını bitirir ve işletim sistemi seçimi aşaması başlar.


İşletim sistemi seçimi aşaması süresince, bilgisayar üzerinde birden çok işletim sistemi varsa, Boot.ini dosyası “işletim sistemi seçimi” sunmak için konfigure edilmiştir. Monitör “başlatmak için işletim sistemini seçin” görüntüsünü gösterir. Windows (özellikle Ntldr), Boot.ini dosyasını Başlangıç programı çalışırken hangi işletim seçeneklerinin görüntüleneceğini belirlemek amacıyla kullanır. Varsayılan olarak, Boot.ini salt okunur bir sistem dosyası olarak işaretlenmemiştir ve genellikle el ile değiştirilmesi gerekmez. Bu Ntldr`nin sistem partitionu üzerinde yer alan ve gizli bir dosya olan Boot.ini dosyasını okumasıyla meydana gelir.



Ntldr, hangi diskte ve XP`nin sistem dosyalarının hangi partitionda olduğunu bulmak için Boot.ini dosyasındaki bilgileri kullanır. Bu dosya aynı zamanda diğer işletim sistemlerinin nerede konumlandığını da belirtir.


Bu dosya üzerindeki timeout , default işletim sistemi yüklenmeden önce sistemin bekleme süresini saniye olarak belirtir. Timeout değeri default olarak 30 saniyedir. Fakat istenilen değere değiştirilebilir.

 Timeout değerinin 0 olması kullanıcıya seçim hakkı vermeksizin default işletim sistemini başlatır.

Timeout değerinin -1 olması kullanıcıyı işletim sistemini seçmeye zorlar.

Boot.ini dosyası, işletim sisteminin yerini belirtmek için ARC (Advanced RISC Computing) isimlendirme kurallarını kullanır


İlk entry, SCSI ya da Multi olabilen, kullanmak için controller`ı belirtir. SCSI , SCSI BIOS`u etkin kılınmamış SCSI controler için kullanılır. Diğer bütün adaptörler ve Kontrolörleri için Multi kullanılır. Sözü edilen SCSI sayısı kontrolörü belirler. Disk değeri sadece bir SCSI kontrolör için kullanılır. Bu değer işletim sisteminin hangi fiziksel disk üzerinde olduğunu belirtir. Partition değeri ise işletim sisteminin hangi partition üzerinde olduğunu tanımlar. Diskler ve kontrolörler 0`dan başlayarak numaralandırılırlar, partitionlar ise 1 ile başlar. İlk entry multi olduğunda rdisk değeri disk değeri yerine kullanılır. Her şey tam anlamıyla SCSI kontrolörde çalıştığı gibi çalışır.


Boot.ini dosyasında bir tane işletim sistemi varsa işletim sistemi seçimi ekranı gözükmeyecek ve default işletim sistemi yüklenecektir. Bu boot bölümünün işletim sistemi seçimi aşamasını tamamlar ve donanım taraması başlar.

Ntdetect ve Ntldr dosyaları donanım tarama işlemini gerçekleştirirler. XP yüklenecek olan işletim sistemi olarak seçildikten sonra, Ntdetect kurulu olan donanım bileşenlerini bir listesini toplar ve bu listeyi, registery içindeki donanım key`lerinin yaratılmasında kullanılmak için Ntldr`a verir.

Taranan bileşenler bus/adapter tipleri, Ekran kartı, İletişim Portları, Paralel portlar, Kayan Nokta İşlemcisi, Removable Media, Klavye ve İşaretleme aygıtlarını içerir. Donanım Taraması aşaması biter ve Konfigürasyon seçimi başlar.

Konfigürasyon seçimi süresince bilgisayar birden fazla hardware profile`a sahip olacak şekilde konfigure edilmişse Ntldr Harware Profile/Configuration Recovery menüsünü gösterir. Bilgisayar sadece bir tane hardware profile`a sahipse XP default profile`ı kullanarak yüklenir.


Kernel Yüklenmesi

Kernel`in yüklenmesi esnasında, Ntldr Windows XP`nin Kernel`i olarak adlandırılan Ntoskml.exe`yi yükler. Kernel yüklenir fakat başlatılmaz. Daha sonra Ntldr HAL.dll dosyasından Hardware Abstraction Layer`ı (HAL) yükler.

HAL, Memory üzerinde, XP Kernel`i ile gerçek donanım arasında konumlanan yazılımın zayıf tabakasıdır. Kernel ve birkaç seçilen kernel mode servisi hardware direct erişir. HAL, hardware tarafından yapılan tanımlanamayan beklenmedik çağrıları çözerken bir filtre gibi davranır. Bu filtreleme işlemi, işletim sistemine farklı donanımların benzer gözükmesini sağlar, XP`nin donanım aygıtlarının geniş yelpazedeki donanım aygıtlarını yönetmesine izin verir.

HAL aynı zamanda bütün platformlar üzerinde aygıtların desteklenmesi için tek bir aygıt sürücüsünün kullanılmasını sağlar. Böylece donanıma gönderilen bütün çağrılar HAL üzerinden geçmek zorunda değildir. HAL`ın yüklenmesinden sonra, HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM registery key yüklenerek Kernel yüklenme aşaması devam eder. Ntldr hangi control set`in yükleneceğini belirlemek için SELECT key`ini okur. Control Set, servisleri yüklemek ve başlatmak için kullanılan aygıt sürücüleri gibi sistemi kontrol etmek için kullanılan konfigürasyona ait veri içerir. Ntldr 0 değeri ile başlayan aygıt sürücülerini yükler. Tipik olarak bunlar low-level aygıt sürücüleridir.

Registery aygıt sürücüleri için yol içerir, bu şekilde de Ntldr dosyaları bulabilir. Default olarak belirtilen control set`in aynası olan control set yüklenirken Kernel Başlatılması aşaması başlar. Tam bu noktada Ntldr kontrolü Kernel`e bırakır.

Kernel`in Başlaması

Kernel`in başlatılması, bölümünün başında ekranın ortasında çok renkli durumda XP logosu görüntülenir.


Kernelin başlatılması bölümünde dört tane görev tamamlanır. HARDWARE key yaratılır, Clone Control Set yaratılır, Aygıt sürücüleri yüklenir ve başlatılır ve servisler start edilir.

İlk görev registery içindeki harware key`inin yaratılmasıdır. Kernel, HKEY_LOCAL_MACHINE\HARDWARE registery key`ini yaratmak için hardware taraması süresince toplanan bilgileri kullanır.

İkinci görev Clone Control Set`in yaratılmasıdır. Kernel, System`in altındaki SELECT key`i için default değer olarak gösterilen control set`in bir kopyasını (clone`nunu) yaratır. Clonlanmış Control Set, Ntldr tarafından yüklenen set`in aynısıdır. Clone asla modifiye edilmez fakat Boot Proses`de daha sonra kullanılır.

Üçüncü görev device driverlarını yüklemek ve başlatmaktır. Kernel, Kernel Yüklenmesi bölümünde yüklenen low-level device driverları başlatılır. Kernel daha sonra HKEY_LOCAL_MACHINE\System\CurrentControlSet\Servic es key`i altında 1 değeri ile başlayan device driverlarını tarar.

Bu device driverlar yüklenir yüklenmez başlatılır. Eğer bir hata meydana gelirse, Kernel sonucu belirlemek için Driver`ın ErrorControl değerini kullanır.

 0 değeri ignore`dur. Boot proses bir hata mesajı göstermeden devam eder.

 1 değeri normal`dir. Boot prosesi bir hata mesajı gösterir fakat bu hatayı yoksayarak devam eder.
 2 değeri hatadır. Boot prosesi başarısızlıkla sonuçlanır, arkasından LastKnownGood Control Set kullanılarak restart edilir. Eğer boot proses önceden LastKnownGood Control Set`i kullanmışsa, bu yok sayılır ve boot devam eder.

 3 değeri kritiktir. Boot proses başarısız olur ve LastKnownGood Control Set kullanılarak restart edilir. Eğer LastKnownGood Control Set`i de critical eror ile sonuçlanırsa boot proses durur ve bir hata mesajı gösterir.

Kernel yüklendikten ve low-level device driverları başlatıldıktan sonra Session Manager (oturum yöneticisi) büyük sıradaki alt sistemleri ve servisleri başlatır. Session Manager input/output deviceları kontrol eden ve video görüntüsüne eriştiren Win32 alt sistemini başlatır. Bu grafiksel kullanıcı arayüzünü (GUI), klavye ve diğer giriş-çıkış birimlerini enable eder. Session Manager ayrıca Winlogon prosesini başlatır. Bu Kernel Başlatılması bölümünü bitirir ve Logon aşamasını başlatır.

