Tren kalktı! ..

[Sahilim]

Tren kalktı! ..
İstasyon booş vakit; gece yarısı...
Ben “seni” kaçırmışım! ..
.....

İçi bensiz trenlerin yolunda mı gözlerin? ..


Bir siyah karpuz gibi kırıldı gece...
Yarıldı içim;
...sen sızdın! ..


İhtiyar bir konağın iki karanlık duvarı arasında sallanıp duran bir sarkaç gibi bıraktın beni;
Boynumdan zamana asıp! ..
.....
Sallanıyorum...
Saat dolabının camları içinde yanıyor canım! ..
Dolap ise; camlı salonda tutsak! ..


Benim avucumdayken zaman ben’im kıvranan zamanın avucunda;
...kalbine mahmuz saplı avı gibi kartalın...
Pençesinden kurtulsamyer parçalar düşünce! ..
.....
Yaaar yar;
Revâ mı bunlar? ..

Bu nasıl bir gidiştirparmaklarının ucunda? ..
Ve parmaklarının ucunda iken canıma batan diken...
Canımsın...
Cananımsında bu gece; neden üşüyorum hayalinin kollarında? ..


Tren kalktı! ..
İstasyon boş...
Ve gecenin yarısı...
.....

Seni kaçırdığımı hangi cümle söylesin? ..

alinti​

 

[sonsuzluğa]

güzel bir şiir. eline sağlık.