C0L0SSUS
Banned
Sizin icin ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satirlari yazarken gözumden damlalar akiyor klavye uzerine.Erkekler aglamaz lafi bana göre degil. Aglamaktan hic utanmadim,duygularim,acilarim beni bogdugu zaman hep agladim. Yine agliyorum... Sizleri tanimiyorum ama sizlerle paylasmak istiyorum.Lutfen bu satirlara bir seven olarak sahip cikin ve lutfen yazili satirlar olarak gecmeyin.Okudukca yeryuzunde insanlar neleri yasarmis diyeceksiniz buna eminim.
Bir memur ailenin en kucuk cocugu olarak babamin tayininin ciktigi bir köye tasindik.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulunda okumaktansa,sehirde medenice okumak istiyordum.Kaydimi yaptirdi babam okula.Ilkokul 4.siniftan baslamistim köy okuluna.Beni bir sinifa verdiler.Ogretmen köyde yabanci oldugumu biliyordu ve hangi siraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kizin yani bostu sadece oraya oturdum.Hayatimi adadigim,gidisiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanistim.Ismi Altinay idi.Cocuk yasimda bile onun guzelligi beni cok
etkilemisti.Masmavi gözleri, gamze yanaklari ile arada bir bana dönup gulusu, yanlis yazdigim notlarimda kendi silgisiyle defterimdeki hatayi silmesi beni o minik yasimda ona bagladi.O dönemlerde cocukca bir arkadaslikti.Zaman ilerledikce onsuz tek saniye geciremiyordum.Ya ben onlara gidip ders calisiyor, yada o bize geliyordu.Mukemmel bir paylasimciydi.Yuregini,sevgisini,dostlugunu daha o yasta vermisti bana.Ilkokulu birlikte okuduk ve ayni sirada bitirdik.Hep onunla,hep ona biraz daha alisarak.Ortaokula gectigimizde ailelerimize rica ettik ve bizi ayni okula yazdirdilar,hatta ayni sinifa,hatta ayni siraya oturmamiz icin babalarimiz ögretmenlere adeta yalvardilar.Basarmistik,yine ayni siradaydik.Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yilda anladim ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu.Yasimiz olgunlastikca o beni,ben onu daha cok seviyordum. Cocukca baslayan arkadasligimiz sevgiye aska dönusmustu, ortaokul yillarimiz bitmek uzereyken.Ailelerimiz liseye gectigimiz sirada ortak bir karar aldilar. Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz ayni evde kalacaktik.Annemde bizimle kalacakti. Allah'im o karar bize iletildiginde dakikalarca sarmas dolas kutlamistik bunu.Ona asik olmustum.Ayni duygulari oda paylasiyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiginde evlendirelim diye karar almislardi bile.Ona tapiyordum artik,hasa Allah'a sirk katar gibi gunah islercesine seviyordum.Ilk elini tuttugumda sakin bir daha birakma demistim.Yanaklari kizarmisti,utanmis ve basini önune egmis,gulumsemis ve elimi siki siki kavramisti.Artik her gun elele tutusup okula gidiyor,okuldan cikarken de elele dolasiyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.
