daredevil_off
PiS YoLuK
- Katılım
- 5 Kas 2005
- Mesajlar
- 4,140
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Bir dershane…Şehrimin Çankaya’sında..
Hayatı tutmaya, yükseklere uçmaya hevesleniyorum ya, bu yüzden işletme mezunu olmak istedim..Açık öğretimde olsa mali müşavir olmak için şarttı zira..Ve bu çabayı destekleyecek bir dersane..Bu dersane...
Hani okul gibi olsun diye....Hani...Hayat devam etsin diye...
Çalıştığım yerde bir abinin “ben gittim çok iyi bir dersane ” demesiyle,onun tavsiyesiyle arşınladım bu dershanenin kapılarını..Kulakları çınlasın..Meğer bir insan, bir insanın hayatını bir cümlesiyle değiştirebilirmiş...Çok sonra anladım...
.................................
Kayıt işlemlerini tamamlayınca, şu nolu sınıfta dersin var dediler..Onlar aylar önce başlasa da alacağın ders notlarıyla yetişirsin dediler..Tuttum dersin olduğu sınıfın yolunu…
İçerdeyim şimdi..Herkese belli belirsiz bir selam verip,okul hayatım boyunca yaptığım gibi yine seçtim kendime arkalarda bir sıra…Hani mecburi gibi olur ya onca yabancı insanın olduğu yerde, süzdüm önümü arkamı etraflıca...
Ön taraflarda sadece eğlencesine gelen yaşıtlar gördüm..Ortalarda biraz daha akıllı uslu insanlar..Arka sıralarda biraz daha kendi halinde insanlar…Döndüm önüme başladım dersi dinlemeye…Ama...Ama aklım az önceki resimde kaldı.Arka sıralara baktığımda yakaladığım resimde..Resim, sınıfın en son sağ sırasında oturan bir kız...Kendi halinde, gözü bir tahtada bir defterinde notlar alan, saçları omuzlarının hizasında bir mavi papatya…
Haftalar akıp gittikçe, bir yandan yeni kurduğum hayata asılırken ben,bir yandan içimdeki resim, bir kalp atışı gibi istemsiz büyüdü, güzelleşti...O nun her halini, içi titreyerek kaydetmeye başladı...
............................
Günler kovaladı birbirini..İş icabı bir gün çok çalışıp diğer gün tatildeydim,yani dershanede…
Günler kovalar ya birbirini, geçip giden günlerde ben yalnızlığımı kazıyıp, bu mavi yunusu kazıdım yerine...Ne iyi de yaptım...Gülmeye başladım bir yıldan sonra..Çarpmaya başladı bu kalp nedenini tatlı hallerde ruhuma fısıldayarak…
…………………..
Tanışmalıydı bu kızla!...Bir gün kalbim, beynimin bütün engellemelerini aşıp verdi bu tanışma emrini...Bahanem de hazır dı hani..Bende olmayan ders notları!
İlk istediğim anı hatırlarım..Çok sonralarının şekermeleği olucak bu güzelin yüzünü,tepkisini..Yüzünde bir şaşkınlık, tereddütle bakan mavi gözler, ruhundan ruhuma gelen korku…O verdikçe bu tepkileri korkmadım yada vazgeçmedim...O sınırlarını çizse de etrafına ben alnıma yazılmış gibi hiç vazgeçmedim..Günler benim bitmek bilmeyen eksiklerimi tamamlamayla geçerken daha bir yakınlaşıldı yavru yunusla..Onun duvarlarına kadar..Beni bir yerde tutan duvarlarına…
“O gün”
Şehrimin alsancağında güzel kahve yapan bir mekanındayım şimdi..Herkes bişeyler konuşmakta ve herkes bişeylere gülmekte..Katılmıyorum espirilere,onlar kadar gülemiyorum...Aklım başka yerlerde bugun benim..Aklım, kalbimle bir olmuş, vakti geldi demekte ruhuma...Ve eklemekte...Gidip aşkı istemeli ondan...Gel beraber bir hayat kuralım demeli..Beraber yaşlanalım demeli..Yapmalı...Haftalar geçti nasılsa, zamanı geldi!!!
