otlupeynir
Çǿκ کε√díκ طę ∂طí
anlamsız bir telaş ve aceleyle alınmış bir kararla
başka bir eve taşınan kiracılar gibi çıktın yüreğimden..
yürek evim senden kalan izleri taşıyor şimdi..
her köşesinde kokun,
duvarlara çaktığın çiviler,yere attığın takvim yaprakları,
indirdiğin resimlerin kirli çerçeve izleri var..
yokluğun üşütüyor sevgilim..titriyorum..
kocaman bir boşluktayım senden sonra
kendi yalnızlığımın en buz halindeyim,
bir kitapta okumuştum;
''insan çok yalnızken,bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde,
'korkma' desin diye''..
içim senden ibaret bir kalabalıkla dolu
ama yalnızım, yalnızlığımdan korkuyorum..
nadasa bırakıyorum şimdi yüreğimi
sürüyorum, altını üstüne getiriyorum,
altından da sen çıkıyorsun üstünden de..
nadasa bırakıyorum şimdi ismini ismimin yanına,
bana sesleniyorlar sen bakıyorsun
sana sesleniyorlar ben susuyorum..
sustum..sıramı bekliyorum..
b.b