Arada bir elleri terler ve her terleyiste elini elimden kurulamak icin cekerdi.Bunu her yaptiginda kizar elimi birakma diye azarlardim.Hep tamam tamam diyerek gulumser ve hizla elini avcuma sokustururdu.Her sey harikaydi,dunya cennet gibiydi gözumuzde.Yillar akip gidiyordu mutluluk icinde.Nihayet liseyi de bitirmek uzereydik.Karne dönemi gelmisti.Karnelerimizi aldik hic kirigimiz yoktu.Sevincle sarildik birbirimize elimi tuttu.Bunu kutlamak icin bir cafeye gidip cola icerek kutlayacaktik.Okulun az ilerisinden gecen bir cakil yol vardi.Her zaman toz duman icinde olurdu,cakillarla kapliydi.O yolun benim ve ölurcesine sevdigim insanin ayrilmasinda bu kadar rol oynayacagini bilsem hic girer miydik o yola?Neler vermezdim o yolu yurumemek icin.Eli yine elimdeydi, ansizin elini cekti,terlemisti yine eli.Sanirim dört adim atmistim.Dönup yine azarlayacaktim.Cunku hem elimi birakmis,hem de geride kalmisti.Dönup baktigimda dunya basima yikildi.Sanki gökkubbenin altinda kaldim,yerdeydi ve yuzunden kan fiskiriyordu.Ne yapacagimi bilemedim,uzerine kapandim yuzune yapismis saclarini kaldirdigimda hayatimi bitiren o göruntuyle karsilastim.Basi kesilmis bir tavuk
gibi cirpiniyordu.Suratina bir tas parcasi bicak gibi saplanmisti ve bakmaya doyamadigim mavi gözlerinden biri
akmisti.Suratinin yarisi yoktu.Hirliyordu bana bir seyler demek istiyor,kanla kapli diger gözunu temizleyerek bana bir seyler demeye calisiyordu.Yoldan gecen bir kamyonun tekerinin altindan firlayan bir tas suratina saplanmisti.Olurcesine bir aski,gelecegimizi kibrit buyuklugunde bir tas parcasinin bitirecegini bilemezdim.Donuk donuk hic konusamadan yuzune bakmaktan baska bir sey yapamiyordum.Ellerini tuttum kaldirdim basini gögsume dayadi ve elimi siki siki tuttu.Akan kan ellerimize damliyordu.Yoldan gecen bir araba durmus bizi seyrediyordu.Hastaneye yetistirelim dedigimde kanli oldugu icin almadi ve kacti gitti.Kimse arabaya almiyordu,cevreme bakip yardim eden demekten,ona dönup seni seviyorum,beni birakma,dayan demekten baska bir sey yapamiyordum.Iki dakikalik bir cirpinistan sonra kucagimda öldu.Cennet olan dunya
5 dakikada cehenneme döndu.
Tam dokuz yil oldu onu yitireli.Kendime olan guvenimi yitirdim.Artik kimseyi sevememek,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramiyorum kendimi.
Bir memur ailenin en kucuk cocugu olarak babamin tayininin ciktigi bir köye tasindik.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulunda okumaktansa,sehirde medenice okumak istiyordum.Kaydimi yaptirdi babam okula.Ilkokul 4.siniftan baslamistim köy okuluna.Beni bir sinifa verdiler.Ogretmen köyde yabanci oldugumu biliyordu ve hangi siraya oturmak istiyorsan otur dedi bana.Bir kizin yani bostu sadece oraya oturdum.Hayatimi adadigim,gidisiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanistim.Ismi Altinay idi.Cocuk yasimda bile onun guzelligi beni cok
etkilemisti.Masmavi gözleri, gamze yanaklari ile arada bir bana dönup gulusu, yanlis yazdigim notlarimda kendi silgisiyle defterimdeki hatayi silmesi beni o minik yasimda ona bagladi.O dönemlerde cocukca bir arkadaslikti.Zaman ilerledikce onsuz tek saniye geciremiyordum.Ya ben onlara gidip ders calisiyor, yada o bize geliyordu.Mukemmel bir paylasimciydi.Yuregini,sevgisini,dostlugunu daha o yasta vermisti bana.Ilkokulu birlikte okuduk ve ayni sirada bitirdik.Hep onunla,hep ona biraz daha alisarak.Ortaokula gectigimizde ailelerimize rica ettik ve bizi ayni okula yazdirdilar,hatta ayni sinifa,hatta ayni siraya oturmamiz icin babalarimiz ögretmenlere adeta yalvardilar.Basarmistik,yine ayni siradaydik.Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yilda anladim ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu.Yasimiz olgunlastikca o beni,ben onu daha cok seviyordum. Cocukca baslayan arkadasligimiz sevgiye aska dönusmustu, ortaokul yillarimiz bitmek uzereyken.Ailelerimiz liseye gectigimiz sirada ortak bir karar aldilar. Buna göre tek ev kiralayacak ikimiz ayni evde kalacaktik.Annemde bizimle kalacakti. Allah'im o karar bize iletildiginde dakikalarca sarmas dolas kutlamistik bunu.Ona asik olmustum.Ayni duygulari oda paylasiyordu ve bunu fark eden ailelerimiz okul bittiginde evlendirelim diye karar almislardi bile.Ona tapiyordum artik,hasa Allah'a sirk katar gibi gunah islercesine seviyordum.Ilk elini tuttugumda sakin bir daha birakma demistim.Yanaklari kizarmisti,utanmis ve basini önune egmis,gulumsemis ve elimi siki siki kavramisti.Artik her gun elele tutusup okula gidiyor,okuldan cikarken de elele dolasiyor geziyor öyle gidiyorduk evimize.
