Hayata Dair - Ya Umutlar Biterse?Yenileri Başlar....

[Ata Kızı]

Elimde iki balonum vardı,
Çocuk çaldı birini.
Ben ağladım, çocuk kaçtı.
Kaçarken araba çarptı.
Diğer balon elimden uçtu.
Ne acı; benim ilk balonlarımdı
O çocuğun ise, sonuncu...​

 

[Ata Kızı]

Seviyorum..
Gün doğarken güneşin o huzur veren kırmızı halinin görmeyi..
Seviyorum..
Daralıp bunaldığımda doğaya bütün sırlarımı verip rahatlamayı,huzur bulmayı...

Seviyorum..
En çaresiz olduğumu zamanlarda, ne büyük çarelerle donatılmış olduğumu fark etmeyi..
Seviyorum..
Beni üzen kıran insanları affetmeyi..

Seviyorum..

Her şeye rağmen hayat güzeldir diyebilmeyi,gülümsemeyi...
Çiçekleri, yeşili, maviyi, kelebekleri, denizi, gökyüzünü ,bulutları..
Rabbimin yarattığı, "OL" deyip oldurduğu şeyleri..

 

[Ata Kızı]

Hayatin çilesine tahammül gerek,degil miki sefa ile cefa müşterek?sizce ağlamak icin göz yaşı mi gerek?bazen dertliler de ağlar ama gülerek..

v​

 

[Ata Kızı]

Unutmadım aramızdaki beceriksiz dili.
Dünya yordu bizi.
Benim de söyleyemediklerim var.
Hiç söyleyemeyeceğim onları belki de.
Uzun bir yolu geliyoruz seninle,
Yolu, geldikçe anlıyorum ki,
Biz, bu dünya üzerinde yürüyemiyoruz bile.

 

[Ata Kızı]

 

[Ata Kızı]

Sükut-u ezber eyliyorum artık dilime..!
Bazen susmak gerekir,söyleyecek çok şey olsa bile!..​

 

[Ata Kızı]

​

Düştüğünde ''acımadı ki'' diyen çocuklar
gibi gizlemek istiyorum acılarımı U/mutsuzluklarımı..​

 

[Ata Kızı]

"Huzur, hiçbir gürültünün, sıkıntının ya da zorluğun bulunmadığı yer demek değildir.
Huzur bütün bunların içinde bile yüreğimizin sükûn bulabilmesidir."​

 

[Ata Kızı]

Herkesin bir yükü var omuzlarında
Kimisinin az kimisinin fazla...
​

 

[Ata Kızı]

Sensiz heryer de iğretiyim , her yer virane bana...
​

 

[Ata Kızı]

Bu resim yeniden boyutlandırılmıştır. Resmin tam halini görmek için buraya tıklayın. Asıl resim 886x595 boyutlarındadır.

Hayatım darmadağan varsın yatağımda dağınık kalsın ..


​

 

[Ata Kızı]

​

 

[baal]

divanı kebirden seçmeler
aşk şehri mevlana
emeğine sağlık

 

[Ata Kızı]

Oyun değil hayat bu…Eğer hayat oyun olsaydı, bu kadar zorlanmazdık. Dizlerimiz kanardı en çok, bu kadar paralanmazdık. Hata yapmazdık bu denli, kurallara uyardık.Yok olmadı mı, mızıkçılık yapar, rahatça oyundan çıkardık.
Hayat oyun olsaydı, her saçım çekildiğinde düşünmeden savururdum tekmemi mesela. Kolayca küserdim, keyfini bile sürerdim üstelik.
İçim sen diye avaz avaz tepindiğinde, çalabilir miydim kolayca düşünmeden kapının zilini, ya uyanırsa birileri? Hayat oyun olsaydı, beklerdim oynamak için bir sonraki saati.
Bir elimde oksijenli su, bir elimde yara bantı yaralarına merhem olmak ister miydim hiç. Bu denli beklentisiz ”sana yazmak bana iyi geliyor” diyebilir miydim, ayıpsa ayıp ve çocukça.
Zaman ertelenmeyecek kadar daralmışken bana; tartıları terazileri ortaya çıkarmadan, en saf en anadan uryan hallerimle yanyana sıralayabilir miydim cebimdeki kelimeleri.
Oyun değil, hayat bu…

 

[Ata Kızı]

Yani;

Ham insanlar, olgun ve kemale ermiş insanları çekemez.
Yarasanın gözü ışıktan rahatsız olur.

 

[Ata Kızı]

Kanayan yaralarına;
Kan dursun diye başka bedenler basarsan,
mikrop kaparsın..