sonixes
New member
- Katılım
- 4 Mar 2007
- Mesajlar
- 7,103
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Dünyayı bilmiyorum ama bu ülkede birileri var;
Az buçuk akıllılar.
Biraz mürekkep yalamışlar.
İyi niyetliler.
Dürüst ve temiz bir yaşam sürmeye çalışıyorlar.
İnsanları iyi gözlemliyebiliyorlar.
Hayatın akışına kendilerini bırakmamışlar ve bırakamıyorlar.
Farkındalar.
Yaşamlarını oturup değerlendiriyorlar ve durumun pek iç açıcı olmadığını görüyorlar.
Nereye gidiyorum? ve Ne yapmalıyım? sorusunu sormadan edemiyorlar.
Birşeyleri değiştirme ihtiyacı hissediyorlar.
Herşeyi bırakıp uzaklara çekip gitme isteği duyuyorlar.
Yalnızlar.
İnsanları hayretle izliyorlar.
Diğer insanlar hakkında; Acaba onlar görmüyor, düşünmüyor, anlamıyor mu? Yoksa herşeyin farkındalar ama ellerinden birşey gelmediği için mi bu kadar rahat ve huzurlular diye düşünüyorlar.
Kimisi göklere uzanan kafes plazalarda çalışıyor, kimisi devletin tüm ağırlığını hissettirdiği değişime kapalı binalarda hapis hayatı yaşıyor, kimisi lisede, üniversitede pembe hayaller kurması gereken yaşlarda karamsar bir öğrencilik yaşamı geçiriyor, kimisi kalabalık bir şehirde stres, gerginlik had safhada! patlamak üzere. Kimisi ıssız, medeniyetten ve dünyadan uzak bir Anadolu şehrinde sürgün.
İkiyüzlülükten, dedikodudan, yalandan, sahte gülümsemelerden, ayak kaydırmadan, kuyusunun kazılmasından, güç ve otorite savaşından, kıskançlıktan, çıkarcılıktan, bıkmışlar.
Nezaketten uzak dengesizlerden, okumuş ayılardan, okumamış dayılardan, kendini dev aynasında gören salaklardan, nefret ediyorlar.
Bu insanların yıllar geçtikçe yaşamlarındaki bu kötü gidişatı değiştirme hayalleri, birer birer yok oldukça, umutları tükeniyor. Ama gerçeği, cahil mutluluğuna tercih ediyorlar.
Gerçek;İnsanın aramaktan bıkmadığı, eğer bulursa gözlerini kapatmaktan geri durmayacağı acımtırak şey.
:mellow:
