gelipte konuların ortasına atlamak böyle birşey olsa gerek ki bunlar daha önce defalarca tartışıldı.
antalya olayında olay solcularla değil pkklılarla çıkmış ama onlarda sizi çok sevdiklerinden size sığınmışlar.
ona bakarsan her Trabzonspor maçında da ogün samast oley diye tezaurat yapılıyor
cebimize nerden para konuldu kanıtlasana;
Üç Kan - 1
1973 seçimleri öncesiydi.
MHP seçimlere hazırlanıyordu…
Yüreği, fikri, bileği güçlü onbinlerce gence sahip ülkücü harekette
cep delik cepken delikti.
Yusuf İmamoğlu İstanbul Edebiyat Fakültesi'nin önünde bir sabah pusu
kurularak şehit edilmişti….
Cebinden çıkan bütün parası sadece 35 kuruştu…
Otopsi raporunda iki gündür bir şey yemediği, midesinin boş olduğu
yazılıydı. Şehit olduğu gün de bir simit alacak parası olmadığı
için, okuluna aç gidiyordu.
Gerçek ülkücülerin 'parayla' arası ne zaman iyi oldu ki?
İşte bir seçim daha gelip çatmıştı ama yine MHP'nin kasası
tamtakırdı…
Ramiz Ongun, Muhittin Çolak, Mithat Evci, Salih Dilek
arkadaşlarıyla oturmuş, eller şakaklarda: ÇARE….
Ongun: ' Kanlarımızı satacağız.'
Hepsi hayretle gözlerini başkanlarına çevirdi.
- 'Kızılay'la görüşelim.'
Onlar ne ihale komisyonculuğunu, ne kara para mafyacılığını, ne
haraççılığı ne de temsil ettikleri güçlü makamların üzerinden maddi
çıkar sağlamayı düşünemezlerdi.
Çünkü iman ettikleri davaları böyle kirli düşünceleri akıllarından
bile geçirmelerine izin vermezdi.
Güçleri ancak kanlarına yetiyordu….
Bazen dökerler, bazen de teşkilatlarının ihtiyacı için Kızılay'a
satarlardı…
Kızılay'la görüşüldü, anlaşıldı.
Her ülkücü makbuz karşılığı kanlarını Kızılay'a verecekler,
makbuzları teşkilatlarına getireceklerdi.
Kızılay Kan Merkezleri önünde uzun 'Ülkücü Kuyrukları' oluştu…Kan
vermek için…
Şevkle, heyecanla kanlarını verdiler. Makbuzlarını teşkilatlarına
getirip teslim ettiler.
14 Ekim 1973 seçimleri öncesi toplanan kan bedelleri bir milyon
lirayı aştı.
Bir gün kan verenlerin kuyruğunda 'aksakal' bir ihtiyarı sıra
beklerken gördüler. Tanıdılar, yanına geldiler.
- Amcacığım,senin burada ne işin var?
- Kan vermeye geldim.
- Ama?...
- Ne aması ben kan veremez miyim?
- Ama amca…
- Ne oldu? Benim oğlum ülküdaşınız, kardeşiniz bütün kanını bu dava
için döküp şehit olmadı mı? Onun fedakarlığı yanında ben bir ünite
kan vermişim çok mu gördünüz?.....
21 Mart 1970 günü komünistlerce işgal edilen Yüksek Öğretmen
Okulu'nda esir edilerek şehit edilen Süleyman Özmen'in babasına
sarıldıklarında MHP'nin gelecekteki iktidarının müjdecisi yaşları
göz pınarlarından boşalmış, boğazlar düğümlenmişti
Üç Kan - 2
1979 yılının Mart ayı. Bursa'da Taner Kalkancı ülküdaşımız pusuya
düşürülür….Hastaneye yetiştirilir…Ameliyata alınır…Ameliyat uzun
sürer...Kan yetmez..Acil kana ihtiyaç vardır..İkinci, üçüncü
ameliyat gerekmektedir…Gün geceye dönmüştür…
Çevre illere telefon edilir…
İzmir Ocak Başkanı Mehmet Ali Metin, Bursa'dan Himmet Ağabeyin acil
kan yetiştirin imdadına 17 ünite kan hazırlar.
Elde taka bir Murat 124…Başka araç yoktur. Bir ağabeylerinin Renault
arabasını isterler. Araba geldiğinde çeyrek depo benzin vardır.
Yetmiş beş liraya dolan depoyu tam doldurabilmeleri için elli yedi
liraya ihtiyaç vardır. Ocakta bulunan sekiz on arkadaş ceplerini
boşaltır, otuz sekiz lira toplarlar. On dokuz liraya ihtiyaç kalır.
Tam bu sırada başkanın odasına Turan İbrim ağabeyleri girer. Eczacı
olan Turan Ağabeyleri:
- Hayırdır çocuklar, bu ne telaş?