Logon Aşaması

Winlogon.exe Local Security Authority`i başlatır. Tam bu noktada XP Logon ekranı ya da dialog kutusu gözükür (konfigürasyonunuza bağlı olarak). Geride 3 aşamalı driverların başlatılması devam ediyor olmasına rağmen, artık logon olunabilir.

Sonraki adımda Service Controller, 2 ve 2`den daha büyük bir değerle başlayan servislere bakarak, HKEY_LOCAL_MACHINE\System\CurrentControlSet\Servic ’esi son bir kez kontrol eder. Servisler, driver girdilerine (DependOnService) , gruplara (DependOnGroup) ve başlama değerlerine bağlı olarak yüklenirler. Bu durumda, Netlogon servisi LanmanWorkstation servisine bağlıdır. LanmanWorkstation servisi başarılı bir şekilde başlayana kadar Netlogon Servisi başlamaz.

XP boot prosesi bir kullanıcı başarılı bir şekilde logon olana kadar tamamlanmış sayılmaz. Başarılı bir logon`dan sonra sistem Clone Control Set`i LastKnowGood Control Set`e kopyalar. Bu başarılı bir boot prosesi tamamlar.


Sistem dosyaları bilgisayarın açılması için gereken dosyalardır. Dos işletim sisteminin açılabilmesi için gerekli olan 5 sistem dosyası vardır. Bunlardan ilk üçü mutlaka gereklidir. Son ikisi olmasa da bilgisayar açılabilir.

 IO.SYS
 MS-DOS.SYS
 COMMAND.COM

Bu dosyalardan Command.com dosyası içinde DOS işletim sisteminin İç komutları bulunur ve bu komutlar açılışta bu dosya ile Ram belleğe yüklenirler. Bu üç dosyadan biri ya da hepsi silinirse bilgisayar kesinlikle açılmaz. Bu durumda bilgisayarı başlangıç disketi (Açılış disketi-Sistem Disketi) ile açmak gerekir. İlerleyen derslerimizde açılış disketi oluşturmayı göreceğiz.

 CONFIG.SYS: Bu dosya ile ek donanım birimleri tanımlanır. Örneğin bilgisayara CD-ROM tanıtılır. Klavye ayarları yapılır.
 AUTOEXEC.BAT: Bilgisayar her açıldığında çalıştırılmasını istediğimiz programları buraya yazarız.


İşletim Sistemlerinde Çoklu Açılış(Multi Boot)

Multi boot, hali hazırda kurulu Windows serisi işletim sisteminizi kaybetmeden, ikinci bir Windows işletim sistemi kurabilmenizi ve çalıştırabilmenizi sağlıyor. Bu özellik sadece NT çekirdeğine sahip sürümler için geçerlidir. Windows NT 4.0, Windows 2000 ve Windows XP. Elbette bu işlemlerin bir takım zorlukları, kuralları ve ipuçları var.

İlk aşamada, Microsoft’un sitesine göz attığımızda, “en son sürüm en son kurulmalı” ifadesi ile karşılaşıyoruz. Yani kurulumda takip edilecek sıra: Windows 9x(win 95, win98, win me) -> Windows NT 4.0 -> Windows2000 -> Windows XP şeklinde olmalıdır. Bunun sebebi “en son çıkan işletim sisteminin bir önce ki sürümleri boot etme yeteneğine sahip olması” veya tersi ifadeyle “eski sürümleri yeni olanları boot edemez” şeklinde açıklanabilir. Örneğin sistemde kurulu bir Windows9x sürümü ile beraber ikinci bir sistem kurmak istiyorsak, C sürücüsüne Windows9x’ i , ardından Windows NT sürümlerinden birini kurmanız gerekiyor. Fakat bu aşamada dikkat edilmesi gereken hususlar söz konusu. Bu senaryoda C sürücüsü FAT veya FAT 32 formatlanmalı, ikinci sistemin kurulacağı sürücü ise işletim sisteminin sürümüne uygun formatlanması gerekiyor. Bu işlemler için öncelikli olarak sabit diskinizi bölümlemelisiniz Partition (bölüm) belirleme: konuyla ilgili bilgileri dergilerden veya internet üzerinden edinebilir veya üçüncü parti programlar kullanabilirsiniz. (Örneğin: Partition Magic).

Windows multi boot konfigürasyonu yapılmış bir bilgisayarda, Windows9x ve Windows 2000’ i bir arada çalışıyor kabul edelim. Bu durumda C bölümümüzün altında 4 temel dosya ile karşılaşacağız: ntldr, ntdetect.com, boot.ini ve bootsect.dos. Sistem ilk açıldığında, BIOS genel denetiminin ardından, birincil IDE üzerinde bulunan, birincil sabit diskin aktif bölümü üzerinde yer alan, MBR (Master Boot Record- ilk 512 byte) alanına bakar. Burada hangi işletim sisteminin yükleneceği bilgisi mevcuttur. Bizim senaryomuzda bu alana ntldr dosyasının yüklenmesi gerektiği, Windows 2000 kurulumu sırasında yazılmıştır. Ntldr, MBR’ den okunarak RAM’a aktarılır ve işletilir. Sonuçta boot.ini içerisinde tanımlanmış işletim sistemlerinin listesi, menü şeklinde ekrana yazdırılır. Bizim seçimimize göre ntdetec.com ile NT sistem, bootsect.dos ile Windows 9x veya DOS sistem boot edilebilir. Bootsect.dos aslında Windows 9x veya DOS kurulumu sırasında MBR’ ye yazılan 512 bytelık bilgiyi içermektedir. Bu dosyayı bir Windows 9x sistemden kendimiz oluşturabiliriz. Boot.ini’de aynı şekilde kendimizin oluşturabileceği bir dosyadır. Fakat ntldr ve ntdetect.com Windows XP ve Windows 2000 için ayrı boyutlarda olup, her iki işletim sisteminin kurulum CD’si içerisinde, I386 dizini altında bulunur.

Windows XP kurulumu üzerine Windows 2000

C aktif bölüm olsun ve NTFS olarak formatlandıktan sonra Windows XP kuralım. Ardından D bölümüne Windows 2000 kurulumunu gerçekleştireceğiz. Bunun için bilgisayarınızı, Windows 2000 CD’i ile veya Windows 2000 başlangıç disketleriyle boot etmeniz gerekir. Başlangıç disketlerini Windows 2000 CD’ i içerisinde bootdisk dizini altında bulabilirsiniz. Windows 2000 kurulumunu gerçekleştirdikten sonra kendisini boot edebileceksiniz. Fakat Windows XP’ yi boot etmeye kalkıştığınızda;

"Starting Windows... Windows 2000 could not start because the following file is missing or corrupt: \WINDOWS\SYSTEM32\CONFIG\SYSTEMd startup options for Windows 2000, press F8. You can attempt to repair this file by starting Windows 2000 Setup using the original Setup floppy disk or CD-ROM. Select ‘r’ at the first screen to start repair."

hata mesajı ile karşılaşacaksınız. Tahmin edersiniz ki Windows 2000, Windows XP’yi boot edemiyor. Tekrar Windows 2000 ile boot edip Windows XP CD’sinden ntldr ve ntdetect.com dosyalarını C altına kopyaladıktan sonra Windows XP’ yi başlatılabilir hale getirebilirsiniz.

Boot.ini dosyasının içeriği ve konfigürasyonları

Bu “boot.ini” içerisinde neler bulunuyor ve nasıl değiştirebiliriz. Hemen örneğimize göz atalım:

[boot loader]
timeout=30
default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT
[operating systems]
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Microso ft Windows 2000 Professional" /fastdetect
multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(3)\WINDOWS="Micro soft Windows 98"

[bootloader] başlığı altında “timeout” ile karşılaşıyoruz. Karşısında yer alan parametre boot menüsünün kaç saniye ekranda kalacağını belirtir. “default” ifadesi “timeout” ile belirttiğimiz süre sonunda bir seçim yapılmadıysa hangi işletim sisteminin varsayılan olarak yükleneceğini belirtir.
[operating systems] başlığında boot menüsünde sıralanacak işletim sistemleri yer alır.

