Farklı Silüetin..

[sonsuzluğa]

Eskiden kimseyi yaklaştırmazdım kendime..
Ama o duvarlar bir kere yıkıldı mı
Artık koruyamıyorum kendimi..

Sadece inanmak istiyorum artık birilerine.
Aşka, kadere, şansa..
İyi insanların da mutlu olabileceğine

Artık şasırmak istiyorum.
Biri beni şaşırtsın istiyorum.

Olmuyor..

Gelen ile giden sanki iki farklı insan.
Başka yaraları sarıp başka yaralar açarak..
Bambaşka şekillerde hayatımda yer ediyorlar..


Ama asla geldikleri siluetle gitmiyorlar.
Hafızamda yer eden hep o son bakışları..
Kulağımda yankılanan ise hep son sözleri..​

Peki nerde verilen o sözler?
Nerde sana bir tek sen varmışsın gibi bakan o gözler? Nerde o vaad edilen öpücük?

Söyle,
Nerdesin küçük prens?


Hayal kırıklıkları kaldı gene elimde
Geçmişim hep hayal kırıklıklarıyla dolu ya zaten...
İşte yarım kalmasa da bazı şeyler..
Soru işaretleri peşimde dolanmayacak da olsa...
Acıtmadan geçmiyor...

Beni şaşırtacak o kişi bir türlü gelmiyor.
Nedense birileri benden hep kolay vazgeçiyor..
Herkes herşeyden vazgeçiyor..


Söyle küçük prens..
Sende yarım kalmad mı?
Yok mu hiç bir hayal kırıklığın?

Yoksa gözünü bambaşka bir yerde mi açtın bu sabah?

Söylesene küçük prens...
Aklında kalmamamı sağlayabildin mi?
Risk almaya değer gördüğün şeylerden vazgeçerken..
Hiç tereddüt ettin mi?

Ben giderken,
Benim silüetim de sende değişti mi?
Gidişimi içine sindirebildin mi?

​

ALINTI​