evrenbesiktas
kartalizma
- Katılım
- 18 Haz 2005
- Mesajlar
- 1,669
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Şimdi yazacağım yazı kiminize komik gelebilir,kiminiz üzülebilir hatta ağlayabilirsiniz,ama bu yazı benim içimdeki sessiz çığlıkların kağıtta yankılanmasıdır....Hayrettiini tanıyan tanımayan herkes bu yazıyı listesindeki herkese forward etsin;etsin ki dostlarımızın kıymetini yaşarken bilelim....Bu benim arkadaşım dostum esaslı delikanlı Hayrettin'in hayatı....
Tokattan babası ölünce gelmiş Hayrettin.Sonradan öğrendim...Okulların açıldığı gündü hepimiz okula yeni başlıyorduk.Herkes yerine oturmuş anneleri yanlarında öğretmenlerini bekliyordu....Birden içeriye ağlayarak iki çocuk girdi biri kız biri erkek biz sınıfımızı bulamadık diye...İşte Hayrettini ilk öyle gördüm ben...Ondan sonra öğretmenim onu bizim sınıfa aldı ;ablasının da sınıfını bulmasına yardımcı oldu...
Hayrettin'le ozaman kimse samimi değildi hatta hepimizi yere sermişti Hayrettin kavga ederken.
Sonra ben Hayrettinle samimi olunca babası öldüğünde annesinin 5 çocuğuyla ortada kaldığı ve başka birisiyle evlendiğini öğrendim.Tabi kadın bi yandan da haklıydı köyde dul kalmış 5 cocuğuyla.Sonra Hayrettinle daha da yakınlaşınca babasının ona yaptıklarını anlattı ; babası Hayrettin'i birahanesinde zorla çalıştırıyordu.Daha 7 yaşındayken hem de...Biz sokakta serbestçe top oynarken o birahanede sarhoşlarların kokusunu çekiyordu...Ağır kasalar taşıyordu...Televizyonda da bi video oynuyordu oradaki insanların ne yaptığını bilmiyordu ama çok müşteri getirdiğini biliyordu....Hayrettin defalarca evden kaçmıştı.Annesi üzülüyor diye geri dönmüştü.Çünkü annesi onun için çok önemliydi tıpkı hepimizinki olduğu gibi....
Gel zaman git zaman orta okula geldik. Birgün sınıfta gürültü yapanları öğretmen müdüre götürdü içlerinde ben de vardım ama ben o sırada uyanıklık yapıp kurtulmuştum...Müdür çok kızmış olacakki hepsine tokat atmıştı kimisi ağlıyor kimisi utanıyordu ama Hayrettin hiç oralı değildi yanağı kıpkırmızı ama hala hiçbirşey olmamış gibi duruyordu....Ona ne oldu ne yaptı dedim tokat attı dedi.Ben de bastım küfürü müdüre.Ama Hayrettin'in peşinden söylediği cümle benim kalbimi cız ettirdi...''Evren o ne ki babam sırtımda sopa kırıyor bunun yaptığı vız gelir''.
Sonra liseye geçtik.Ben süper liseye gidiyordum o ise meslek lisesine gitmişti.Ama daha seyrek görüşmeye başlamıştık.Tabi buarada birahanede çalıştığı için hiç dışarı çıkamıyordu en sonunda öğrendim ki okulunu da bıraktırmış babası.Gece 12 den sonra gelirdi beni çağırırdı 2 laf ederdik biraz derdini anlatırdı birşeyler yerdik...Ona yetiyordu o.Bana hep ;''Seninle konuşmak beni rahatlatıyor'' derdi.Ben de içimden senin yerinde olsam ne yapardım bilmiyorum derdim....
Birgün öğrendim ki Hayrettin'e ''seni bu hayattan kurtaracağım'' diyen ablası ;kocası onu aldattığı için intihar etmiş.Kendisi hemşire ve ekonomik özgürlüğü olan birisiydi.Trenin altına atlamış ve intihar etmiş...Bu olaydan birkaç hafta sonra Hayrettin ablasının aldığı bisikletle bizim evin önüne geldi zile bastı ve ''Tek sevdiğim dostum sensin Evren ,beni senden başka kimse anlamadı ablam bile yarı yolda bıraktı gitti '' dedi bana.Ben ise onun da benim için çok önemli olduğunu söyledim ve hayat herşeye rağmen hayatın devam ettiğini söyledim...Ama o yüzündeki ifadeden anlamadım anyalamadım kendimi suçlu hissediyorum ve şuanda ağlıyorum...Evet hayrettin ablasıın seçtiği yolu seçmişti.Bizim güçlü kuvvetli yiğit mert nam-ı diğer hayri yapmayacaktın be dostum....KENDİNİ TRENİN ALTINA ATMIŞTI HAYRETTİN.2 gün sonra annesi bana onu sormaya geldiğinde herşeyi anlamıştım....Zaten ertesi gün de cesedi bulunmuştu.Evet bizim dayanıklı kuvvetli yiğit Hayrettin demir parçalarına dayanamamıştı çünkü; yaptığı zayıflıktı onun mertliğine yakışmadı kolay yolu seçti....
NoT:Bu yazıyı yazma saatim öğlen 12:17 şuanda ağlıyorum...Hayrettin dün gece rüyamdaydı ve gülüyordu...................................