Örneğimizde:

Multi(x): IDE kanallarını belirtir. Örneğin 0 primary, 1 secondary. SCSI disk varsa scsi(x) kullanılmalı.
Disk(x): IDE kanalında kaçıncı disk olduğunu belirtir. 0 master, 1 slave.
Partition(x): Disk üzerinde kaçıncı bölüm olduğunu belirtir. 1’ den başlar.
“/” işaretinden sonra kullanılan parametrelerden, işimize yarayacak olan birkaç tanesinden bahsedelim (Win 2000/XP için geçerlidir).

Bu parametreleri boot.ini içerisinde aynı işletim sistemini farklı biçimlerde açmak için kullanabilirsiniz.

Aşağıdaki örnek, Windows 2000 tabanlı bir bilgisayardan alınmış varsayılan bir Boot.ini dosyası örneğidir.
[boot loader] timeout=30 default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT [operating systems] multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Windows 2000 Server" /fastdetect
Yukarıdaki Boot.ini dosyasının Windows XP Professional çalışan başka bir disk bölümü eklendikten sonraki durumu aşağıdaki örnekte gösterilmektedir.
[boot loader] timeout=30 default=multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT [operating systems] multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1)\WINNT="Windows 2000 Server" /fastdetect multi(0)disk(1)rdisk(0)partition(2)\WINNT="Windows XP Professional" /fastdetect
Ntldr Dosyası Yoksa ya da Bozuksa

İşlem sırasını anımsayalım: BIOS MBR’ye gitti, hangi bölümün aktif olduğunu buldu. O bölümdeki PBR’ye ( Partition Boot Record (Bölüm Açılış Kayıtı)), gitti, ilk çalışacak dosya NTLDR’dir bilgisini aldı. Ama NTLDR dosyasını bulamadı. Bu durumda;

Couldn’t find ntldr
Please Insert a System Diskette

şeklinde bir mesaj verilir ve orada kalınır. Karşımıza bir menü falan gelmez, çünkü menüyü çıkartan NTLDR programıdır. Dolayısıyla DOS’a da geçemeyiz. Peki, ne yapacağız? NTLDR standart bir dosyadır. Kurulumdan kuruluma, bilgisayardan bilgisayara değişmez. Dolayısıyla ben bu dosyayı bir başka bilgisayardan kopyalayıp diske aktarabilirsem sorun kalmaz.

Eğer NT’nin kurulu olduğu bölüm FAT ile formatlı ise sistemi A:’dan bir DOS disketi ile açarım, NTLDR dosyasını kopyalarım. Sonra da sistemi resetlerim, hooop, NT sağlığına kavuşur. Peki, NT’nin kurulu olduğu alan FAT ile değil de NTFS ile formatlı ise ne yapabilirim? Bu durumda sistemi bir DOS disketi ile açabilirim ama sabit disk bölümüne erişemem, çünkü DOS işletim sistemi NTFS’i tanımaz. Bu durumda önceden hazırladığım bir sistem açıcı disket ile sistemi açabilirim ve bir başka NT’li bilgisayardan getirdiğim NTLDR dosyasını kopyalayabilirim. Sistem açıcı bir disketin yaratılışını aşağıdaki ilgili bölümde göreceğiz. Sistem açıcı disket NTLDR’nin yanı sıra diğer gerekli dosyaların eksik ya da bozuk olduğu durumlarda da işimize yarayacaktır.

Boot.Ini Dosyası Yoksa ya da Bozuksa

NTLDR var ve çalışıyor ama BOOT.INI dosyası yok, ne olur? Anımsayacağınız gibi, BOOT.INI’de işletim sistemi seçenekleri ve bu işletim sistemlerinin nerelerden yükleneceği bilgisi var. Eğer BOOT.INI yoksa NTLDR bu bilgilere sahip olamayacaktır. Ama burada NTLDR bir varsayımda bulunuyor ve ilk disk kontrolcünün, ilk sabit diskinde, ilk bölümde, WINNT adında bir klasör arıyor. Eğer bu varsayım doğruysa karşımıza bir menü çıkmıyor ama NT doğrudan çalışıyor. Burada varsayıma dikkat edelim. NT, ilk kontrolcüye bağlı ilk diskteki, ilk bölümde, WINNT adında bir klasörde bulunacak. Bu koşulların biri bile sağlanmazsa NT başlayamaz. Örneğin, her şey tamam ama klasörün adı WINN40 olarak konmuştu. Bu durumda NT açılmaz.


Ntdetect.Com Dosyası Yoksa ya da Bozuksa

NTDETECT.COM, bazı standart donanımları her açılışta kontrol eder ve bulduğu donanımları Registry’ye yazar. Eğer NTDETECT.COM yoksa bu kontrol yapılamayacaktır. Bu durumda

NTDETECT failed

mesajı alırız ve orada kalırız ve NT açılamayacaktır. Ama NTDETECT.COM’un bulunmadığı bir durumda, karşımıza çıkan menüden DOS’u seçersek DOS açılır. Çünkü DOS seçeneğinin NTDETECT.COM ile bir ilgisi yoktur.

Bootsect.Dos Dosyası Yoksa ya da Bozuksa

NTDETECT.COM da var, BOOTSECT.DOS yok, ne olur? Bu dosyaya menüden DOS şıkkını seçersek gerek duyulur. NT’nin bu dosya ile ilgisi yoktur. NT açılır. Ama DOS’a geçemeyiz. Menüden DOS’u seçtiğimizde boot sektör dosyasının bulunamadığını belirten aşağıdaki mesajı alırız:

I/O Error accessing boot sector file multi(0)disk(0)rdisk(0)partititon(1)\\BOOTSS

Ntbootdd.Sys Dosyası

Açılış sırasında bir dosyaya daha gereksinimimiz olabilir. Eğer sabit diskimizin kontrol kartı SCSI ise ve bu kartın üzerinde kendi BIOS’u yoksa NTBOOTDD.SYS adında bir dosyaya daha gerek duyulacaktır. Burada biraz duralım:

PC BIOS’ları normalde SCSI kontrol kartlarını tanımaz. Bu yüzden SCSI kontrol kartlarının üzerinde bir BIOS eklenti programı vardır. Sistem açılırken bu program bilgisayarın BIOS’una eklenir, bu sayede sistem SCSI kontrol kartını ve diskini tanır.

Bazı ucuz SCSI kontrol kartlarında BIOS eklentisi yoktur. Bu durumda işletim sistemlerinin SCSI eklentisini sağlamaları gerekir. NT’de bu işi yapan dosyanın adı NTBOOTDD.SYS’dir. Eğer kontrol kartımız BIOS’suz SCSI ise NT’nin kuruluşu sırasında bu dosya köke kopyalanacak ve açılışta çalıştırılacaktır. Böyle bir durumda NTBOOTDD.SYS dosyasını sistem açıcı diskete kopyalamayı unutmayın.

2.1.3. Açılır (Bootable) Disk Yapma Araçları
2.1.3.1. Biçimlendir (Format)

Biçimlendir (Format) demek, tüm bilgileri (Windows dahil) tamamen silmek demektir. Peki, niçin format atılır? Diye sorarsanız tüm kullanıcılar sistemlerini ilk aldıkları zaman rahat bir şekilde kullanırlar. Ta ki bir gün gelip Windows’un çökmelerine dayanamadıkları güne kadar. Ve son çare olarak Windows’u silme yöntemi uygulanır. Ancak Windows’u silmekte tam bir çözüm olmayabilir. İşte bu gibi durumlarda hemen yardımınıza FORMAT koşuyor. Belirtilen disk ya da disketi DOS işletim sisteminin kullanımına hazır hale getirir. Yani disk ya da disketi biçimlendirir (formatlar). Formatlanan disk yada disket üzerindeki tüm bilgiler silinir.

Format, bilgisayarımızdaki bütün dosyaları silmesiyle başımızı dertten kurtarır. Fakat silinmesini istemediğimiz dosyaları da siler. Bundan kurtulmak için önce istediğimiz dosyaların yedeğini almak zorundayız.

Windows XP CD’si ile format atabilmek için öncelikle açılır (bootable) yani sistemi CDROM’dan başlatabilecek özelliğe sahip Windows XP Professional CD’sine ihtiyacımız olacak. Önce hard diske kopyalanıp daha sonra buradan CD’ ye yazılanlarda eğer özel olarak bootable özellik verilmediyse bu CD ile sistemi başlatamazsınız. Eğer Windows CD’ nizin boot sektöründe açılış bilgisi yoksa (bootable değilse), BIOS açılış bilgisi bulamaz ve CD’ den sistem açılmaz.