Arada bir elleri terler ve her terleyiste elini elimden kurulamak icin cekerdi.Bunu her yaptiginda kizar elimi birakma diye azarlardim.Hep tamam tamam diyerek gulumser ve hizla elini avcuma sokustururdu.Her sey harikaydi,dunya cennet gibiydi gözumuzde.Yillar akip gidiyordu mutluluk icinde.Nihayet liseyi de bitirmek uzereydik.Karne dönemi gelmisti.Karnelerimizi aldik hic kirigimiz yoktu.Sevincle sarildik birbirimize elimi tuttu.Bunu kutlamak icin bir cafeye gidip cola icerek kutlayacaktik.Okulun az ilerisinden gecen bir cakil yol vardi.Her zaman toz duman icinde olurdu,cakillarla kapliydi.O yolun benim ve ölurcesine sevdigim insanin ayrilmasinda bu kadar rol oynayacagini bilsem hic girer miydik o yola?Neler vermezdim o yolu yurumemek icin.Eli yine elimdeydi, ansizin elini cekti,terlemisti yine eli.Sanirim dört adim atmistim.Dönup yine azarlayacaktim.Cunku hem elimi birakmis,hem de geride kalmisti.Dönup baktigimda dunya basima yikildi.Sanki gökkubbenin altinda kaldim,yerdeydi ve yuzunden kan fiskiriyordu.Ne yapacagimi bilemedim,uzerine kapandim yuzune yapismis saclarini kaldirdigimda hayatimi bitiren o göruntuyle karsilastim.Basi kesilmis bir tavuk
gibi cirpiniyordu.Suratina bir tas parcasi bicak gibi saplanmisti ve bakmaya doyamadigim mavi gözlerinden biri
akmisti.Suratinin yarisi yoktu.Hirliyordu bana bir seyler demek istiyor,kanla kapli diger gözunu temizleyerek bana bir seyler demeye calisiyordu.Yoldan gecen bir kamyonun tekerinin altindan firlayan bir tas suratina saplanmisti.Olurcesine bir aski,gelecegimizi kibrit buyuklugunde bir tas parcasinin bitirecegini bilemezdim.Donuk donuk hic konusamadan yuzune bakmaktan baska bir sey yapamiyordum.Ellerini tuttum kaldirdim basini gögsume dayadi ve elimi siki siki tuttu.Akan kan ellerimize damliyordu.Yoldan gecen bir araba durmus bizi seyrediyordu.Hastaneye yetistirelim dedigimde kanli oldugu icin almadi ve kacti gitti.Kimse arabaya almiyordu,cevreme bakip yardim eden demekten,ona dönup seni seviyorum,beni birakma,dayan demekten baska bir sey yapamiyordum.Iki dakikalik bir cirpinistan sonra kucagimda öldu.Cennet olan dunya
5 dakikada cehenneme döndu.
Tam dokuz yil oldu onu yitireli.Kendime olan guvenimi yitirdim.Artik kimseyi sevememek,kimsede beni sevemez korkusundan kurtaramiyorum kendimi.
