Newwave
Altın Üye
Çin'in diğer yüzü bu. Sichuan Eyaleti'nde, dağların yükseltilerinde yer alan Jiuzhaigou Doğa Koruma Alanı'nda nadir bitki ve hayvanlar yaşıyor ve milyonlarca ziyaretçi de, aşağılardaki arazileri ve yaşamları tüketen -ve giderek yayılan- endüstriyel genişlemeden uzaklardaki bu serin, berrak, zümrüt ışıltılı suları keşfetmiş durumda.
Jiuzhaigou, "dokuz köyün vadisi" anlamına geliyor... Çünkü bir zamanlar dokuz köy barındırıyordu, ama artık önem sırasında başka rakamlar öne çıkıyor. Çin'in orta kesimlerinde, Min Dağları'nda yer alan, Y biçimli, 30 kilometre uzunluktaki bu vadinin ağzında, yaklaşık 80 otel öbeklenmiş durumda ve 280 otobüs, bugünün 18 bin kadar -belki de daha çok sayıda- ziyaretçisini çok güzel bir rotadan, çiçekler gibi rengârenk, kıvrımlı bükümlü göl zincirlerinin, yüzlercesi bir arada çağıldayan incecik şelale dizilerinin yanından, bir zamanların toprak kaymalarının yığdığı kaya duvarları arasında zigzaglar çizerek uzanan akçaağaç, ladin ve bambu ormanlarının eteklerinden geçirmek üzere bekliyor.
(Vadiye, bulutlar izin verdiğinde -Çin uygarlığının 3 bin yıl önce filizlendiği başlıca SİT alanlarının bazılarının hemen yakınlarında yer alıp, yolculuk için güzel bir başlangıç noktası oluşturan Sichuan Eyaleti'ndeki- ağaçların gölgelediği Chengdu'dan, uçakla sadece 40 dakikada ulaşılıyor.) Ahşap yürüyüş yolları, minik göller ve sazlıklı dereler arasında kıvrılıyor ve otobüsler, günübirlikçilerden oluşan turist gruplarını, istedikleri hızda, istedikleri kadar gezebilsinler diye bırakmak üzere duruyor; yolcular, daha sonra, birbirinin peşi sıra hareket eden otobüslerden bir diğerine binmek üzere sıraya giriyor ve gezilerine kaldıkları yerden devam ediyorlar.
Buzulların Shuzheng Vadisi ile kesişen iki vadide, Zechawa ve Rize'de oyduğu, yaklaşık 3000 metreye yükselen vadi yamaçları insanı basit bir tırmanışa heveslendirecek gibi değilse de, aşağılarda uzanan alçak gönüllü suyollarının sıradışı kireçtaşı güzelliğinden çalacak kadar da sarp değiller. Tibet Platosu'nun bu bölümü, jeolojik yapısı itibariyle, eski bir deniz yatağından oluşuyor ve bu da -çözünen- kireçtaşının, ışık belli bir açıdan vurduğunda, suyu zümrüt ya da turkuvaza boyamasını ya da lacivert gökyüzünü yansılayan sudaki renklerin daha da zenginleşip çoğalmasını sağlıyor.
Düşen çığlar, derelerin önünü kesip, göllere şekil vermiş olsa da, efsaneye göre, bazılarına gökyüzü tanrıçaları kozmetik ürünlerini dökmüş, bazılarında da denizkızları yüzmüş. Yol, vadi girişinde yaklaşık 1800 metreden başlıyor, turistik bir alışveriş merkezi ile bir kafeteryanın bulunduğu Nuorilang'da ikiye ayrılıyor ve sola ayrılan çatal, kıvrımlı bükümlü uzun bir yabanıl gölde, sağa ayrılan çatal ise bir "yaşlı ormanda" (broşür dilinde, yörenin turizm potansiyeli anlaşılmadan önce tomrukçuların tıraşlamadığı korularda) son buluyor. UNESCO, Çin'de türünün ilk örneği olan Jiuzhaigou Doğa Koruma Alanı'nı, tomrukçuluk tehdidine karşı, 1992 yılında Dünya Mirası listesine dahil etti.
Her iki çatalın ucunda da geleneksel giysileri içindeki Tibetliler hediyelik eşya ve kartpostal satıyor ve ahşap yürüyüş yolları daha da bir kıvrımlı uzanıyor. Otobüsün izlediği rotada Altın Çan Gölü, Çimen Gölü, İnci Sığlıkları Şelalesi, Ok Bambu Şelalesi, Beş Çiçek Gölü ve Beş Renkli Gölet, Pırıltılı Göl, Kaplan Gölü, Bonsai Gölü, Kuğu Gölü, Gergedan Gölü, Çift Ejder Gölü, Sazlık Gölü, Panda Gölü ve -tüm bu sayılanlar gibi- bulutlar, huş ağaçları, söğüt ve çamların oluşturduğu tablonun yanı sıra, gündoğumu ve günbatımının kaya yüzleri ve yarlara vuran renkleri ve tonlarını yansıtan Ayna Gölü bulunuyor. Burada yeşilin beş, çakılın üç tonu var...
Kaynak