Nero CD Yazma seçeneklerinde Bootable Data Disk seçeneği bu tip açılış CD’si yapmaya yarar, açılış bilgisini CD’nin boot sektörüne özel olarak yazar. (Şekil 2.14)
Bu açılış ile ilgili bilgileri verdikten sonra artık Windows XP CD’si ile sistemin açılışına geçebiliriz. Windows kurulumu vs. yapacağımızdan C sürücünüzdeki bilgilerinizi yedeklemeniz sizin açınızdan iyi olacaktır. (CD’den başlangıç diski ile ilgili olarak Öğrenme Faaliyetleri-3, Başlangıç Disketi başlığı altında detaylı bilgileri bulabilirsiniz.)

Format kesinlikle ilk başvurulması gereken bir yol değildir, olmamalıdır. Formatın tam açıklaması disk yüzeyinin parlatılarak temizlenmesi ve eski izlerin silinmesidir. Bu parlatma (format) işlemi ne kadar çok sık yapılırsa, disk yüzeyi o kadar çok aşınır ve diskinizin ömrü o kadar çabuk kısalır. Bunun sonucu olarak ta diskiniz ile ilgili problemler yaşamanız gayet doğaldır. Format başvurulacak en son yöntem olmalıdır. Şimdi Windows XP ve Windows Vista’ya göre format atmaya ve nelere dikkat etmemiz gerektiğine geçelim.
Tüm yedeklemeleri yaptıktan sonra format atıp Windows XP kurmaya hazırsanız Windows XP CD’nizi optik sürücünüze takın. Küçük bir hatırlatma da yapalım. Optik sürücünüz, hard diskiniz ile farklı kanaldan anakart bağlı olması ve DVD-ROM yerine CD-ROM tercih etmeniz kurulum hızını arttıracaktır. Windows Kurulum CD’nizi optik sürücünüze taktıktan sonra bilgisayarınızı yeniden başlatın. Sisteminiz hard diskinizden önce CD’nizden açılmıyorsa BIOS ayarlarından:

 First Boot Device: CD-ROM veya Optik sürücünüzün Marka ve Modeli
 Second Boot Device: IDE0 veya Hard diskinizin Marka ve Modeli
 Third Boot Device: 3. sürücü seçimi(Floppy v.s. seçilebilir)

Bu şekilde ayarlama yapabilirsiniz. Sistemi tekrar başlatın. Sistem CD’den açıldığında aşağıdaki uyarıyı göreceksiniz: “CD’den önyükleme için bir tuşa basın…” Bu uyarıyı gördüğünüz gibi bir tuşa basarak önyüklemeyi başlatın. Aman acele edin bu uyarı zaman ayarlı. Önyüklemeyi başlatınca şöyle arkanıza yaslanın, hiçbir tuşa basmayın ve sisteminizi tanımak ve kurulumu başlatabilmek için gerekli dosyaların RAM’e yüklenmesini bekleyin. Biz Windows XP’nin kurulumundan çok format kısmına geçelim. Şekil 2.15 de görüldüğü gibi Windows kurma işleminde format atma ve dosya sistemi seçimi istenmektedir. Karşımıza şu seçenekler gelecek:

 Bölümü NTFS dosya sistemini kullanarak biçimlendir. (Çabuk)
 Bölümü FAT dosya sistemini kullanarak biçimlendir. (Çabuk)
 Bölümü NTFS dosya sistemini kullanarak biçimlendir.
 Bölümü FAT dosya sistemini kullanarak biçimlendir.
 Dosya sistemini olduğu gibi bırak


Quick (Çabuk) yazanlar DOS’tan bildiğiniz Quick Format’ın karşılığıdır. Quick Formatı yerine her zaman normal format atın. Neden diyeceksiniz, normal formatta sürücünüzün bozuk alanları (Bad Sector’ler) işaretlenir ve bu alanlara ileride dosya bilgisi yazılmaz. Quick(Çabuk) formatta ise tüm sürücü hatasız kabul edilir, bozuk alanlar incelenmez ve ileride bu bozuk alana dosya yazılabilir ve dosya kaybedilebilir. Bu sadece hard diskiniz değil disket sürücünüzde de geçerli bir durumdur. Format atmadan ve sürücünün içeriğini silmeden Windows kurmak istiyorsanız son seçenek olan "Dosya sistemini olduğu gibi bırak" seçeneğini seçiniz.

Format atmak için ilk 2 seçeneği geçiyoruz, 3. ve 4. seçeneklerden birini (NTFS veya FAT) durumunuza göre seçin. Seçiminizi yapıp "ENTER" tuşuna bastıktan sonra formatlama başlayacak ve formatlama bitince otomatik olarak Windows XP Kurumu başlayacaktır. Bundan sonrası için sizin yapacağınız çok fazla bir şey kalmıyor. Her şey otomatik olarak hallediliyor. Şimdi kuruluma biraz ara verelim ve NTFS ve FAT dosya sistemlerine ve hangi durumda hangisini seçeceğimize bir göz atalım.

NTFS ve FAT32 DOSYA SİSTEMLERİ:

Bu dosya sistemlerine yüzeysel olarak karşılaştırmalı bakalım:
NTFS Avantaj ve Dezavantajları:

 Sadece Windows XP / Windows 2000 / Windows NT tarafından desteklenir, Windows 98 / Me bu dosya sistemiyle biçimlendirilmiş sürücüye ulaşamaz.
 Güvenlik ön plandadır, NTFS ile Windows XP / Windows 2000 / Windows NT de bilgisayar yöneticisi diğer kısıtlı hesaplara; şu dosya ve klasörü görmesin (ulaşamasın), şunu silmesin, şuraya en fazla x MB dosya yazabilsin gibi kısıtlamalar yapılabilir.
 Dosya sistemi çok sağlamdır. Dosyaların kayıtları 2 yerde tutulduğundan dosya kayıpları ve hataları neredeyse yoktur. Bu dosya sistemi için ek 200–300 MB (hard diskin boyutuna göre değişir) kayıt alanı işgal edilir.
 Hard diskinizin okuma kafası biraz daha çok hareket eder, biraz daha hızlı olmasını gerektirir ama bu konu çok da abartılacak kadar değildir. 7200rpm hard diskler için problem yoktur, aşağısı için hafif bir yavaşlama olur.
 NTFS biçimlendirilen sürücü format atılmadan FAT32’ ye çevrilemez.
 Disk Birleştiricisi gibi dosya işlemleri çok hızlıdır.

FAT32 Avantaj ve Dezavantajları:

 Tüm Windows’lar tarafından ulaşılabilir (Windows 95 hariç).
 Güvenlik seçenekleri yoktur. Windows XP / 2000 / NT de kısıtlı hesaba sahip kullanıcılar rahatlıkla tüm hard diske ulaşabilir, istediği belgeyi görebilir, değiştirebilir, silebilir. Bu konuda kısıtlama konulamaz.
 Dosya sistemi NTFS’ e göre sağlamlık derecesi daha düşüktür.
 FAT32 biçimlenen sürücü NTFS’e dosyalarınız korunarak komut sisteminden “convert” komutuyla çevrilebilir.
 Disk birleştiricisi gibi dosya işlemleri yavaştır.
 Windows XP altında FAT32 sürücüler 32 GB ‘dan daha büyük olamaz.

İşte dosya sistemlerine en genel özellikleriyle incelemiş olduk. Eğer çift işletim sistemi kullanıyorsanız ve bunlardan bir tanesi Windows 98 / ME ise bu işletim sistemleriyle de sürücünüze ulaşmak için FAT32 tercih edin. Hard diskiniz çok eski ve çok yavaşsa da FAT32 tercih edilebilir. Diğer durumlarda NTFS dosya sistemini tercih etmenizi kesinlikle önerilir. Güvenlik her şeyden önce gelir. Eğer kullanıcı hesaplarını çok aktif kullanıyorsanız (yönetici-kısıtlı hesap) zaten NTFS olmadan kesinlikle bu hesapların bir anlamı kalmaz.

 

[Marko Paşa]

Devamı

Windows Vista’yı yüklemeye çalışırken bir sabit disk bölümünü biçimlendiremiyorsanız

Bu sorun, aşağıdakilerden biri nedeniyle oluşabilir.

