pasaklı
New member
- Katılım
- 12 Eki 2005
- Mesajlar
- 6,543
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Hava güzel. Kadının karşınızda muhtemelen uzun süredir buluşmayı iple çektiği adam oturuyor.
Yüzlerde gülücükler.
Belli ki ilk buluşma. Bu yüzden olacak; yemek siparişi vermeyi göze alamıyor kadın. Şimdi dökülür, saçılır… . İlk günden rezil olmamak lazım. En iyisi kahve içmek. Bakıyor ki, adam da onunla aynı fikirde. Kahveler söyleniyor; sonra ‘‘Eee?!?’’ diyor birinden biri; ‘‘Anlat bakalım. ’’
‘‘Ne anlatayım? Sor anlatayım! Önce sen sonra ben!’’ klişelerinden ve birkaç mahçup gülümsemeden sonra başlıyor konuşma faslı.
(Allahaşkına söyleyin, başından daha farklı bir ‘ilk buluşma’ geçenleri dinlemek isterim. )
Kahve yarılanırken buluşmada ikinci etap gelip çatıyor:
‘‘Ben şöyle inanılmaz bir insanım, ben böyle özel bir insanım! Küçük dağları ben yaratır, büyüklerinin de yaratılmasında yardımcı olurum’’ tadında kuruluyor bu ikinci etapta cümleler. Egoların gücü yettiğince, herkes hindi misali kabarabildiğince en fiyakalı cümlelerini kurmaya çalışıyor.
(Kadın-erkek ilişkileri zor zanaat. Mutlaka özel bir reklam stratejisi ve tanıtım faaliyeti gerektiriyor!!!)
Kulak misafiri olduğum yan masadan; sonunda dayanamayarak çaktırmadan kadınla adamın yüzüne bakıyorum. Memnun ifadelerle gevşemiş ikisi de. Birbirlerine ‘kendileri’ diye anlattıkları kimliklerin aslında onlar olmadığı dışarıdan bakan biri için bile aşikar. Ama onlar o anda ortak bir oyun içinde mutlu mesut halde birbirlerini ikna etmeyi başarıyorlar.
Komplimanlar birbirini kovalıyor.
‘Aman Allahım! Nasıl bir yere gelmişim bilmeden! Demek şans eseri yan masamda dünyanın en muhteşem iki insanı oturuyor!’ diyorum içimden. ‘Trilyonda birlik şansı görmek bana kısmet oldu. ’
İmalı bakışlar ve gülüşmeler ardı ardına gelirken birden talihsiz birkaç kelime dökülüyor adamın ağzından…
‘‘Biliyor musun, benim eski sevgilimin de…’’
NEEEE???
Cümlenin bundan sonrası kulaklarım tarafından iyi duyulmuyor. Çünkü yan masada kuvvetli ve soğuk bir rüzgar esmeye başlıyor.
Eski sevgilin ha?
Bu ne cüret şimdi?
Benimle konuşurken bir başka kadını, hem de bir eski sevgiliyi nasıl anarsın sen?
Kadının yüzü tatsız bir hal alıyor.
Yok yok, kadının saçları resmen doksan derecelik açıyla havaya dikiliyor.
Adam cümlesini tamamlıyor. Bir cümle daha, bir cümle daha. İşin kötüsü her birinin içinde bir tane ‘eski sevgilim’ kelimesi geçiyor.
Adam konuşması bitince bir bakıyor ki; her cümlede biraz daha kıskançlaşmış o ‘harika’ kadın karşısında bir canavar olarak oturuyor.
Çok geçmeden de bizim ‘mükemmel çift’ toz duman oluyor.
*
Yazarın Notu:
Hayatımızdaki özel insanı her şeyiyle, ve tabi ki geçmişle kabul edeceğiz. Buna denilecek bir şey yok. Ama her insan birbirinin geçmiş ilişkilerini dinlemeye bayılacak diye bir şey de yok.
Bu yüzden ben derim ki, hoşlandığınız insana kendinizi anlatırken eski sevgililerden açmayın konuyu. Özellikle ilk buluşmada!