- Abi, Bursa'ya kan yetiştirmemiz lazım, arabayı bulduk, benzin
parasını denkleştiremedik.On dokuz liraya ihtiyaç var.
- Hadi şanslısınız, bizim eczane bugün nöbetçi,arayalım bakalım
kasada kaç lira var?
Gültepe'deki eczane aranır…Kalfaya Turan ağabeyleri sorar:
- Kasada kaç lira var?
- 27 lira abi.
- Hemen çırakla ocağa gönder..
- Peki abi.
Para gelir. Turan ağabeyleri cebindeki 20 lirayı da ekler.
- Yolda lazım olur.Allah yolunuzu açık etsin, haydi yola koyulun
bakalım…
Sabaha karşı saat 03.30'da hastaneye yetişirler. Hastanede toplanan
kan 117 üniteyi bulur.
Ama bu kanlar Taner'e nasip olmaz. 03.05'te ülküdaşları ruhunu
teslim etmiş, ülkücü şehitler arasında yerini almıştır.
Ramazan ile Yasin bitkin, yorgun ve üzgün, Öğle namazında Ulu
Camii'nden cenazesi kaldırılacak olan Taner ülküdaşlarına son
görevlerini yapmak için izin almak üzere İzmir Ocak Başkanı Mehmet
Ali Metin'i ararlar.
- Başkanım, yetiştik yetiştik ama maalesef… Taner 03.05'te ruhunu
teslim etmiş..Müsaade edersen cenazesini kaldırdıktan sonra yola
çıkmak istiyoruz.
Telefonun diğer ucunda Başkanları titrek bir sesle,
- Allah rahmet eylesin. Bursalı ülküdaşlarımız şehidimizin
cenazesine yeter. Siz buraya öğlen namazına yetişin, Turan İbrim
Ağabeyi eczanesinde kurşunladılar…Şehit oldu…
Üç Kan - 3
11 Kasım 1980 günü televizyonlarda, akşam haberlerinde MHP ve
ülkücüleri hedef alan ihtilal konseyinin arananlar listesini
yayınladıklarını ve kendisinin de arandığını; Kadir eve geldiğinde
boynuna sarılarak ağlayan eşinden öğrenmişti.
Üç beş parça eşyayı bir çantaya alel acele ile koyduktan sonra
hamile eşini, 2 yaşındaki oğlunu Allah'a emanet ederek gecenin
karanlığına daldığında Kadir yedi yıl sürecek uzun bir ayrılığa adım
attığını bilmiyordu..
Ayrılırken eşine sadece 'Ocağımızı tüttür, Allah'a emanet olun'
diyebilmişti.
Kadir, MHP ve Yan Kuruluşlar davasının sanığı olarak her yerde
aranıyordu artık. Resimleri aranan Marksistlerle beraber afiş
yapılmış her yere asılmıştı.
Ankara'da kendisi gibi aranan bir ağabeyi ile aynı evde kalmaya
başladı.
Gündüzleri evde bir ölü sessizliği ile kalıyorlar, ancak geceleri
hareket edebiliyorlardı.
Aklı eşindeydi, yakında doğum vardı.
Haftada 1 gün Pazar akşamları saat sekizde mahalledeki bir
ülküdaşlarının evinden telefonla eşiyle 3-4 dakika konuşabiliyordu.
Çünkü her zaman sıkı olan arama ve yol kontrolü yapan asker –polis
timleri sadece Pazar günü akşam sekiz dokuz arası yoktu. Dallas
dizisini seyretmek için hepsi en yakın kahvelere koşuyordu.
'Ceyar'ı kim vurdu?'….
Telefon edeceği güne kadar her hafta Kadir!e sanki bir yıl gibi
geliyordu. Acaba kız mı oğlan mı? Doğum oldu mu?
Bir gün kabus gibi bir rüya gördü. Rüyasında korkunç bir doğum olayı
yaşanıyordu…Anne baygın, çığlıklar içindeydi: Ortalık kan revan….
Doktorlar anneyi mi yoksa bebeği mi kurtaralım diye aralarında
konuşurken, Kadir duyulmayan, çıkmayan sesi ile; 'Hayır, ikisini de
kurtarın, Allah'ım ikisini de kurtar' diye rüyasında çığlık atmaya
çalışıyordu. Sesini duyuramıyordu, eşinin elini tutamıyordu, hiçbir
yardımı olamıyordu, hiçbir şey yapamıyordu…Allah'ına yalvarırken,
rüyasında bir
adakta bulundu…Bir söz verdi…
- Allah'ım eğer eşim ve çocuğum kurtulursa, ilk duyduğum 'kan
anonsunda' ya yeni doğan bir bebeğe, ya da doğum yapan bir anneye
kan vereceğim. Duyduğum ilk anonsa koşacağım. Ne olur kurtar onları….