 Windows Vista bir yığın depolama denetleyicisiyle veya yığın depolama sürücüsüyle uyumsuzdur.
 Bir yığın depolama denetleyicisi veya yığın depolama sürücüsü eskidir.
 Üzerine Windows Vista’yı yüklemek istediğiniz sabit disk dinamik bir disktir.
 Bilgisayardaki bir veri kablosu çıkmıştır veya başka bir donanım sorunu oluşmuştur.
 Sabit disk veya Windows dosya sistemi zarar görmüştür.
 Bir FAT32 bölümünü veya Windows Vista ile uyumlu olmayan başka bir türdeki bir bölümü seçtiniz.

Bu sorunu gidermek için aşağıdaki yöntemlerden birini veya birkaçını kullanın:

Windows Vista’yı bir FAT32 bölümüne yükleyemezsiniz. Ek olarak, dinamik diskleri Windows Vista ile kullanmak için doğru şekilde yapılandırmanız gerekir. Bölümün Windows Vista ile uyumlu olduğunu doğrulamak için şu adımları izleyin:

1. Basit bir birimi olan bir dinamik disk için, Diskpart.exe yardımcı programını kullanarak diski etkin bir disk olarak yapılandırın.
2. Bir FAT32 bölümü için, bölümü yeniden biçimlendirin veya Convert.exe komutunu kullanarak bölümü bir NTFS dosya sistemi bölümüne dönüştürün.

Not: Bölümü biçimlendirdiğinizdeki bölümdeki tüm veriler silinir. Bu verilere bölümdeki tüm dosyalar dahildir.

3. Windows, yükleme ölçütlerini karşılayan bir sistem birimi bulamıyor hatasını aldığınız takdirde Setupact.log (Kurulum sırasında oluşan uyarıları görüntüler) dosyasını inceleyerek bölümün etkin olduğunu doğrulayın.

Notlar:

Windows Vista’yı yükseltme olarak yüklerseniz, Setupact.log dosyası Sürücü:\$WINDOWS.~BT\Sources\Panther klasöründe bulunur. Burada Sürücü, varolan Windows yüklemesinin bulunduğu sürücüyü temsil eder.
Windows Vista’nın temiz yüklemesini gerçekleştirirseniz, Setupact.log dosyası Sürücü :\$WINDOWS\Sources\Panther klasöründe bulunur. Burada Sürücü, varolan Windows Vista Kurulum dosyalarının bulunduğu DVD sürücüsünü temsil eder.

Bölümün etkin olduğunu doğrulamak için şu adımları izleyin:

1. Başlat’ı ve sonra Çalıştır’ı tıklatın, notepad yazın ve Tamam’ı tıklatın.
2. Dosya menüsünde, Aç’ı tıklatın.
3. Setupact.log file dosyasını bulun, tıklatın ve sonra Aç’ı tıklatın.
4. "DumpDiskInformation" bölümünü bulun. Bu bölümde disk bölümlerinin eşlemesiyle ilgili bilgiler bulunur.
5. "DumpDiskInformation" bölümünde, aşağıdakine benzeyen günlük girişini bulun:
Disk

* partition [1] is an active partition (Disk
* bölüm [1] etkin bir bölüm)

6. Bu günlük girişi aşağıdakine benzeyen bir girişten sonra yer alıyorsa, sabit disk Windows tabanlı bir işletim sistemi kullanmak üzere yapılandırılmamış olabilir:

Bu durumda, Diskpart.exe yardımcı programını kullanarak farklı bir bölümü etkin olarak yapılandırın. Bu adım bir üçüncü taraf işletim sisteminin başlamasını engeller.

Windows Vista ile format (biçimlendirme) işlemi mantıksal olarak Windows XP ile aynı olmakla beraber görsel açıdan zenginleştirilmiştir. Format atılacak sürücü Drive Options (advanced) kısmından seçilir ve format işlemi gerçekleştirilir.

2.1.3.2. Disk Bölümleme (Fdisk)

Disk Bölümleme (Fdisk), hard diskinizin işletim sistemi (Windows, Linux vb.) tarafından okunur yazılır hale gelebilmesine yarayan bir işlemdir. Varolan bölümlemelerin silinmesi ve tekrar oluşturulmasını sağlar. Yeni bir sabit disk aldınız, partition (bölümleme) oluşturmadan formatlanamayacağı için kullanamazsınız. Eski sabit diskinizi partition’ini (bölümlerini) değiştirmek istiyorsunuz, tek partition yerine bölümleme yapıp bir veya birkaç partition yaratmak istiyorsunuz. Ya da bölümlenmiş sabit diskinizi tek partition yapıp kullanmak istiyorsunuz. O zaman Fdisk olayını iyi bilmemiz gerekir. FDISK programı, DOS ortamında çalışan bir programdır. Ancak Windows ortamında da aynı verimlilikle çalışabilmektedir. Örneğin Windows’tan tüm bölümleme işlemleri FDISK ile gerçekleştirildikten sonra, bilgisayar kapatılıp açılarak gerekli değişiklikler meydana getirilebilir. Master Boot Record (MBR), sabit disk ilk açıldığında bilgilerin depolandığı küçük bir bölümdür. Lilo (Linux Loader) gibi bazı programlar MBR’ye yerleşerek birden fazla işletim sisteminin seçimini gerçekleştirebilmektedir. Linux’e mi yoksa Windows’a mı geçileceği bu program sayesinden gerçekleşmektedir. Master Boot Record’u silebilmek için FDISK programı kullanabilmektedir. FDISK /mbr yazıldığında Master Boot Record’da bulunan tüm bilgiler silinebilir.

Sabit disk bölümleme sonucunda HDD’deki tüm bilgiler kaybolacaktır. Sabit diskinizdeki tüm bilgileri başka bir ortama yedeklemeyi unutmayalım. Eğer tüm yedeklemeleri yaptıysanız artık disk bölümlemeye geçebiliriz. Yeni bir hard disk almadıysanız ve eski sabit diskinizin bölümlemesini değiştirmek istiyorsanız Şekil 2.18 de görüldüğü gibi tüm sürücüleri (C: , D: vs.) “D” ‘ ye basarak silin, D’ ye bastığınızda tüm bilgilerin kaybolacağı uyarı ekranını onaylayın. Böylece sabit diskiniz ilk alındığı durumuna döndü. Sabit diskini yeni alanlar ve bölümlemek isteyenler veya üst paragraftakini uygulayanlar için listede tüm sabit diskiniz Unpartitioned space“ Bölümlenmemiş Alan ” olarak görünecektir.(Şekil 2.19)


Evet, şimdi ikinci seçenek olan “Bölümlenmemiş alanda bölüm oluşturmak için “C” tuşuna basıyoruz. Bu bizim C sürücümüz olacak. Sizden sürücünün kapasitesini girmenizi isteyecek, C sürücünüzün ne kadar olmasını istiyorsanız onu girin ve onaylayın. Eğer tüm sabit diskinizin “C” olmasını istiyorsanız “D” istemiyorsanız tamamını gireceksiniz.

Önceki listeye dönecek. Bu sefer listede:

 C: xxx MB
 Bölümlenmemiş Alan xxx MB

olarak yazacaktır. D sürücüsü oluşturmak için Bölümlenmemiş alanı seçin ve Bölümlenmemiş Alanda Bölüm Oluşturma tuşu olan C’ ye basın. Size gene D sürücüsünün kapasitesini soracak eğer sadece C: ve D: sürücüsü istiyorsanız (sadece 2 sürücü olsun diyorsanız) bu alana geri kalan kapasitenin tamamını girin (hemen üst kısımda kalan tüm kapasiteyi size söyleyecek). Ekranı onayladığınızda liste şöyle olacak:

 C: xxx MB
 D: xxx MB
 Bölümlenmemiş alan xxx MB

Eğer E sürücüsü istiyorsanız tekrar üstteki adımları uygulayın. İstemiyorsanız zaten tüm geri kalan kapasiteyi D: sürücüsüne bırakmış olmalıydınız. Geri kalan tüm kapasiteyi D sürücüsüne vermenize rağmen listede hala “8MB” civarı bölümlenmemiş alan görünüyor hata mı yaptım demeyin. Bu 8MB, hard disk bölümleme vb. tablo ve bilgilerin tutulması için özel olarak ayrılır. Bu 8MB civarı olan bölüme müdahale edemezsiniz. Hard disk bölümlemeyi bitirmiş bulunuyoruz. Bu adımda sürücülerinizi oluşturduk fakat formatlamadık. Bu sürücüleri kullanabilmek için formatlanması gerektiği, aklınızda bulunması gerekir.