Tanımak istediği eski sevgiliniz olsaydı, sizin yerinize onunla buluşmaz mıydı?
Yüzlerde gülücükler.
Belli ki ilk buluşma. Bu yüzden olacak; yemek siparişi vermeyi göze alamıyor kadın. Şimdi dökülür, saçılır… . İlk günden rezil olmamak lazım. En iyisi kahve içmek. Bakıyor ki, adam da onunla aynı fikirde. Kahveler söyleniyor; sonra ‘‘Eee?!?’’ diyor birinden biri; ‘‘Anlat bakalım. ’’
‘‘Ne anlatayım? Sor anlatayım! Önce sen sonra ben!’’ klişelerinden ve birkaç mahçup gülümsemeden sonra başlıyor konuşma faslı.
(Allahaşkına söyleyin, başından daha farklı bir ‘ilk buluşma’ geçenleri dinlemek isterim. )
Kahve yarılanırken buluşmada ikinci etap gelip çatıyor:
‘‘Ben şöyle inanılmaz bir insanım, ben böyle özel bir insanım! Küçük dağları ben yaratır, büyüklerinin de yaratılmasında yardımcı olurum’’ tadında kuruluyor bu ikinci etapta cümleler. Egoların gücü yettiğince, herkes hindi misali kabarabildiğince en fiyakalı cümlelerini kurmaya çalışıyor.
(Kadın-erkek ilişkileri zor zanaat. Mutlaka özel bir reklam stratejisi ve tanıtım faaliyeti gerektiriyor!!!)
Kulak misafiri olduğum yan masadan; sonunda dayanamayarak çaktırmadan kadınla adamın yüzüne bakıyorum. Memnun ifadelerle gevşemiş ikisi de. Birbirlerine ‘kendileri’ diye anlattıkları kimliklerin aslında onlar olmadığı dışarıdan bakan biri için bile aşikar. Ama onlar o anda ortak bir oyun içinde mutlu mesut halde birbirlerini ikna etmeyi başarıyorlar.
Komplimanlar birbirini kovalıyor.
‘Aman Allahım! Nasıl bir yere gelmişim bilmeden! Demek şans eseri yan masamda dünyanın en muhteşem iki insanı oturuyor!’ diyorum içimden. ‘Trilyonda birlik şansı görmek bana kısmet oldu. ’
İmalı bakışlar ve gülüşmeler ardı ardına gelirken birden talihsiz birkaç kelime dökülüyor adamın ağzından…
‘‘Biliyor musun, benim eski sevgilimin de…’’
NEEEE???
Cümlenin bundan sonrası kulaklarım tarafından iyi duyulmuyor. Çünkü yan masada kuvvetli ve soğuk bir rüzgar esmeye başlıyor.
Eski sevgilin ha?
Bu ne cüret şimdi?
Benimle konuşurken bir başka kadını, hem de bir eski sevgiliyi nasıl anarsın sen?
Kadının yüzü tatsız bir hal alıyor.
Yok yok, kadının saçları resmen doksan derecelik açıyla havaya dikiliyor.
Adam cümlesini tamamlıyor. Bir cümle daha, bir cümle daha. İşin kötüsü her birinin içinde bir tane ‘eski sevgilim’ kelimesi geçiyor.
Adam konuşması bitince bir bakıyor ki; her cümlede biraz daha kıskançlaşmış o ‘harika’ kadın karşısında bir canavar olarak oturuyor.
Çok geçmeden de bizim ‘mükemmel çift’ toz duman oluyor.
*
Yazarın Notu:
Hayatımızdaki özel insanı her şeyiyle, ve tabi ki geçmişle kabul edeceğiz. Buna denilecek bir şey yok. Ama her insan birbirinin geçmiş ilişkilerini dinlemeye bayılacak diye bir şey de yok.
Bu yüzden ben derim ki, hoşlandığınız insana kendinizi anlatırken eski sevgililerden açmayın konuyu. Özellikle ilk buluşmada!
Tanımak istediği eski sevgiliniz olsaydı, sizin yerinize onunla buluşmaz mıydı?