Nasıl alal acele kalktığımı hatırlarım masadan..Bir bahane uydurup masadaki eğlenceliklere..Bir hışımla!…Koşarak gittim dershaneye..Şimdi umudum, Onunda dershanede olmasında...
Koştum ulaştım dershaneye..Önce lavaboya koştum üstümü başımı saçlarımı düzeltmek için…Bekledim kantinde herkesin araya çıkmasını..Geldi O an..Herkesle beraber O da çıktı..Kalbimde yerinden sanki..Kalbim mahsun, kalbim liseli hallerde, kalbim bin perişan…
Bir kenara çekildik mavimelekle...Herkes bilir o akşamı arkadaşlardan, hocalardan , tanıyan tanımayandan yana...Çünkü bizim bir kenara çekilip konuşmamız 3 saati aşmıştı..Herkes defalarca derse girip çıktıkça ama biz öylece orda..Yanımızdan gelip geçenlere tepkisiz...Öylece o köşe de içimdekileri dökerken ona 10 dakika gibi geçen 3 saat...
Hayattan, bilmediği her şey kadar korkan,yani çok korkan şekermeleğin kaçamak bakışlarıyla geçen 3 saat... Tereddütten gülümsemeye geçen gözlerine bakarak tükenen 3 saat....Hiç bitmesin dediğim...Daha hiç birşey yaşamadıkları halde gel beraber yaşlanalım diyen bir adamın içinin bitmek bilmeyen umuduyla geçen 3 saat...
Ve sonunda kabul etti şekermelek...Artık beraberiz dedi...Kulak kesilsin İzmir kalbimin atışlarına...Denizler selam versin “O” ana...Gökyüzünden melekler alkış kıyamet koparsın başlayan bu yeni aşka...Beraber hayatı daha sevecek,çevresindekileri aşka inandıracak bu aşk hikayesine...Bu aşkın doğum gününe...
Günler geçti su gibi...Su gibi tertemiz akıp gitti aşk bizden yana..Kim nasıl sever bilemem ama ben hiç yaşamadığım,hiç tanık olmadığım bir aşk yaşadım Onunla..Hani birbirine saygısını hiç kaybetmeyen, yere çöküp beraber dua eden bir aşk nasip etti Yaratan...
Günler geçip yıllara vurdu aşkımızı...Hem de o ilk heyecanlar hiç bitmeden...Biz dualarla ayakta tuttuk “biz”i..En derinden gelen,kimsenin girmesine izin vermediğimiz hislerle...
”Biz” biz bize bir dünya kurduk kendimize..Bir sırça köşk kurduk o dünyaya ellerimizle..Her yerine papatyalar ektik ve toprağa verdiğimiz her fidan da avuç açtık Yaratan a...Arka bahçeden gelen, “işte öyle bir şey” , “yalıçapkını” şarkılarının eşliğinde...Onun gibi mavi mavi bakan,benim gibi gamzeleri olan çocuklar, içerde Eeternal Sunshine ı seyretmekte...
Ve gün geldi...Güneşin her gün gibi doğduğu bir gün...Nasıl yıkılırım aldırmadan başlayan bir gün...O gün...O gün, şekermelek vazgeçti beraber kurduğumuz her şeyden...Verdiğimiz onca emeği görmeden...Ya da görüp te umursamadan...Bir anda...Bir anda, başka dünyalar var deyip çekip gitti sırça köşkümüzden...Verdiği bütün mutluluklar silinsin der gibi,anlamadığım bir kötülükle çarpıp çıktı kapıdan...“Uçarı değilim kadir bilirim derken” yalıçapkını şarkısı...Duymazdan gelerek...Ya da duyup ta aldırmadan..Ve öldürerek doğmamış çocuklarımızı... Kokusunu yasaklayıp ebediyen....Halimi görmeden, halime acımadan...
Bitti dedi sakin sakin...Sanki rollerimizi oynadık bitti...Ama saol, oyunlarından çok öğrendiğim var...
Hayat işte...Bana da böyle bir nasihat veresi tuttu...Sanki dile geldi, dedi “bir daha dönmesin dünya, bir kulun etrafında”...
Hayat işte..Ne denir ki ona!...İnsan işte..Ne denir ki sana!..Aşk işte...Ne denir ki bana!...
alıntı..