Xp çalışırken sürücüleri bölümlere ayırabilmemiz mümkün. Herhangi bir programa gerek olmadan disk bölümleri ile oyuncak gibi oynayabiliriz. Linux’un Partition Manager programı gibi Windows Xp’de HDD (hard disk) ile oynayabilen bir bölümü mevcuttur. Bilgisayar Yönetimi bölümünden Disk Yönetimi seçilerek bu işlemi gerçekleştirebiliriz. Masaüstünde Bilgisayarım simgesi sağ tıklanıp Yönet seçilerek Bilgisayar Yönetimi penceresi açılır. Buradan Disk Yönetimi seçilerek işlem gerçekleştirilebilir. Ayrıca bu işlemi gerçekleştirmek için Başlat-Çalıştır’a “compmgmt.msc” komutunu yazarak ta yapabiliriz.(Şekil 2.20)


C sürücüsü 9,77GB olup Windows Xp tarafından kullanılırken, diğer kullanılmayan, bölünmemiş ham bölüm ise 64,79GB’tır. Windows Xp çalışırken biz bu bölümlere ayrılmamış kısımlara fdisk atacağız. İstediğimiz şekilde bu bölümleri ayırabiliriz ve her sürücüyü isimlendire biliriz (D,E,F…) Ayrılmamış alana sağ tıklıyoruz ve "Yeni Bölüm" seçeneğini işaretliyoruz. Yeni Bölüm Sihirbazı devreye girerek ileri butonuna tıkladıktan sonra bölüm türünü seçmemiz lazım. Biz Birincil Bölüm olarak seçtik. Sürücümüzün ne kadar olacağını belirlemek için Bölümleme Boyutu(MB) kısmına ne kadar olmasını istiyorsak MB cinsinden girmemiz lazım. Dikkat edilmesi gereken nokta, bu boyutu belirlerken kaç tane sürücü ayıracaksak ona göre boyutunu girmeliyiz. Daha sonra sürücünün adını belirterek biçimleme kısmına geçebiliriz. Format(biçimlendirme) işlemini NTFS ya da FAT32 olarak belirledikten sonra biçimlendirme işlemini gerçekleştiririz ve son seçeneği seçilerek işlemi gerçekleştirmiş oluruz. Biz istersek C sürücümüz yanında D,E,F sürücülerini bu şekilde belirleriz.

Ayrıca aynı işlemi Partition Magic programı ile çok rahat şekilde yapabiliriz. Bu programı internetten indirerek kullanabilirsiniz.

2.1.3.3. Açılış Konfigürasyon Dosyaları

Windows işletim sistemini konfigüre edebilmek ve başlatabilmek için sistem dosyalarına ihtiyaç duyar. Farklı görev alanları için her seferinde farklı türde sistem dosyaları bulunuyor. Bazıları kullanıcı ara yüzünü (masaüstü) biçimlendirmek için gerekliyken, bazıları mevcut donanım ve yazılımdan yararlanabilmek için kullanılıyor. Sistem dosyalarını “.sys” “.dll” “.ocx”, “.ttf ”, “.fon”, “.com”, “.exe”, “.ini” ve “.dat”gibi uzantılarına bakarak kolaylıkla tanıyabilirsiniz.

Bazen bir sistem dosyası yanlışlıkla silinmiş olabiliyor. Aynı şekilde “system.ini”, “win.ini” ya da “system.dat” dosyalarında elle değişiklik yaparken kullanıcılar yanlış ayarlarda bulunabiliyor ya da sistem parametrelerini yanlış girebiliyor. Silinmiş satır kayıtları da kötü sürprizlere yol açabiliyor. Ancak hata yapan yalnızca kullanıcı değil.Windows’un Deinstallation (program kaldırma) rutinleri bazen doğru çalışmıyor. Bunun sonucunda işletim sisteminin stabil çalışması olanaksızlaşıyor. Örneğin bir ekran kartı gibi bir donanım değiştirildiğinde de belirli riskler mevcut. Yanlış bir ekran kartı sürücüsü kurulduğunda, çoğu kez monitörde hiçbir görüntü belirmiyor. Bu yüzden hatanın bertaraf edilmesi de neredeyse olanaksızlaşır.

Sistem dosyalarında hasar yeni kurulmuş programlarla da ortaya çıkabiliyor. Özellikle „.sys” ve „.dll” dosya uzantılı sistem dosyaları tehlike altında bulunuyor. Çok sayıda program kurulum sırasında SYS ve DLL dosyalarını başlarına buyruk olarak kendi sürümleri ile değiştiriyor. Kurulum yazılımı ile ya yeni ya da eskimiş sürümler işletim sistemine eklenebiliyor - her iki durum da Windows’un sistem stabilitesine olumsuz etkide bulunuyor. Bu da çoğu kez hata mesajlarına, hatta sistem çöküşlerine yol açıyor.

“System.ini” ve “Win.ini” dosyalarında yapılacak değişikliklerde de dikkati elden bırakmamak gerekiyor. Bu başlangıç dosyalarının kısmen çok karmaşık içerikleriyle ilgilenenler, bunları Notpad ya da Word gibi herhangi bir kelime işlem programıyla görüntüleyebilir. İstenilen bir INI dosyası “Başlat” ve “Çalıştır” menüleri üzerinden daha da kolaylıkla açılabilir. Öncelikle DLL ve SYS dosyaları başta olmak üzere tüm öteki sistem dosyaları PC kullanıcısı tarafından elle değiştirilmek için uygun değildir, çünkü bunlar metin dosyaları değildir. Bu dosyalar, Öğrenme Faaliyeti-3 deki Msconfig başlığı altında incelenmiştir.

PC’nizde ”io.sys” ve “command.com” sistem dosyaları olmaksızın neredeyse hiçbir şey çalışmıyor. “io.sys” sistem dosyası bilgisayarı başlatmak (sistemi başlatmak) için gerekli. Bu dosya örneğin monitör ve ekran kartı arasında olduğu gibi, işlemci ve sistem bileşenleri arasında iletişim kuruyor. Buna karşılık “command.com” dosyası klavye girişlerinden sorumlu. Bu dosya her bir kullanıcı komutunu kabul ediyor ve uygun başlangıç dosyasını etkinleştiriyor. Bu sistem dosyası pratik açıdan koordinatör işlevi görüyor. Bunun dışında Windows “system.dat” ve “user.dat” adlı sistem dosyalarına bağımlı. Microsoft’un işletim sistemi görece eski yazılım için ayrıca “system.ini” ve “win.ini” adlı sistem dosyalarına ihtiyaç duyuyor.

2.2. DOS Ortamı Hataları

2.2.1. Konfigürasyon Dosya Hataları

Ms-dos işletim sisteminin anlaşılması ve kullanılması en zor sistem dosyasıdır. Temel olarak standart olmayan aksesuar ve yazılımların gerek duyduğu işletim sistemi işlevlerini yerine getirecek yazılımların belleğe yüklenmesinde kullanılır.

Ms-dos çalışmaya başladığında, ilk olarak config.sys isimli dosyayı arar. Bu dosyada, kurulabilir ünite sürücüler tanımlanmaktadır. Config.sys dosyasında ayrıca, ms-dos’un bellek ve dosya kullanım teknikleri vs. tanımlanır. Ms-dos, config.sys dosyasına göre kendini yükledikten sonra, autoexec.bat isimli dosyayı arar. Bu dosya bir batch programdır ve kendisini diğer batch programlardan ayıran en önemli özelliği, sistem açılır açılmaz otomatik olarak çalışmasıdır. Bu dosyada ms-dos ve batch komutları kullanılır.

Config.sys dosyasının önemi, özel bellek düzenlenmesi gerektiren uygulama programları kullandığınızda ortaya çıkar. Özellikle bazı oyun programları 4 megabyte hatta 8 megabyte bellekli bir bilgisayarınız olmasına rağmen, bellek yetersizliğinden yakınabilecektir. Böyle bir durumda çözümünüz config.sys dosyasında yatmaktadır. Eğer bilgisayarınız 80386sx veya daha üstün bir modelse, en kısa zamanda ms.dos-6 sürümüne geçmeniz önerilir. Çünkü bu sürüm ms-dos, memmaker adlı bir destek programına sahiptir ve bu program belleğin en verimli şekilde kullanılabilmesi için gerekli işlemleri ve config.sys düzenlemelerini otomatik olarak yapmaktadır.