Kadir, sıçrayarak kabus gibi bir rüyadan uyandığında her tarafını
ter basmış, dudağı uçuklamış, tir tir titriyordu…
Abdest aldı, iki rekat namaz kıldı… Ve rüyasındaki adağını, sözünü
ağlayarak tek sığınağı Allah'a Yaradanına tekrar yineledi.
Pazar gününe iki gün vardı.
Herkes Pazar günü saat akşam 8'i Ceyar'ı kimin vurduğunun merakı ile
iple çekiyordu. Kadir ise telefonu….
Telefonun ahizesini kulağına alıp çevir sesini duyduğunda kalbinin
atışlarının sesi kulaklarından duyuluyordu.
Konuştu…
Bir oğlu olmuştu. Biricik eşi zor bir doğum yapmış, hastanede idi.
Durumu iyi idi. Merak etmemesini söyleyen babası Allah hiçbirimizin
acısını göstermesin rahat ol derken, 'Adını Alperen koyduk.' dedi.
Kadir bir şükür namazı daha kıldıktan sonra radyonun başına oturdu…
Artık onun kulağı radyonun Dr. Sami Ulus Çocuk Hastanesi'nden
yapılacak kendi kan grubu anonsundaydı.
Bir gün, iki gün derken onuncu gün anonsu duydu. Gündüz öğlen saat
12 idi. Yeni doğan bir bebeğe acil kan lazımdı..
Kaçak kaldığı, saklandığı evde giyindi.Hastaneye gitmeye karar
verdi. Evdeki arkadaşları:
- Durum kritik, her yerde arama var, kimliğin yok, resimlerin
duvarda, Hastanede polis kimlik sorabilir, Gel vazgeç, Adağını
serbest olduğun günlerde yerine getirirsin,mazeretin var….dedilerse
de o sadece kabus gibi gördüğü rüyayı ve verdiği sözü düşünüyordu…
Dr. Sami Ulus Çocuk Hastanesinin önüne geldiğinde ön kapıdan değil
mutfak girişinden girdi. Kan verme bölümüne geldiğinde telaş ve
heyecanla bekleyen bir genç ve bir yaşlı teyzenin beklediğini gördü.
Kan merkezinin önünde, her geçene yaşlı teyze kolundan tutup
soruyordu:
- Evladım, radyodan mı geldin?
- Bizim kanı vermeye mi geldin?
- Torunum ölmek üzere…
Kadir yaşlı teyzeye yanaştı.
- Teyze sizin kan grubu neydi?
- Ben bilmem oğul. Oğlan söylesin..
Yanındaki genç:
- Abi 0 Rh Negatif.
- Tamam ben o kan için geldim. Bebek için değil mi? diye Kadir
sorunca yaşlı teyze ağlar halde:
- He oğul he..
Diyebildi.
Kadir gerekli olan kanın tümünü vermek istediğini söyledi.
Gerekli kanın tümünü verdikten sonra on dakika kadar istirahat
ettirildi.. Şekerli limonatayı içti. Kalkmak üzereyken içeri yaşlı
teyze girdi.
- Oğlum Allah ne muradın varsa versin.Seni kazadan beladan korusun.
Nasıl bir hayır yaptın bilemezsin.
- Teyzeciğim önemi yok.
- Ah oğul, bilmezsin ki bu bebenin, bu bebenin… diye kekelerken
yanındaki genç oğlan yaşlı annesinin kolundan tutarak çekti.
- Hadi anne gidiyoruz. Abi sağol.
Kadir ne olduğunu, yaşlı teyzenin ne söylemek istediğini
anlayamamıştı.
O sırada yaşlı teyze,
'Dur oğul, ben diyeceğim. O da kimin çocuğuna kan verdiğini bilsin.'
dedi ve Kadir'e döndü:
'Bak oğlum, bu çocuğun babası cezaevinde Mamak'ta. Türkeş'le beraber
hapiste… Benim oğlum ülkücü. Adını telefonunu ver, inşallah
çıkacaklar,seni bulsun.
Seyyar arabada gömlek satar. Sana bir gömlek getirir. Tanışırsın
yiğittir benim oğlum….
Kadir yaşlı teyzeye sarıldığında kulağına fısıldadı…
- Teyze oğluna müjdeyi ver. Bebeğine bir ülküdaşın kan verdi de.
Onun damarlarında bir ülkücü ağabeyin kanı var de…
- Hadi Allah'ısmarladık.
Kadir hastanenin merdivenlerinden koşarak inerken sadece:
- Bu sürprizin için teşekkürler Allah'ım diyebildi
bu arada ava çıkmak mava çıkmak demişsin ya öldürülen Ülkücülerle solcuları kıyaslama istersen altında ezilirsin
Vatanı çok seviyor olabilirsin ama yolun yanlış oldukça bir işe yaramaz birader
selametle
ama gözünüz kör beyniniz kitli
