Beni Aşta Bana geL!
Niye bu haldeyim anlamıyorum. Herkes başka başka anlamsızlıklar olmuş hayatımda. Yerini doldurmaya çalıştıkça açmışım meğer. Senden kaçtıkça bağlanmışım fark etmeden; anlamsızca kurulmuş cümleler arasında kaybolmaya başladığım da anlıyorum ki sensizliğin kara bulutları yağmur bırakmaya başlamış üzerime. Islanmışım sırılsıklam ama inan güneş aklımda değil. Senden başkasıyla olabileceğimi kendime kanıtlamaya çalışırken buldum kendimi bu gün. Seni düşünüyordum kulaklarımda onun sesi varken. Ağlamaya başladım. Sustum…
Neden sensiz bir hayata mahkûm olduğumu anlamıyorum. Oysaki olabilirdi hiç bir engel yoktu benden başka: ben kendim karaçalı olmuştum aramıza… Seni seviyor olmam hiçbir seyi değiştiremez miydi? Sevgi bu kadar anlamsızımıydı…
Yüreğimdeki boşluklar gün geçtikçe çoğalıyor, derinleşiyor. Sen benden bir haber kim bilir hangi kalple kendini avutuyorsun. sensizligin uçurum olduğu bir çöldeyim her an belki az sonra herhangi birinden düşeceğim ve yaralarıma el değmemiş yaralar eklenecek. Kalbim ne güne kadar taşır bunları hangi günü son gün olarak yaşarda giderim buradan. Sensizlik yakıyor içimi tenimde bir ateş oldu yokluğun gözlerimde yaş, yüreğimde her gün biraz daha derinleşen boşluklar oldu… Kan değil sanki damarlarım da dolaşan; hiçbir aynada yüzüm yok artık kazıdım da seni koydum yerine. Ama inkâr ettim bunu, takii bir telefon da başkasını duyarken kulaklarım seni düşündüğümü fark ettiğim ana dek. Hala seni susturamamışım içimde ve sen susmadan başkasını dinlemem imkânsız. Duyuyorum sadece, o kadar anlamsız ki söylenenler, beklide söylenenlerin içine anlam katacak duygularımı seninle yolladım yüreğimin derinlerine. Kimseyi anlayamıyorum, senin sesini bekliyor kulaklarım. Seni bekliyorum, arada ki karaçalıyı aşta gel, beni aşta; bana gel…
Seni HayaL Etmek
Seni yasamak mı yoksa seni hayal etmek mi daha güzel bazen ayıramıyorum. Senden uzakken endişelerim olmuyor bana karsı hissettiklerin hep güzel şeyler oluyor. Bazen yakınımda oluyorsun ya işte o anlarda bir karabatak oluyor hayallerim. Yokluğun varlığından daha rahat daha kolay yasıyorum seni sen yokken. Sen yokken seni kaybetme riskim yok seni başkalarına kaptırırım huzursuzluğunu hiç yasamıyorum. Sen sadece benim oluyorsun ben senin hayal bu ya bir evimiz oluyor içi sıcak bir huzurla kaplı, üç çocuğumuz oluyor hepsi birbirinden harika üç güzel bebek. Sensizlikten korkmuyorum seni kaybetmek imkânsız orada. Hayalin gerçeğinden daha yakın bana. Senden daha yakışıklı senden daha akıllı bilemiyorum beklide sen ondan daha akıllısındır. Belki en büyük sorunda burada; seni tanımıyorum. Sen de beni aslında... Belki hiç farklı değilim onlardan. Bilmiyorum duygularımı öyle karıştırdın ki su sıralar kendimi tanıyamaz oldum. Hayallerde daha mutluyum daha huzurlu…
Seni yaşamak mı yoksa seni hayal etmek mi daha güzel bazen ayıramıyorum. Senden bahsederken içim bir garip oluyor yüzümde o alışık olduğum biraz enayice gülümseme beliriyor. Gözlerim senin benim için imkânsızlığını hatırlıyor, hatırlıyor da fırtına sonrası aniden çıkan yağmur gibi dökülüyor yaşlar. Tutamıyorum kendimi işte çaresizliğim burada da başlıyor aynen geçmişe müdahale edememem gibi. sucsuzken tüm cezayı ben benim yanımda da sebebini bilmeden sen çekiyorsun. Ama biliyor musun asla ben kadar üzülemezsin. belkide üzülürsün, bilmiyorum ki seni tanımıyorum. Hayalin daha az yabancı bana.
Aşk Bazen Gitmek DemekTir (Ateş Ve Suyun Hikayesi)
Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli dalgalarına.
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,hayatıma anlam veren mucizem ol...
Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş;
Yüreğim sana armağan...
Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına...
Zamanla su, buhar olmaya,ateş, kül olmaya başlamış.Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı...Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su...
Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları...
Aramış suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu Bir gün gelmiş, suya varmış yolu Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın. Ve o an anlamış;aşkın bazen gitmek olduğunu.
Ama gitmenin yitirmek olmadığını....
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla.
İşte o zamandan beridir ki:Ateş sudan,
su ateşten kaçar olmuş..Ateşin yüreğini sadece su, Suyun yüreğini sadece ateş alır olmuş...