Açılış prosedürü yani autoexec.bat dosyası her açılışında otomatik olarak çalışan ve en az bir dos komutundan oluşan prosedüre verilen isimdir. Bu komutlar bazı aygıtların karakteristik özelliklerini tanımlamak ve diğer bazı işlemler için kullanılır. Autoexec.bat dosyası, sistemin açıldığı disk veya disketin ana dizininde olmalıdır. Sistemin her açılmasında, bu dosyadaki komutlar işletilir. Autoexec.bat dosyası standart batch program olduğu için, istenildiğinde komut satırından da çalıştırılabilir. Kullanıcı kendi açılış prosedürünü istediği gibi geliştirebilir. AUTOEXEC.BAT dosyası ancak C: diskinizin (daha doğrusu bilgisayarın açılması aşamasında, işletim sisteminin yüklendiği sürücünün) root dizininde bulunursa anlamlıdır.

Confıg.Sys içinde yer alan satırları anlamak için PC teknolojisini donanım ve yazılım özelliklerini bilmek gerekiyor. Config.sys dosyası sadece sistem açıldığında işletileceği için, çalışma sırasında bu dosya üzerinde yapılan değişiklikler dikkate alınmaz. Bu dosyada yapılan değişikliklerin geçerli hale gelmesi için, sistemin kapatılıp açılarak, ms-dos’un yeniden yüklenmesi gerekmektedir.

Config.sys dosyası, bilgisayarın açıldığı disk veya disketin ana dizininde olmalıdır. Eğer açılış sürücüsünün ana dizininde config.sys dosyası bulunmazsa, ms-dos kendini varsayım değerleriyle yükleyecektir. CONFIG.SYS dosyası ancak C: diskinizin (daha doğrusu bilgisayarın açılması aşamasında, işletim sisteminin yüklendiği sürücünün) root dizininde bulunursa anlamlıdır.

Windows 95 ve 98 DOS açılış dosyaları AUTOEXEC.BAT ve CONFIG.SYS üzerinden ihtiyaç duymadığınız real mode (gerçek kip) sürücülerini yüklüyorsa; sağ fare tuşu ile dosyanın üzerine tıklayıp Düzenle komutunu çalıştırarak metin editöründe dosyanın açılmasını sağlayın. "mode" komutunun bulunduğu her iki satırın başına "rem" ifadesini ekleyip sistem açılışında dikkate alınmamalarını sağlayın.

Sadece Windows altında çalışıyorsanız ve DOS komut istemine geçmiyorsanız Türkçe klavye sürücüsü "keyb tr"yi de iptal edebilirsiniz. Zira Windows altında buna ihtiyaç duyulmaz, işletim sisteminin kendi klavye sürücüleri vardır. Daha sonra CONFIG.SYS’ye çift tıklayın ve Notepad ile bu dosyayı düzenleyin, "display.sys" ve "country.sys" ile başlayan satırların önüne yine "rem" ifadesini ekleyip bunları iptal edin.

2.2.2. RAM İfadeleri

2.2.2.1. Uzatılmış bellek erişimi (extended memory)

Uzatılmış bellek(Extended memory) ile temel bellek arasındaki en önemli fark; gerçek modda çalışan programların hiçbirisinin uzatılmış bellekte çalışamamasıdır. Yani uzatılmış bellek, programların çalıştırılması için değil verilerin saklanması için kullanılır. Windows 9x işletim sistemi ile birlikte gelen emm386.exe programı ile etkinleştirilebilir. Bios içerisinden Extended memory seçenekleri bulunmamaktadır, sadece Extended Memory olarak tanımlanabilecek miktar standart hesaplama ile [toplam bellek -640kb base bellek, eski 286’lar zamanından kalan bir özellik]. Bu emm386 programının düzgün çalışabilmesi için ise config.sys ve autoexec.bat ta değişiklik yapmanız gerekmektedir. Yapılması gerekli değişiklikleri Win95/98 işletim sistemlerinde Windows klasörü altındaki Msdos.txt ve Config.txt dosyalarında bulabilirsiniz

İşletim sistemleri, programları RAM üzerinde çalıştırabilmek için belli RAM adreslerini belli görevler atamıştır. RAM üzerindeki ilk 640 KiloByte’lık kısmı geleneksel (Conventional) bellek adını alır ve bu kısımda, çalıştırılan program kodları yer alır. 640 Kbyte ile 1 Mbyte arası Üst Bellek (HMA) adını alır ve bu kısıma ise sistem BIOS ve Ekran kartı BIOS bilgileri yerleştirilir. İlk 1 Mbyte’ ın üzeri Uzatılmış Bellek (Extended Memory) adını alır. Bu kısım Geleneksel belleğin yeterli olmadığı durumlarda kullanılır genellikler programların Datalarının tutulduğu kısımdır.

8088 / 8086 mikroişlemcisinin adresleyebildiği en çok bellek 1 MB’dır. Bunun 384 KB kısmı Video bellek ve BIOS programlarına ayrılmıştır. Dolayısıyla DOS’a 640 KB kısmı kalır. İşte Bu 8088 / 8086 mikroişlemcilerinin kullanabildiği 1 MB’lık temel bellekten sonra kalan bütün bellekler Uzatılmış Bellek olarak adlandırılır. Bu belleğe erişim 80286, 80386, 80486 mikroişlemcilerin korumalı modu sayesinde olur. 8086/8088 mikroişlemciler uzatılmış bellekten yaralanamaz. 80286 tabanlı bir mikroişlemci 15 MB kadar 80386/80486 tabanlı mikroişlemciye 4 GB kadar uzatılmış bellek eklenebilir. Uzatılmış bellekle temel bellek arasındaki en önemli fark Gerçek modda çalışan programların hiçbirisi uzatılmış bellekte çalışmaz. DOS gerçek modda yazılmıştır. Bu yüzden temel bellekle sınırlıdır.

Bu demek değildir ki uzatılmış bellek gerçek modda hiç kullanılamaz. Ancak bu işi yapacak yazılım uzatılmış belleğin özelliklerine uygun yazılmış olmalıdır. (Dosun RAMDRIVE.SYS) Uzatılmış belleği tam anlamıyla kullanan korumalı mod işletim sistemleri ve DOS kontrol programları da vardır. OS/2, Microsoft Windows gibi.

2.2.2.2. Genişletilmiş bellek erişimi (expanded memory)

Genişletilmiş bellek sadece veri saklamak için kullanılabilir. Programlar genişletilmiş bellekte çalıştırılamazlar. Genişletilmiş bellekten normal bellek gibi değil sadece veri depolayıcı olarak faydalanılabilir. Geleneksel belleğin 384 Kb’lik kısmından ayrılan bir alan üzerinden bu belleğe erişilebilir. Bu bellek tipi eski dos oyunlarında ve tablolama (Lotus 123 gibi) programlarında kullanılıyordu. Günümüzde işletim sistemlerinin belleğin tamamını adresleyip kullanıma açması ile ve bu işletim sistemlerine uygun yazılan uygulamalar ile bu saydığımız sınırlamalar ortadan kalkmıştır.

Sistemin belleğini artırmanın bir diğer yolu da genişletilmiş bellek yüklemektir. Bunun için iki parçaya ihtiyaç vardır, bunlar bellek kartı ve bellek yönetici programıdır.

Bu belleği kullanmak üzere dizayn edilmiş olan programlar doğrudan bu bellek alanını kullanmazlar. Bu bellek alanı her birinin büyüklüğü 16KB olan ve sayfa adı verilen segmentlere ayrılmıştır. Bir program genişletilmiş bellekte bulunan bir bilgiye ihtiyaç duyduğunda, genişletilmiş bellek yöneticisi uygun sayfayı sayfa çerçevesi denilen bir alana kopyalar. Sayfa çerçevesi “Upper Memory Area” denilen bellekte bulunur. Bir program gerekli bilgiyi sayfa çerçevesinden alır.

Bazı programlar genişletilmiş belleği kullanamazlar, çünkü bunlar genişletilmiş bellek yöneticisi ile etkileşecek şekilde dizayn edilmemişlerdir. Bununla birlikte programların çoğu, ilave bellek yerine, genişletilmiş belleği kullanacak şekilde dizayn edilmişlerdir, çünkü genişletilmiş bellek daha önce tanımlanmıştır.

Genişletilmiş bellek yöneticisi, bir anda sınırlı miktardaki bilginin programlara erişimini sağladığı için, bu bellekte çalışan programlar, ilave bellek deki programlara göre daha yavaş çalışır.

