DarkCod3r
Key&RC4 Coder
Genel anahtar (Public key) kriptografisi
1976 yılında Diffie ve Hellman, şifrecilere gerçekten büyük kazanç sağlayan "New Directions in Cryptography" isimli bir makale yayınladılar. Bu makale genel anahtar (public key) şifreleme kavramını tanıştırmıştır. Gerçekten, o zamanlar bilinen algoritmalar (simetrik özel anahtar algoritmaları), network benzeri iletişim metotlarına girince görülen ihtiyaçları daha fazla karşılayacak gibi gözükmüyordu.
Temel olarak, yeni fikirlerinin çekirdeğini tek yönlü fonksiyonlarına açılan kapı kavramlarıyla tanıştırma vardı. Bu tür sistemler tek yönde kolayca işletilebilir, fakat fonksiyonun kendisinden geldiği herkesçe bilinen gizli tuzağı bilmeden dönüştürmek sayısal olursuz yaratıyordu. Ayrıca, genel anahtar fonksiyon gibi davranıyordu, sayılı insanın bildiği tuzak özel anahtar olarak adlandırılıyordu. Bütün bunlar, Alice ve Bob ’un dünyaya gelişini sağladı. Alice ve Bob, kendilerini dinlemeye veya iletilişimi değiştirmeye çalışanları yenerek iletişim kurmaya çalışan iki insandır.
Tabi ki, mesajın deşifre edilmesi için alıcı olan kişi gizli tuzağı kullanarak fonksiyonu dönüştürmelidir.
Genel anahtar şifreleme sistemlerine en iyi örnek (ve de en kolayı) iki sene sonra 1978 de yayınlandı. Kısaca RSA olarak adlandırılan Rivest, Shamir ve Adleman üçlüsü tarafından bulundu. Tamsayının çarpanlarına ayrılması gibi matematiksel zorluk içeriyordu. Özel anahtar, kabaca aynı boyutlardaki iki asal sayı olan p ve q ile (p-1) ve (q-1) ’a bağımlı asal d ’nin oluşturduğu (p,q,d) şeklinde üçlü bir yapıdaydı. Genel anahtar ise n=pq olan n değeri ile (p-1)(q-1) ’nin katsayısı olan d ’nin tersi olan e ye bağlı olarak (n,e) çiftinden oluşmaktaydı. ( Örneğin ed = 1 mod(p-1)(q-1)). Sözgelimi
Alice’nin Bob’a yazı göndermek istediğini ve Bob’a ait genel anahtar (n,e) ile şifreleme yaptığını varsayın. İlk olarak mesajı n’den daha küçük olan bir m tamsayısı ile dönüşüm yapar, ve c sonucunu Bob’a gönderir. Kendi tarafında Bob, (p,q,d) özel anahtarları ile mesajı işleme alır: RSA için, tek yönlü tuzak fonksiyonu, n ’den küçük olan bir x tamsayısını xe mod n değeriyle ilişkilendiren fonksiyondur.
RSA’dan sonra bir çok genel anahtar şifreleme sistemleri geliştirildi. Şu an RSA ’ya alternatif olabileceklerin en ünlüsü ayrık logaritmayı temel alan şifreleme sistemidir.
1976 yılında Diffie ve Hellman, şifrecilere gerçekten büyük kazanç sağlayan "New Directions in Cryptography" isimli bir makale yayınladılar. Bu makale genel anahtar (public key) şifreleme kavramını tanıştırmıştır. Gerçekten, o zamanlar bilinen algoritmalar (simetrik özel anahtar algoritmaları), network benzeri iletişim metotlarına girince görülen ihtiyaçları daha fazla karşılayacak gibi gözükmüyordu.
Temel olarak, yeni fikirlerinin çekirdeğini tek yönlü fonksiyonlarına açılan kapı kavramlarıyla tanıştırma vardı. Bu tür sistemler tek yönde kolayca işletilebilir, fakat fonksiyonun kendisinden geldiği herkesçe bilinen gizli tuzağı bilmeden dönüştürmek sayısal olursuz yaratıyordu. Ayrıca, genel anahtar fonksiyon gibi davranıyordu, sayılı insanın bildiği tuzak özel anahtar olarak adlandırılıyordu. Bütün bunlar, Alice ve Bob ’un dünyaya gelişini sağladı. Alice ve Bob, kendilerini dinlemeye veya iletilişimi değiştirmeye çalışanları yenerek iletişim kurmaya çalışan iki insandır.
Tabi ki, mesajın deşifre edilmesi için alıcı olan kişi gizli tuzağı kullanarak fonksiyonu dönüştürmelidir.
Genel anahtar şifreleme sistemlerine en iyi örnek (ve de en kolayı) iki sene sonra 1978 de yayınlandı. Kısaca RSA olarak adlandırılan Rivest, Shamir ve Adleman üçlüsü tarafından bulundu. Tamsayının çarpanlarına ayrılması gibi matematiksel zorluk içeriyordu. Özel anahtar, kabaca aynı boyutlardaki iki asal sayı olan p ve q ile (p-1) ve (q-1) ’a bağımlı asal d ’nin oluşturduğu (p,q,d) şeklinde üçlü bir yapıdaydı. Genel anahtar ise n=pq olan n değeri ile (p-1)(q-1) ’nin katsayısı olan d ’nin tersi olan e ye bağlı olarak (n,e) çiftinden oluşmaktaydı. ( Örneğin ed = 1 mod(p-1)(q-1)). Sözgelimi
Alice’nin Bob’a yazı göndermek istediğini ve Bob’a ait genel anahtar (n,e) ile şifreleme yaptığını varsayın. İlk olarak mesajı n’den daha küçük olan bir m tamsayısı ile dönüşüm yapar, ve c sonucunu Bob’a gönderir. Kendi tarafında Bob, (p,q,d) özel anahtarları ile mesajı işleme alır: RSA için, tek yönlü tuzak fonksiyonu, n ’den küçük olan bir x tamsayısını xe mod n değeriyle ilişkilendiren fonksiyondur.
RSA’dan sonra bir çok genel anahtar şifreleme sistemleri geliştirildi. Şu an RSA ’ya alternatif olabileceklerin en ünlüsü ayrık logaritmayı temel alan şifreleme sistemidir.
