diean
Banned
- Katılım
- 8 Nis 2007
- Mesajlar
- 2,720
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 42
Yine gözlerim kanatlandı yükseklere doğru.Seni aradılar uçarak ama bulamadılar.Kanatları kırıldı gözlerimin seni göremeyince,yabancı bir diyara düşüp kaldılar.Sonra"umut"die bir gezgine rastladılar.Kanadı kırık gözlerime sahip çıktı o umut .Ellerini içine aldı gözlerimi ve gelip göz çukurlarımın içine koydu onaları.Yerindelerdi artık ama eskiyi özlemektelerdi.Çünkü umut onları bana ulaştırmış,fakat tamir edememişti.Yazık ki artık gözlerim sadece bir çift gözü görebilmekteydi.Yalnızca bir kişiyi...
uçamıyor gözlerim.Gözlerimin görebileceği o bir çift göz başka yönleerde.Gözlerim niyetine ellerim uçuyor ve kanatlarını açmış olan ellerim dua ediyor kanatsız gözlerim pervasız gözlerinle buluşsun diye... Dört bir yanımı arıyorum,yoksun.Ey sevgili !Beşinci yöne nereden varılıyor :Söyle ve bekle.Geliyorum...Ne de olsa sana varmam kolay değil mi? Biliyorsun gözlerimin görebildiği tek görüntüsün sen.Öyleyse takılıp düşmeden bir tek o görüntüye varabilir ayakalrım.Bekle gözlerimin nikahlısı! Bekle, sana geliyorum.Ama sakın,sakın çevirme yüzünü.Görmüyor musun yüzün yokken kör oluyorum.Dipsiz kuyulara dalıyor ayakalrım.Yüzün bana dönük olsun,n'olur.Söz !Bir saniye görecek gözlerim gözlerini,sonra dönüp kör olacakalar yine.Bekliyor musun?Kararın ne?
şu anda yüreğim geleceğimin nostaljisini yaşıyor.Kurmuş olduğum hayaller öylesine uzak ki ve öylesine çok yaşadım ki onları tek başıma,adını yitirdiler bir bir."hayaller","hatıralar" diye isim değiştirdiler zihnimde.Hayallerim eskidi; hatıra oldu.Ben artık önceden hiç kurmadığım hayaller kuruyorum.Öncekilerde seni geleceğime koymak vardı.Şimdi ise"sensiz geleceği nereye koyabilirim?..."diye yüreğimden beynime mekik dokuyan sorular var.Gelecek misin? Ve sen gelecek misin?Hayır gelmeyeeceksin...
yüreğimin elinden tuttu bir bilgin.Adı "sabır".Ayrılığımızın ilk günü "merhaba!" demişti bana.Mevsimler geçti;bir kez "elveda!" demedi.Sabır,gerçekten bir bilgindi.Aklıma hakim olabildim o varken.Sabır varken ölmedim.Ama sabır bana ölümle mücadeleyi öğretti.Onu tanıyalı sensizlikle mücadele veriyor benliğim.Yenilmiyorum.Sabır ellerimi bırakmıyor;ben sabrediyorum.Bana kol kanat geriyor;düşünmüyorum."Umut" tan sonra ikinci dostum olan sabıra öyle teşekkür borçluyum ki,bana "pes" demeyi unutturup,"söz" demeyi öğretti diye.
yüreğim art arda doğumlar yaptı. "Mutluluk" ilk kızı,"hayal" ikinci kızı...Olan oldu sonunda.İlk evlat,ikinci evladın oyununa geldi.Mutluluk hayal oldu.Yüreğimin üçüncü evladı erkekti ,"veda".Veda'nın birde ikizi vardı;adı "hüzün".Hüzün ve Veda her yerde birlikteydi.Bu veda yüreğime hüzün yükledi;bir ben anladım ;kimse bilmedi.Beşinci ve son evlat,yüreğimin son kızı,en küçük kızı "Özlem"... Vedanın doğduğu gün Mutluluk ölmüştü.Hüznün büyüdüğü gün ise Özlem doğdu.Hepsini kaybetti yüreğim.Son çocuğu özlem kaldı bir tek"özlem" yaşlandı ama hayatı sonlanmadı.Özlem babasını hiç tanımadı.Çünkü "Aşk" yüreğimi dul,beş beş yavrusunu ise yetim bırakmıştı .Aşk'ın ve yüreğimin son evladının adı da bu yüzden Özlem olmuştu zaten.Ey Aşk!Söyle ne istedin bir yürekten?Bir yüreği beş evlat anası yaptın;ama görmedin mi o beş evladın anasını gün be gün öldürdüğünü?Ben ufacık yüreğime koskoca varlığını sığdırdım senin.O kadar sıkıştırdım ki seni oraya, nefes almam zorlaşsa da yüreğimin kapı eşiğinde bırakmadım seni.Ey Aşk! Senin bana yaptığına bak.
şimdi bir ses duydum: yüreğimin kapısına vurdu biri.Yüreğimde kime yer verdiysem canımı yaktı ya, o yüzden açmak istemiyorum kapıyı.kapıyı açmamda ısrar ediyor kapıda ki.Neyse.Kim olursa olsun içeriye kabul edeceğimi söylüyürum içimden.Aşk'ın ısıtıp,aşkın kızı Özlem'in soğuttuğu ellerim kapının kolunu çeviriyor.Kapıdaki çok erken bir misafir oluyor hayatıma.Yüreğim son misafirine,yüreğimin ve dilimin son sözünü söylüyorum: ölüm,hoş geldin!
alıntıdır....