Genişletilmiş bellekten normal bellek gibi değil, ancak veri depolayıcısı olarak yararlanıldığını söylemiştik. 832-896KB arasındaki pencere, video RAM üzerinde kaldığından, DOS buraya ulaşamamakta, dolayısıyla da buraya gerçek program depo edilememektedir.

Bu bağlantı tekniği, bellek sayfalaması olarak, ana bellekteki 16KB’lık pencere dilimleri de fiziksel sayfa olarak tanımlanmıştır. 4KB’lık pencereden, genişletilmiş belleğin 32MB’lık alanına, genişletilmiş bellek yöneticisi (Expanded Memory Manager -EMM) tarafından ulaşım sağlanmıştır. elişmiş mikroişlemciler ( 80286, 80386, 80486) uzatılmış bellek özellikleri sayesinde 640 KB’ nın üzerine çıkabilmekteydi. Nisan 1985’te 16 MB’ lık uzatılmış bellek kullanma olanağı getiren ilk AT nın piyasaya sürülmesinden sonra, Lotus, Intel ve Mikrosoft’ un ortaklığı ile geliştirilen Lotus-Intel-Mikrosoft (LIM) Expanded Memory Specification, kısaca EMS ya da genişletilmiş bellek adını aldı.

Genişletilmiş bellek sisteminde eskiden kullanılmakta olan yığın-aktarma ( bank-switching) adlı bir yöntem kullanılmaktadır. Genişletilmiş belleğin çalışması üç parçadan oluşur. Birincisi yığın-aktarmalı bellek kartıdır ve gerekli olan ekstra belleği üzerinde taşır. Bu ekstra bellek 16 KB’ lık sayfalara bölünmüştür. İkincisi Genişletilmiş Bellek Yöneticisi (Expanded memory Manager - EMM) adlı yazılımdır. Üçüncüsü genişletilmiş belleği kullanacak uygulama programıdır. EMM genişletilmiş belleği kullanacak uygulama programına hizmet yordamları sağlar. Uygulama programı EMM’ nin hazır fonksiyon çağrıları yardımıyla genişletilmiş belleği kullanır. 8088/8086 mikroişlemci sinin adresleyebildiği 1 MB’ lık belleğin 348 KB’ lık kısmının tamamı BIOS tarafından kullanılmaz. Kullanılmayan bu kısım EMM tarafından değerlendirilir.

Bilgisayar ilk açıldığında EMM hareket geçer ve PC’ nin bellek alanında kullanılmayan bölge bulmaya çalışır. Bu iş için gerekli olan 64 KB’lık kullanılmayan bellek belirlendikten sonra, EMM tarafından 16 KB’ lık 4 pencereye bölünür. Bu işlemden sonra genişletilmiş bellek uygulama programı tarafından kullanmaya hazırdır. Ancak uygulama programının genişletilmiş belleği kullanabilmek için özel yazılmış olması gerekmektedir. Uygulama programı, genişletilmiş belleği kullanabilmek için EMM’ye 4 kullanılabilir pencereden yararlanmak istediğini bildirir. EMM uygulama programının istediği genişletilmiş bilgileri 16 KB’lık sayfalara bölerek pencerelere yerleştirir. Uygulama programı bu bilgileri pencereden alır. Bilgi saklamak istediğinde ise elindeki bilgileri 16 KB’lık sayfalara böler ve pencerelere yerleştirir. EMM bu bilgileri pencerelerden alarak genişletilmiş belleğe kaydeder. Böylece adresleme sınırının dışına çıkılmadan 8 MB’a kadar genişletilmiş bellek ( ilk çıkan EMS’ e göre) 16 KB’ lık sayfalara bölünerek kullanılabilir.

2.3. Lastdrive Hataları

Lastdrive, kullanılabilecek son sürücü adını sınırlamaktadır. Windows kullanılabilecek maksimum sürücü sayısını belirler. Genel yazılımı:

LASTDRIVE=X

Burada x, A’dan Z’ye herhangi bir harf olup MS-DOS’un kabul edeceği en son geçerli sürücüyü temsil eder. Default değeri E’dir. Bir örnekle şöyle açıklayabiliriz. LASTDRIVE=E demek, en son sürücü E’dir anlamına gelir. Tek başına kullanılan bilgisayarlarda pek anlamlı değildir ama bu sınırı dar tutarsanız, az da olsa bellek kazanırsınız. O açıdan E uygundur.

Windows XP ve Windows Server 2003 ailesindeki ürünler bu komutu kullanmaz. Bu komutlar, varolan MS-DOS dosyalarıyla uyumluluğu korumak için eklenmiştir, ancak işlevi otomatik olduğundan komut satırında etkileri yoktur.
2.4. Devicehigh Hataları

Devicehigh, eğer sistem bir üst belleğe sahip ise aygıt sürücüleri bu üst belleğe yükleyerek kullanılabilir belleği daha fazla azaltmamak için kullanılır. Bu komutun kullanılabilmesi için DOS=UMB komutunun da CONFIG.SYS dosyasında verilmesi gerekmektedir. Genelde uzantıları SYS, EXE veya BIN’dir.

Genel yazılımı:

DEVICEHIGH = [sürücü:] [yol tanımı] dosya adı [parametreler]

DEVICEHIGH = [ [L:bölge1 [, enaz1] [:bölge2[,enaz2] [/S] ] = sürücü:] [yol tanımı]

dosya adı [parametreler]

[sürücü:] [yol tanımı] dosya adı :Üst bellek alanına yüklenecek ünite sürücünün adını ve disk üzerindeki konumunu belirler.

Parametreler :Ünite sürücü tarafından kullanılabilecek parametreler burada yer almalıdır.

L: Bölge1 [, enaz1] [:bölge2[,enaz2] : Ünite sürücünün yükleneceği bellek bölgelerinin belirlenmesini sağlar. Bu tür bir tanım yapılmaz ise MS-DOS sürücüyü en büyük üst bellek bloğu (UMB) içine yükler. Buna karşılık /L seçeneği kullanılarak sürücünün belleğin belirli bir bellek bölgesine yerleştirilmesi sağlanabilir.

/S : Sürücü yüklenirken üst bellek alanının en az boyuta çekilmesini sağlar. Bu seçenek belleğin daha etkin kullanımına neden olur. /L seçeneğiyle birlikte kullanılır.

Devicehigh komutunun kullanılabilmesi için CONFIG.SYS dosyası içinde DOS = UMB komut satırının yer alması gerekiyor. Eğer bu tür bir tanım yapılmaz ise cihaz sürücüler üst bellek alanı yerine ana bellek üzerine yüklenir ve DEVICE komutu gibi işlem görür. Üst bellek alanının olmadığı durumlarda da aynı sonuçla karşılaşılır.

Örneğin bilgisayara bağlı farenin sisteme tanıtılmasını sağlayan MOUSE.SYS cihaz sürücünün üst bellek alanının da 3. Bölgeye yüklenmesini istiyoruz. Bu amaçla CONFIG.SYS dosyası içinde aşağıdaki tanımlar yer almalıdır:

DEVICE = C:\DOS\HIMEM.SYS
DEVICE = C:\DOS\EMM386.EXE RAM
DOS = USB
DEVICEHIGH = /L:3 C:\GRAPH\MOUSE.SYS

Eğer UMB yoksa, MS-DOS DEVICEHIGH komutu ile verilen ünite sürücüyü, DEVICE komutuyla verilmiş gibi algılar ve konvansiyonel belleğe yükler.



2.5. Geçersiz Dizin Hatası

Eğer dizin adını yanlış yazmışsak ya da o dizin bilgisayarda bulunmuyorsa bize "geçersiz dizin" şeklinde bir mesaj gelecektir. Bu hata disk in FAT’inde, diskteki dizin yerleşim tablosunda bozulma varsa ortaya çıkar.

Çözüm olarak disk denetleme programları (Scandisk ve Defrag ) çalıştırılarak sorun giderilmesi yoluna gidilmelidir. Bu işlemler sonucunda düzelmezse disk in biçimlendirilmesi (Formatlanması ) gerekir. Tabii ki diskte fiziksel bozulmalar yok ise.

 

[visi0n]

GüzeL payLasım ve biLinmesi gereken koNuLaR...Fabio güzel konu buLmussun

 

[drjaan1]

teşekkürler, güzel paylaşım olmuş

 

[porsuk1987]

teşekkürler master