€rd@ls10
Altın Üye
- Katılım
- 2 Ocak 2008
- Mesajlar
- 16,867
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Hüküm senindir kalemi sen kır sevgili
Yitik zamanlara sızan uzun soluklu bir ömürdü nefesin
Karanlık şehirlerin boş kaldırımlarında
Sokak arlarında yılgın bir bedene düşmüştü gözlerin
Köşe başlarındaki kırık lambaların aydınlığıydı ruhuna vuran
Her evin kapısı kilitliydi meskensiz uzak diyarları evi bilirdi
Gidemeyeceği göremeyeceği evlerin anahtarlarını taşıyordu cebinde
Geceye kanat çırpan yarasaları ak güvercinler bilirdi
Yıldızlar küskündü şehrin semalarına
Zifiri karanlıkları ayı esir etmiş
Umudu zincire vurmuştu
Firari sevgi katarları çoktan geçmişti sınırı
Suskun dile mühürdü umut türküsü
Alnındaki yazgıya siyahın rengi vurgundu
Gözlerinin yeşiline yalızlığın soğuk suyu karışmıştı
Teninde yalnızlığın soluğu
Tekliğinden soyunurken
Kıyılmıştı yalnızlıkla nikâhı
Başıboş bırakmıştı sevgi düşlerini
Kanatlarına taş bağlanmıştı minik serçenin
Canı acıyor
Uçma hayalleri ölüyor
Gözyaşları kirpiklerine veda ediyordu
Rüzgârın saçlarından yağmurun avuçlarına düşerken
Son kez ardına bıraktıklarına bakmıştı süzülürken boşluğun koynuna
Terkedilmiş düş barakaları vardı bu şehrin tenhalarında
Çatısı rüzgârdan darbeler almış
Camları kırık
Çatlak duvarlarına mazinin tozu sinmişti
Örümcekler çardak kurmuştu kapılarına
Bir sevda hayâlının izi vardı günesin karanlık teninde
Bozkırlara uzanan yabani otlar
Yürüdükçe acıtan ısırganlı bir yoldu mavi bulutlar
Aşk tek kurşunda öldürülmüştü
Ecel teriydi toprağa düşen damlalar
Yitik zamanlara sızan uzun soluklu bir ömürdü nefesin
Avuçlarındayım
Yorgun bitik
Sona yakın
Sende ilk
Yüreğim sana aşka yenik
Yaşat yâda öldür hüküm senindir kalemi sen kır sevgili sendeyim şimdi
alıntı