Unutmayın hiçbirşey ve maruz kalınan hiçbir kötülük hayata son vermeye değmez Eminim biyerlerde benden daha kötüsü wardır deyip halimize şükretmeyi bilelim.....................
not:wardomda yayınlamıştım bura da da olsun istedim...........
Tokattan babası ölünce gelmiş Hayrettin.Sonradan öğrendim...Okulların açıldığı gündü hepimiz okula yeni başlıyorduk.Herkes yerine oturmuş anneleri yanlarında öğretmenlerini bekliyordu....Birden içeriye ağlayarak iki çocuk girdi biri kız biri erkek biz sınıfımızı bulamadık diye...İşte Hayrettini ilk öyle gördüm ben...Ondan sonra öğretmenim onu bizim sınıfa aldı ;ablasının da sınıfını bulmasına yardımcı oldu...
Hayrettin'le ozaman kimse samimi değildi hatta hepimizi yere sermişti Hayrettin kavga ederken.
Sonra ben Hayrettinle samimi olunca babası öldüğünde annesinin 5 çocuğuyla ortada kaldığı ve başka birisiyle evlendiğini öğrendim.Tabi kadın bi yandan da haklıydı köyde dul kalmış 5 cocuğuyla.Sonra Hayrettinle daha da yakınlaşınca babasının ona yaptıklarını anlattı ; babası Hayrettin'i birahanesinde zorla çalıştırıyordu.Daha 7 yaşındayken hem de...Biz sokakta serbestçe top oynarken o birahanede sarhoşlarların kokusunu çekiyordu...Ağır kasalar taşıyordu...Televizyonda da bi video oynuyordu oradaki insanların ne yaptığını bilmiyordu ama çok müşteri getirdiğini biliyordu....Hayrettin defalarca evden kaçmıştı.Annesi üzülüyor diye geri dönmüştü.Çünkü annesi onun için çok önemliydi tıpkı hepimizinki olduğu gibi....
Gel zaman git zaman orta okula geldik. Birgün sınıfta gürültü yapanları öğretmen müdüre götürdü içlerinde ben de vardım ama ben o sırada uyanıklık yapıp kurtulmuştum...Müdür çok kızmış olacakki hepsine tokat atmıştı kimisi ağlıyor kimisi utanıyordu ama Hayrettin hiç oralı değildi yanağı kıpkırmızı ama hala hiçbirşey olmamış gibi duruyordu....Ona ne oldu ne yaptı dedim tokat attı dedi.Ben de bastım küfürü müdüre.Ama Hayrettin'in peşinden söylediği cümle benim kalbimi cız ettirdi...''Evren o ne ki babam sırtımda sopa kırıyor bunun yaptığı vız gelir''.
Sonra liseye geçtik.Ben süper liseye gidiyordum o ise meslek lisesine gitmişti.Ama daha seyrek görüşmeye başlamıştık.Tabi buarada birahanede çalıştığı için hiç dışarı çıkamıyordu en sonunda öğrendim ki okulunu da bıraktırmış babası.Gece 12 den sonra gelirdi beni çağırırdı 2 laf ederdik biraz derdini anlatırdı birşeyler yerdik...Ona yetiyordu o.Bana hep ;''Seninle konuşmak beni rahatlatıyor'' derdi.Ben de içimden senin yerinde olsam ne yapardım bilmiyorum derdim....
Birgün öğrendim ki Hayrettin'e ''seni bu hayattan kurtaracağım'' diyen ablası ;kocası onu aldattığı için intihar etmiş.Kendisi hemşire ve ekonomik özgürlüğü olan birisiydi.Trenin altına atlamış ve intihar etmiş...Bu olaydan birkaç hafta sonra Hayrettin ablasının aldığı bisikletle bizim evin önüne geldi zile bastı ve ''Tek sevdiğim dostum sensin Evren ,beni senden başka kimse anlamadı ablam bile yarı yolda bıraktı gitti '' dedi bana.Ben ise onun da benim için çok önemli olduğunu söyledim ve hayat herşeye rağmen hayatın devam ettiğini söyledim...Ama o yüzündeki ifadeden anlamadım anyalamadım kendimi suçlu hissediyorum ve şuanda ağlıyorum...Evet hayrettin ablasıın seçtiği yolu seçmişti.Bizim güçlü kuvvetli yiğit mert nam-ı diğer hayri yapmayacaktın be dostum....KENDİNİ TRENİN ALTINA ATMIŞTI HAYRETTİN.2 gün sonra annesi bana onu sormaya geldiğinde herşeyi anlamıştım....Zaten ertesi gün de cesedi bulunmuştu.Evet bizim dayanıklı kuvvetli yiğit Hayrettin demir parçalarına dayanamamıştı çünkü; yaptığı zayıflıktı onun mertliğine yakışmadı kolay yolu seçti....
NoT:Bu yazıyı yazma saatim öğlen 12:17 şuanda ağlıyorum...Hayrettin dün gece rüyamdaydı ve gülüyordu...................................
Unutmayın hiçbirşey ve maruz kalınan hiçbir kötülük hayata son vermeye değmez Eminim biyerlerde benden daha kötüsü wardır deyip halimize şükretmeyi bilelim.....................
not:wardomda yayınlamıştım bura da da olsun istedim...........
