visi0n
ѕтαη∂.ву &
Hiç unutmuyorum, bundan 25-30 sene kadar öncesi, yine bir bayram öncesi hazırlıklar yapıldığı dönemdi. Annem bayram temizliği yapar, bense okulda bayram tatilden dolayı kaybolacak günleri telafi edebilmek için yoğun bir şekilde derslerim ile haşır neşir olurdum. Hazırlığı en yoğun geçiren kişilerin başında ise babam gelirdi. Eve bir sürü kutu getirir, sabaha kadar bir şeyler hazırlardı. Yemek masası üstünde duran kutuların birinden kâğıt ya da posta kartı alır üzerine bir şeyler yazar sonra diğer kutudan zarf çıkartır, üzerine pul yapıştırır arkasını düzgünce yalar ya da bize yalatır sonra kapatırdı. Bunların hepsi o kadar büyük bir özen ile hazırlanırdı ki elindeki listede bir eksik ya da hata olmaması için defalarca kontrolünü yapardık. Bittiğinde ise yüzünde bir rahatlama ifadesi ile "çok şükür, bu sene de arkadaşlarımı unutmadım" ifadesi belirirdi.
Bilgisayarın yoğun bir şekilde hayatımıza girmesinden sonra, bu alışkanlık yerini başka bir haberleşme yöntemine bıraktı. E-posta� Şimdilerde, birçoğumuz bayram ya da özel günlerde açıyoruz posta programımızı ya da web sitesini, elimizden geldiğince 3-5 cümlelik mesajımızı yazıp bcc ile tüm listemize gönderiyoruz. Eee� Nerede kaldı amacı? Nerede kaldı hatırlanmak? Tebrik mesajını bu kadar kolay ama bir o kadar da kişiliksiz göndermiş olmadık mı şimdi? Aldığım e-postanın içinde bana özel ne var? Şimdi "Postanın başlığında adın yazıyor" dediğinizi duyar gibiyim. "Merhaba Murat" yazsa ne çıkar? Bunu yapan programlar var zaten. Bunu "hatırlanmak" olarak bile algılamak büyük hata. Zira adınız, posta adresiniz koskoca bir MS Word ya da txt dokümanın içinde bulunan tek satırdan ibaret. Biraz acı verici. Artık sahiden hatırlanıyor muyum, yoksa listeden öylesine gelen bir tebrik mi, anlamakta zorlanıyorum. Evet, eskiden de bir listeden bakılıyordu. Ama en azından her biri tek tek hatırlanıp, birlikte yaşadıklarımız kısa süreli olsa da aklımızda beliriyordu. Yakında ailecek bayramlaşmayı forumlarda yaparsak şaşmamak lazım.
Tabi tüm bunları teknolojiyi ret etmek için yazmıyorum. Ama posta kutuma gelen mektupları özlemiyor değilim. Aldığım kartların çoğu, yitip giden e-postaların aksine hala duruyor. Arada bir elime geçtiğinde o arkadaşlarımı hatırlayıp, telefon ya da başka bir iletişim aracılığı ile ulaşıyorum onlara. Bu tarz durumlarda bile e-posta ile erişim sağlamak güzel bir şey. En azından kişiye özel hazırlanmış bir mesaj var ortada.
"Yaşın ilerlemesi ile birlikte eskiye özlem artar" derler. Şimdi bunu daha iyi anlıyorum. Kaybolan değerler beraberinde dostlukları da alıp götürüyor. Bunun olmasına izin vermemek, dijital çağı dijitalleşmeden yaşamak lazım. Bunu başarabilirsek gerçek anlamda teknolojiden faydalanmış oluruz.
Bilgisayarın yoğun bir şekilde hayatımıza girmesinden sonra, bu alışkanlık yerini başka bir haberleşme yöntemine bıraktı. E-posta� Şimdilerde, birçoğumuz bayram ya da özel günlerde açıyoruz posta programımızı ya da web sitesini, elimizden geldiğince 3-5 cümlelik mesajımızı yazıp bcc ile tüm listemize gönderiyoruz. Eee� Nerede kaldı amacı? Nerede kaldı hatırlanmak? Tebrik mesajını bu kadar kolay ama bir o kadar da kişiliksiz göndermiş olmadık mı şimdi? Aldığım e-postanın içinde bana özel ne var? Şimdi "Postanın başlığında adın yazıyor" dediğinizi duyar gibiyim. "Merhaba Murat" yazsa ne çıkar? Bunu yapan programlar var zaten. Bunu "hatırlanmak" olarak bile algılamak büyük hata. Zira adınız, posta adresiniz koskoca bir MS Word ya da txt dokümanın içinde bulunan tek satırdan ibaret. Biraz acı verici. Artık sahiden hatırlanıyor muyum, yoksa listeden öylesine gelen bir tebrik mi, anlamakta zorlanıyorum. Evet, eskiden de bir listeden bakılıyordu. Ama en azından her biri tek tek hatırlanıp, birlikte yaşadıklarımız kısa süreli olsa da aklımızda beliriyordu. Yakında ailecek bayramlaşmayı forumlarda yaparsak şaşmamak lazım.
Tabi tüm bunları teknolojiyi ret etmek için yazmıyorum. Ama posta kutuma gelen mektupları özlemiyor değilim. Aldığım kartların çoğu, yitip giden e-postaların aksine hala duruyor. Arada bir elime geçtiğinde o arkadaşlarımı hatırlayıp, telefon ya da başka bir iletişim aracılığı ile ulaşıyorum onlara. Bu tarz durumlarda bile e-posta ile erişim sağlamak güzel bir şey. En azından kişiye özel hazırlanmış bir mesaj var ortada.
"Yaşın ilerlemesi ile birlikte eskiye özlem artar" derler. Şimdi bunu daha iyi anlıyorum. Kaybolan değerler beraberinde dostlukları da alıp götürüyor. Bunun olmasına izin vermemek, dijital çağı dijitalleşmeden yaşamak lazım. Bunu başarabilirsek gerçek anlamda teknolojiden faydalanmış oluruz.