Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Sahi bir annem olmalıydı değil mi? Ben dudaklarımda sokakları besteliyorum oysa Sahi abi tadı nasıldı anne sütünün? Anneler nasıl okşar çocuklarını? Anne kokusu nasıldır kim bilir? Ana ha!... Bir anne çizebilir misin benim için Karanlığın kar soğuğu parmak uçlarına? Bir anne!?... Unutulmuş çocukların ürkek avuçlarına Bir anne ve yanına beni ekler misin? abi... Tıpkı sulu boya resimlerindeki gibi sımsıcak... Sahi ya abi senin gözlerini kesmiyor değil mi Bir köprünün soğuk gergin ve karanlık bedeni? Sahi sen hiç seyrettin mi Aydedeyi bir köprünün altından? üşüdün mü abi kayan bir yıldıza bakarken? Abi sen... Abi sen... Boş ver. Gel boyat istersen ayakkabılarını Ben aha şu ayakkabıların bağcıklarından asılıyorum yaşama Gel boyat ayakkabılarını boyat ta resmi çıksın dostun düşmanın tüm kaldırımların.
Bana düşlerini kiralar mısın abi
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]bedava boyarım ayakkabılarını[/FONT]
[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]bana düşlerini
şu dört direkli köprünün altında açmışım gözlerimi sahipsiz rüzgar sarmış kundağımı yağmurla beslenmişim
adımı insanlar koymuş benden habersiz benimsemişim serseri derler, hırsız derler .... derler, anlamam da alınmam da
hiç fiyakalı dolaşmadım sokaklarda marka satmadım gökyüzü yorganım oldu hep dirseğim yastık alışkınım; kara, yağmura, soğuğa üşümem sıcak dokunur bana
özlemem, hiç tanımadığım hisleri istemem varlığını bilmediğim şeyleri kıskanmam hiç kimseyi özenmem
halbuki bilmez kimse kendilerinden şanslı olduğumu daha özgür ve daha zengin
şu deniz herkesten çok benimdir arkasındaki orman da bütün sokaklar benimdir herkesten çok her simitçi biraz bana çalışır
aslında her çocuktan daha çocuğum canım hiç sıkılmaz buralarda en sevdiğim oyundur köşe kapmaca
yalnız da değilimdir yüzlerce kardeşim var benim gibi, bana benzer kimse ayırt edemez bizi birbirimizden
geceleri toplanmaya başlarız el ayak çekildikten sonra konuşuruz, güleriz, dertleşiriz biraz farklı olsa da herkes kadar biz de umut besleriz hayallerimiz de vardır ayın dolaştığı yerlerde
herkes kadar okumuşluğum da vardır her tip insandan bir harf öğrendim insanları en iyi ben tanırım okuldan, öğretmenden anlamam ama bu sokakların mektebini bitirdim bana lazım olanı öğrendim
herkes kadar insanım da galiba herkes kadar ben de bazen ağlarım
kafam da var, kalbim de severim de, düşünürüm de yalnız ben sokak çocuğuyum sokaklarda yaşamak tek suçum
bir gün ben de gideceğim buralardan herkes gibi yalnız biraz sessizce kimseler anlamadan
cenazem omuzlar üzerinde gitmeyecek belki belediye kaldıracak gürültüsüzce ağlayanlar olmayacak başucumda bir hayırsever uğramazsa geçerken mezarım da çorak kalacak sonunda benim gibi
içimizden kimin gittiği fark edilmeden biri alacaktır yerimi vakit geçmeden
evet, ben sokak çocuğuyum bu sokaklarda ne ilk ne de sonuncuyum
Reşide Sarıkavak
Çocuk olmak var ya.... Küsmektir istediğin olmayınca ...
öylece bakakalmaktır ağlayacakmışcasına... Çıkmışçasına yüksek dağların zirvesine yaşamaktır hayatı zaferi kazanmışçasına kötülüklere karşı... Bakıp ta aynaya ilk ve son kez masumluğu görmektir.. Hayallerin dolgun dünyasına balıklama dalmak balık tutmaktır..
Saklambaç oynamaktır ağaçların arkasında..hiç bulunamamacasına ve çocuk olarak kalmaktır yüreğin arzuladığı masumluklarda.......
